ตอนที่ 12 ขาดไม่ได้
1923 คำ
ตอนที่ 12 ขาดไม่ได้
“พ่อ” เจ้าตัวเล็ก เดินลากหางตุ๊กตารูปจระเข้ปีนขึ้นมาบนเตียงนอนของผมอย่างทุกลักทุเล แต่เห็นอย่างนั้นทั้งผมและอีวานก็ไม่เคยยื่นมือเข้าไปช่วยลูก เพราะต้องการฝึกให้คาลวินรู้จักการใช้ความคิดแก้ปัญหา ใช้ความพยายาม และผมพบว่าการทำอย่างนี้ช่วยให้พัฒนาการของคาลวินก้าวกระโดดไปได้ไกลว่าเด็กวัยเดียวกันมาก
“ไงลูก คาลวินลูกรักของพ่อ”
“ทาน อ่านทาน” ขาสั้นย่ำลงมาบนเตียงนอนยวบยาบ ลูกชายตัวเล็กที่เดินยังไม่แข็งเซซ้ายเซขวาก้นจ้ำเบ้าลงมานอนกลิ้งอยู่กับพ่อ
“จะให้พ่อเล่านิทานให้ฟัง อย่างนั้นเอาพี่เข้วางไว้ก่อนสิลูก เดินลากพี่เขาไป ลากพี่เขามา หางพี่เขาขาดหมดแล้วเนี่ย” ผมเอื้อมมือไปช่วยลูกอุ้มตุ๊กตาจระเข้ที่ขนาดใหญ่กว่าตัวลูกชายมาวางลงตรงกลาง หางยาวรอยตะเข็บเริ่มปริ เพราะถูกคาลวินลากมันไปด้วยทุกที่รอบบ้าน เรียกได้ว่ามีคาลวินที่ไหน ต้องมีพี่เข้ที่นั่น
“เข้ ขาด” หน้าอ้วนหันไปมองรอยตะเข็บปริ
“ใช่ครับ หางพี่เขาขาดแล้วดูสิ เดี๋ยวพี่เขาเจ็บนะครับ คาลวินต้องทำพี่เขาเบา ๆ นะลูก”
“แม่....พี่เจ็บ” ตาละห้อยมองรอยตะเข็บหางจระเข้เหมือนกำลังพยายามใช้ความคิด เสียงเล็กลากยาวพร้อมกับสายตาวิงวอน
“ใช่ครับ พี่เขาเจ็บหรือเปล่า คาลวินดูสิ พี่เข้เจ็บมั้ย” ผมอุ้มตุ๊กตาจระเข้ตัวใหญ่ไปวางไว้บนตักลูกชาย ชี้ชวนให้ดูว่าผลจากการไม่ระวัง ทำให้หางจระเข่เกิดขาดจนด้านหลุดลุ่ยออกมา
“เจ็บ...ยา...แม่ ยา”
“ทำไมครับ ให้แม่ใส่ยาให้พี่เข้เหรอ” ผมอุ้มลูกชายมาวางไว้บนตัก จากนั้นอุ้มเอาจระเข้ยักษ์ขนนุ่มขึ้นมาวางไว้ด้วยกัน
“เจ็บแผล แม่ ยา” นิ้วน้อยๆ จิ้มลงไปยังรอยตะเข็บห่าง
“พี่เข้เขาเป็นแผลเลยใช่มั้ยลูก พี่เขาเจ็บใช่มั้ยครับ”
“เจ็บแผล” หน้าละห้อยพยักรับเบาๆ ดวงตาเศร้าราวกับรู้สึกผิด
“ถ้าอย่างนั้น คาลวินต้องไม่ลากพี่เขาแรงๆ นะครับลูก เพราะถ้าหางพี่เขาขาด คาลวินจะไม่มีเล่นนะครับ โอเคมั้ย” ผมใช้วิธีการสอนให้ลูกรู้จักถนอมสิ่งของ แทนการพูดว่าจะซื้อให้ใหม่ เพราะอยากให้คาลวินเรียนรู้ว่าของกิน ของใช้ ทุกอย่างเป็นสิ่งแตกหักเสียหายได้ ข้อดีของการสอนลูกอย่างนี้คือคาลวินจะไม่ขว้างปาสิ่งของออกไปจากมือ ไม่ทุบ ไม่ตี ทำร้ายร่างกายคนอื่น นับว่าผมประสบความสำเร็จมาก ในหน้าที่ของการเป็นแม่
“โอเค”
