ตอนที่ 12 ตายด้าน???
1148 คำ
เย็นของวันเดียวกัน
"พี่นินคะ ขอพาสต้าหอยเชลล์ผัดทรัฟเฟิลหนึ่งจานค่ะ"
เธอเดินไปหน้าเคาน์เตอร์ปุ๊ปก็สั่งเมนูที่ไปทานเมื่อวานทันที วันนี้เธอซื้อยาแก้แพ้เรียบร้อยเพื่อกินเมนูนี้โดยเฉพาะ
แต่....
"เอ่อ คือเมนูหอยโดนยกเลิกไปหมดแล้วค่ะน้องอัยย์"
คนตัวเล็กถึงกับหุบยิ้มเมื่อได้ยินในสิ่งที่พี่นินพูด ไหนบอกว่ามันคือเมนูซิกเนเจอร์ของร้านนี่นา ทำไมถึงยกเลิกได้เนี่ย
"อ้าว ทำไมล่ะคะ เมื่อวานยังมีอยู่เลยนี่นา" คนตัวเล็กขมวดคิ้วถามเพราะรสชาติของมันถือว่าอร่อยมากๆ วันนี้โดนยกเลิกมันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ
"คือ 'แฟน' เจ้าของร้านเขาแพ้เมนูหอยน่ะค่ะ เมื่อคืนโทรมายกเลิกเมนูหอยทุกเมนูเลย แล้วให้พี่สั่งซื้อตู้แช่ของสดใหม่ด้วย"
แฟนของเจ้าของร้านแพ้หอย? ว่าแต่เจ้าของร้านคือใครเธอยังไม่รู้เลย แล้วบังเอิญจังที่ดันแพ้หอยเหมือนเธอเสียอย่างนั้น อดกินเลย...
"งั้นเหรอคะ เสียดายจังเลยเนอะ มันอร่อยมากเลยค่ะ" เธอได้แต่ทำหน้าเสียดายให้กับพี่นิน อุตส่าห์มาที่ร้านเพราะอยากกินเมนูนี้เลย
ในขณะที่กำลังคิดว่าจะกินอะไรในร้านดี พี่นินก็เอ่ยถามขึ้นมาเสียอย่างนั้น
"แล้วน้องอัยย์เป็นไงบ้างคะ"
"คะ?" คนตัวเล็กได้แต่ทำสีหน้างงๆ ให้กับคำพูดพี่นิน แต่พี่สาวคนสวยก็ไม่ปล่อยให้เธองงนานมากนัก
"ก็น้องอัยย์แพ้ไม่ใช่เหรอคะ"
อ่าถามเธอเรื่องแพ้นี่เอง ว่าแล้วก็เริ่มคันตรงคอขึ้นมานิดหน่อยจนต้องยกมือขึ้นเกาเบาๆ
"ดีขึ้นแล้วค่ะ อัยย์แค่คันเฉยๆ ไม่ได้แพ้มากอะไรขนาดนั้น ว่าแต่พี่รู้ได้ไงคะว่าอัยย์แพ้"
เธอไม่ได้บอกพี่ๆ ในร้านเลยว่าแพ้ แต่พวกพี่ๆ รู้ได้ไงก็ไม่รู้
เธอถามไปแบบนั้นคนเป็นพี่ถึงกับทำสีหน้าเลิ่กลั่กไปหมด
"อ่า เอ่อคือ... พี่เดาน่ะค่ะ ก็คอน้องอัยย์ยังขึ้นผื่นแดงๆ เหมือนแพ้เลยค่ะ"
เห็นผื่นตรงคอเธอสินะ เธอยังไม่ได้ทานยาซ้ำเลยเพราะมัวแต่กังวลอะไรอย่างอื่น พอนึกมาถึงตรงนี้ เมื่อกี้เธอเข้าร้านยาแต่ดันซื้อยาแก้แพ้มาอย่างเดียว ลืมซื้อยาทาผื่นเลยแต่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
"อ้อค่ะ งั้นวันนี้อัยย์ขอเค้กแครอทก็ได้ค่ะ" เธอไม่ได้สนใจว่าพี่นินรู้ได้ยังไง แต่ตอนนี้เธอหิวแล้ว และเค้กแครอทก็ดูน่ากินมาก แต่พี่นินก็ไม่วายมองหน้าเธออีกครั้ง...
"ได้เลยค่ะ ว่าแต่วันนี้ไม่ซื้อของให้คนคนนั้นเหรอคะ?"
พี่นินถามหาของฝากที่เธอมักจะเอามาฝากพี่นินในทุกวัน แต่วันนี้พี่นินคงไม่เห็นว่าเธอหิ้วอะไรมาเลยเอ่ยถามไปตามระเบียบ
"อ่า... ไม่ซื้อแล้วค่ะ"
เธอจะไม่ซื้อของให้พี่ภีมแล้ว เพราะเธอจะเอาตัวเองนี่แหละไปอยู่ใกล้เขา แต่พี่นินถึงกับเบิกตาโพลง
"หือ? ทำไมล่ะคะ? หรือน้องอัยย์ไม่ชอบเขาแล้ว" ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าที่แสดงออกมาของพี่นินเต็มไปด้วยความกังวลอยู่ในนั้น คนตัวเล็กจึงขยับหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะกระซิบบอกพี่นิน...