“ถ้าอย่างนั้น คาลวินกอดโอ๋ๆ พี่เขาเอาไว้นะครับ”
“โอ๋ โอ๋...วิ่นโทด....จุ๊บ” คาลวินประคองตุ๊กตาจระเข้ตัวโปรดไปกอดอย่างอ่อนโยน พร้อมกับจุ๊บแก้มมันอย่างรักใคร่
"เก่งมากครับ" ความสุขที่ได้เห็นพัฒนาการทางความคิดและอารมณ์ของลูก อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มเป็นรางวัล
“แม่หมอ พี่เข้ หาหมอ” มือน้อยลูบลงไปยังหางยาวตะเข็บปริเบาๆ
“เอาไว้เดี๋ยววันพรุ่งนี้เราค่อยพาพี่เข้ไปหาหมอ โอเคมั้ยครับ”
“โอเค”
“คุณปู่ส่งการ์ดเชิญมาให้นาย ท่านอยากให้นายไปร่วมงานกาล่าดินเนอร์อาทิตย์หน้า แล้วก็บอกให้พาคาลวินไปด้วย ท่านอยากให้คาลวินไปทำความรู้จักกับคู่ค้าของเรา” อีวานนอนเอกเขนก เปลือยกายอยู่ภายในอ่างอาบน้ำ ซึ่งมีฟองครีมสีขาวลอยฟ่องเป็นฟองฟู
“คู่ค้า ลูกผมเพิ่งจะอายุขวบกว่าๆ เท่านั้นเองนะ” ผมรินบรั่นดีใส่แก้วยื่นส่งให้กับคนที่นอนอยู่ภายในอ่าง
“เริ่มก่อน...ชนะก่อน”
“บอกคุณปู่ของคุณด้วยว่า อย่ามาใช้ลูกชายผมเป็นเครื่องมือทางธุรกิจ ผมต้องการให้ลูกโตมาอย่างคนปกติที่มีทั้งไอคิวและอีคิวที่สมบูรณ์ ถึงคาลวินจะมีพัฒนาการที่ดี แต่ลูกเพิ่งตัวเท่านี้ คุณจะให้ลูกเราไปเป็นสัญลักษณ์เชิงธุรกิจของครอบครัวคุณไม่ได้” ผมขึ้นเสียงใส่ผัวด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง เป็นการปรามอยู่ในที
“เอาล่ะ ๆ เราพักเรื่องลูกเอาไว้ก่อนได้มั้ย นายลงมาอาบน้ำกับฉันก่อน”
อีวานยกขาลอยขึ้นมาเหนือผิวน้ำ อุ้งเท้าหยาบใหญ่เหยียบขยี้ลงมาบนเป้ากางเกงนอนเนื้อบางของผม น้ำเปียกแฉะฉ่ำทำให้ผ้าบางลู่ราดไปแนบเนื้อตัว เห็นเค้าโครงของพวงเนื้อสีอ่อนนุ่มนิ่มห้อยแกว่งอยู่ภายใน
“คุณทำชุดนอนผมเปียกนะ”
“ฉันอยากทำให้นายเปียกมากกว่าชุดนอน” ฝ่าเท้าลูบเลื่อนสูงขึ้นมาจนถึงรูสะดือล้วงหายเข้าไปใต้ชายเสื้อยืด
“อีวาน”
“หัวนมนายแข็งแล้ว” นิ้วหัวแม่เท้ากับนิ้วชี้สั้น บิดบี้ขยี้ไตแข็ง มือเปียกว่างอยู่อีกข้าง ดึงยางยืดกางเกงผมให้ขยับไปหา จากนั้นฝ่ามือยุ่มย่ามของคนเอาแต่ใจเริ่มขยำลงมายังเป้ากางเกงตุง
“คุณมันไอ้คนเอาแต่ใจ” มือเลื่อนลงไปจับชายเสื้อแล้วยกถอดออกทิ้งไป หน้าอกแอ่นถูไถไปกับฝ่าเท้าหยาบ มือจับเท้าสะอาดนั้นยกขึ้นมาจูบเบาๆ
“ถ้าโลกนี้จะมีคนที่เอาแต่ใจมากกว่าฉัน คนเดียวคนนั้นคงเป็นนาย”
“ช่วยไม่ได้ ถ้าหากคุณเบื่อหรือว่าทนความเอาแต่ใจของผมไม่ได้...ก็แค่ยอมให้ผมกลับเมืองไทย” ผมผลักเท้าคู่ใหญ่ออกไปจากตัวจากนั้นดึงกางเกงและถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่โยนทิ้ง ขาก้าวเข้าไปยืนเปลือยกายอยู่ต่อหน้ามาเฟียร่างสูงใหญ่ที่ค่อยๆ ขยับยืดแผ่นหลังขึ้นมานั่งตัวตรง
“ฉันไม่ยอมให้นายหนีฉันไปไหนหรอก เมียแรร์ไอเทมหายากขนาดนี้ มีคนเดียวในโลก”
“แต่ผัวหื่น เอาแต่ใจของโหลอย่างคุณ...ผมหาใหม่ได้ไม่ยากหรอกนะจะบอกให้”
“นี่ฉันกลายเป็นของตลาดไปแล้วอย่างนั้นเหรอ ผู้ชายที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย จรวยไซต์บิ๊กขนาดนี้ นายจะไปหามาจากไหน”
“ก็แค่กระดออันเดียว เข้าเว็บช้อปปิ้งออนไลน์ไม่ถึงห้านาที ผมก็สามารถหาอันที่ใหญ่กว่าได้สบายๆ ไม่ใช่เรื่องยากสักหน่อย แถมยัง...ไม่ต้องปวดหัวกับความเจ้าเล่ห์เอาแต่ใจด้วย”
“แต่ไอ้ซิลิโคนติดมอเตอร์พวกนั้น มันทำแบบนี้ให้นายไม่ได้นะ”
ปากกว้างอ้าออกอมครอบลงมาดูดท่อนเนื้อส่วนตัวของผม ริมฝีปากเชี่ยวชำนาญทางรักขยับมันไปตามจุดเสียว ตำแหน่งกระสัน อุ้งมือนั้นคลึงคลำไปตามส่วนนูนโค้งมนของสะโพกผาย
“อือ อีวาน” ผมยิ้มให้กับเรือนผมสีเข้มที่กำลังโยกขยับ ถอยเข้าถอยออกตรงบริเวณหน้าขา ลิ้นยาวตวัดม้วนลากเลียเอ็นแข็งแท่งยาวในปากใหญ่ มือหนักเลื่อนขยับย้ายไปบีบบั้นท้ายแรงจนเหมือนแก้มก้นของผมมันจะระบมปริแตก
“อืมมมม หวานจัง” ใบหน้าคมคายหล่อแบบตัวร้ายในหนังมาเฟียช้อนสายตาเงยขึ้นมามองผม
“อร่อยเหรอ”
“มาก”
“มีอย่างอื่นอร่อยกว่าอันนี้อีกนะ” ผมเอื้อมมือลงไปอุ้มท่อนเนื้อยาว ยกมันขึ้นมาสะบัดตบลงไปบนแก้มสาก
“ไหน...เอามาให้ฉันชิมหน่อยสิ”
ปลายเท้าขยับหมุนตัวกลับแล้วหันหน้าไปในทิศตรงข้าม ลำตัวโค้งก้มกดแอ่นสะโพกยื่นไปจดจ่อรอไว้ใกล้หน้ามาเฟียหนุ่มใหญ่ ใบหน้าเอี้ยวหันกลับไปชำเลืองมองสามีทันเห็นลูกกระเดือกเคลื่อนอยู่ไหวๆ เพราะน้ำลายหลายอึกถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอ
“อยากลองชิมมั้ยล่ะ” มือเลื่อนเอื้อมไปแหวกแก้มก้นกลมเหมือนซาลาเปาลูกยักษ์ที่มันเบียดชิดปิดทางแคบ
“อือ...ฮึ อยาก”
“ถ้าอย่างนั้นผมให้คุณชิมนิดเดียวนะ”
“นิดเดียวเองเหรอ” มือลูบคลึงไปทั่วก้อนกลมของก้นนิ่ม
“ทำไม....หิวมากนักเหรอ”
“ใช่หิวมาก รู้มั้ยจีน ฉันกินนายได้ทั้งตัวเลยนะ”