"คือ... พี่นินห้ามบอกใครนะคะว่าอัยย์รู้แล้วว่าเขาคนนั้นเป็นใคร"
"ห๊ะ? น้องอัยย์รู้แล้วเหรอคะ แล้วเขารู้ยังคะว่าน้องอัยย์รู้" พี่นินเลิ่กลั่กเสียยิ่งกว่า ก่อนจะมองหน้ามองหลังเผื่อว่าจะมีใครผ่านมา
"ยังค่ะ พี่นินห้ามบอกเขานะคะ อัยย์อยากแกล้งเขา เพราะเขาปล่อยให้อัยย์สงสัยอ่า"
เธออยากจะแกล้งเขาให้ตบะแตกเล่นๆ ก็ใครใช้ให้ปิดบังเธอล่ะ เขามองเธออยู่ทุกวันแต่เธอนี่สิไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร ในเมื่อเธอรู้แล้วว่าเขาเป็นใครแบบนี้ก็ขอเอาคืนหน่อย
"กะ ก็ได้ค่ะ... แหะๆ" พี่นินถึงกับหัวเราะเจื่อนๆ ส่งให้เธอ
คนตัวเล็กไม่ได้เดินไปที่โต๊ะเพราะจะรอเค้กที่พี่นินกำลังตักให้อยู่หน้าเคาน์เตอร์ แต่เรื่องของพี่ภีมที่มันตีอยู่ในหัวเธอ มันก็ทำให้เธอต้องเอ่ยถามพี่นินออกไปอีกจนได้ เพราะพี่ภีมถือว่าเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ (?) และคงสนิทกับพี่นินพอสมควร
"ว่าแต่พี่ภีมเขาเป็นพวกที่ตายด้านเรื่องผู้หญิงหรือเปล่าคะพี่ อัยย์เข้าใกล้แต่เขากลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับอัยย์เลย" เธอถามพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบจานเค้กตรงหน้า แต่พี่นินกลับทำหน้าตกใจกับคำถามของเธอ
"คุณพระ! น้องอัยย์คะคุณภีมไม่ได้ตายด้านนะคะ เขาแค่เขินค่ะ เขาน่ะอยากจะเข้าใกล้น้องอัยย์นั่นแหละ แต่บางทีเขาก็อยากดูเชิงว่าน้องอัยย์ให้เขาเข้าใกล้ได้มากแค่ไหนเท่านั้นเองค่ะ"
พี่นินรีบแก้ตัวให้พี่ภีมใหญ่ แต่นั่นก็ทำเธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก อย่างน้อยเขาก็ยังมีอารมณ์อยู่...
"งั้นเหรอคะ ค่อยสบายใจหน่อย นึกว่าเขาจะรังเกียจกันซะอีก" ถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงเสียใจแย่ เพราะชอบเขามาก ถ้าเขารังเกียจอีกเธอคงต้องร้องไห้แล้ว
"คุณภีมเขาซึนๆ แบบนี้แหละค่ะ ไม่ค่อยจะกล้าเข้าใกล้คนสวยๆ แบบน้องอัยย์เท่าไหร่ เจอสวยแบบนี้ใครๆ ก็ต้องประหม่าคิดว่ามีแฟนแล้วทั้งนั้น ว่าแต่น้องอัยย์ไม่ได้มีใครใช่ไหมคะ วันก่อนเห็นน้องอัยย์พาใครมา..."
ใคร? คนตัวเล็กได้แต่นึกไปต่างๆ นานาว่าได้พาใครมาที่นี่บ้าง และนั่นก็ทำให้เธอถึงกับส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้คนเป็นพี่ เพราะสัปดาห์ที่แล้วเธอไปโม้ให้มิกซ์ฟังว่าเค้กร้านนี้อร่อย เขาเลยตามมาด้วยแต่มิกซ์มันเป็นตุ๊ด
"อัยย์ไม่มีแฟนค่ะพี่ วันก่อนโน้นเป็นเพื่อนน่ะค่ะ เขาเป็นตุ๊ดอัยย์บอกว่าเค้กอร่อยเขาเลยตามมากินด้วย" เธอรีบอธิบายใหญ่เพราะเดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันใหญ่
จริงสิ เธอยังไม่เคยบอกเขาเลยนี่นาว่าไม่มีแฟน หรือเขาคิดว่าเธอมีแฟนเลยไม่กล้าเข้าใกล้... เพราะเธอเคยพาเพื่อนที่เป็นตุ๊ดมากินเค้กด้วย และวันนั้นพี่ภีมก็อยู่ด้วย
หรือสาเหตุจะมาจากอันนี้...
"ไม่มีแฟนก็ดีแล้วค่ะ คนแถวนี้เขาจะได้เลิกคิดไปเองสักที :) "
.
.
.
.
.
.
- ผู้เขียน