เพียะ! ฝ่ามือหยาบสะบัดฟาดเพียะลงมาจนผมสะดุ้ง ก้นขาวดีดเด้งสู้มืออย่างไม่นึกหวาดกลัว ผัวจอมหื่นแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากเหมือนพวกอดอยากปากแห้ง สายตาหื่น หิวกระหายช้อนขึ้นมามอง
"อยากกินส่วนไหนก่อนล่ะ"
"เริ่มจากตรงนี้เป็นไง"
“อ๊า...” ก้นแสบเพราะถูกมือหยาบสะบัดฟาดลงมาเต็มแรง
“อือ”
ลิ้นฉ่ำเรียวยาวแต่ปลายแข็งแหย่แยงละเลงเลียลงมาตรงส่วนนุ่ม กระตุกกระตุ้นอารมณ์ของผมให้ค่อยๆ เสียวซ่านขึ้นทีละน้อย สองมือซึ่งเมื่อครู่ทำหน้าที่แหวกทางให้เห็นร่องเสียวตอนนี้ผมต้องดึงมันกลับมาบิดบีบขยำหน้าอกไปตามความต้องการ อีกมือนั้นรูดขยับสาวท่อนเนื้อยาวของตัวเองไปพร้อมกัน
“อีวาน”
“จ๋า”
“อีวาน ผมเสียวจังเลย”
“หื้ออออ มันเขี้ยวจัง” มือหยาบรั้งเอวฉุดผมให้หันหน้ากลับไปหา น้ำในอ่างซึ่งขังอยู่สูงกระฉอกออกไปจากอ่าง เมื่อร่างของเราพุ่งเข้าใส่กันโดยไม่ได้นัดหมาย
“อีวาน”
“ซี้ดดดด จีน” ฟันแข็งกัดลงมาบนหัวไหล่ ข้างใต้มีมือล้วงลงไปควานหาเอ็นแข็ง นิ้วยาวกรีดแบ่งแยกร่องเนื้อของผมให้เปิดกว้างจากนั้นอุ้มยกสะโพกผมลงไปวางทับท่อนเนื้ออวบยาว
“อ่าส์...อีวาน”
“ฉันจะอยู่ยังไง ถ้าไม่มีนาย”
“ฮึ...ก็อยู่แบบหมดอาลัยตายอยาก อยู่แบบท่อน้ำตันๆ ไปไง”
“ไม่ได้หรอก...ฉันทนไม่ได้”
“คุณทนไม่ได้เหรอ” น้ำหนักตัวทั้งหมดถูกผมกดลงไป รับรู้ได้ถึงความแข็งอันใหญ่โต
“อื้อ...ไม่ได้หรอก” อีวานยกสะโพกลอยขึ้นมาพร้อมกับกดมือรั้งหน้าขาของผมลงไป ท่อนเนื้อแข็งลำใหญ่กระตุกขยับเคลื่อนไหวเหมือนมันกำลังหงุดหงิด เพราะติดอยู่ในร่องแคบ
“ติดใจอะไรผม”
“ติดใจ...ติดอยู่ข้างในนี้” พ่อหนุ่มมาเฟียกระตุกมัดเอ็นดุ้นใหญ่ในร่องเนื้อ ใช้ส่วนหัวยาวยื่นแยงแหย่หยอกเย้าไปสะกิดติ่งเสียว
“อื้อ..อีวาน”
“จุดเสียวนายไม่ว่ามันอยู่ตรงไหน ฉันจำได้หมดแล้ว ตรงนี้ใช่มั้ย”
“อีวานนนนน”
“ชอบใช่หรือเปล่า”
“อืม”
“แล้วอย่างนี้ล่ะ” มือแข็งกอบอกแบนบีบเข้าหากันจากนั้นผมแทบร้องกรี๊ดเมื่ออีวานทั้งบีบทั้งดูดเหมือนหัวนมผมจะหลุดออกมาเสียให้ได้
เมื่ออีกฝ่ายเอาอกเอาใจ ผมเองก็ไม่ชอบเอาเปรียบใครเสียด้วย สะโพกกดลงไปแน่นแล้วเริ่มโยกจนผิวน้ำกระเพื่อมแตก ภายในห้องน้ำกว้างเสียงร้องเสียงครางประสานเสียงเสียวสะท้อนไปมา นานแค่ไหนเราสองคนไม่เคยใส่ใจรู้แค่ว่าเมื่อน้ำในอ่างนั้นแห้งขอด ร่องเนื้อในตัวผมมันก็อุ่นเต็มไปด้วยน้ำรักอุ่นๆ
- ผู้เขียน
