ตอนที่ 10 ทำอะไร (หื่นๆๆ)
1016 คำ
"งั้นนอนด้วยกันก็ได้ครับ แต่อย่ากลับห้องตอนนี้เลยนะ"
เขาเอ่ยด้วยใบหน้าออดอ้อน ก่อนที่คนตัวสูงจะเดินมาล้มตัวนอนลงบนเตียงเดียวกับเธอ แต่ที่แปลกไปคือเขานอนอยู่ชิดริมเตียงจนเธอกลัวว่าเขาจะตกเตียงไปเสียก่อนนี่สิ
คนตัวเล็กได้แต่ตะแคงมองเขาที่นอนหงายอยู่อย่างนั้น ภายในห้องไม่ได้มืดสนิทเพราะไฟดวงเล็กๆ ถูกเปิดอยู่ทำให้เธอสามารถมองใบหน้าเขาได้ ถึงแม้จะไม่ชัดก็ตาม
"พี่ภีมคะ ทำไมไม่ขยับเข้ามาใกล้อัยย์ ระวังตกเตียงนะคะ" คนตัวเล็กเอื้อมมือสุดแขนเพื่อสะกิดตรงช่วงต้นแขนของเขา และนั่นก็ทำให้คนตัวโตตะแคงกลับมามองเธอเช่นเดียวกัน
"ไม่เป็นไร พี่นอนได้ครับ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว เราเหมือนมองหน้ากันเงียบๆ แต่การกระทำของเขามันทำเธอหงุดหงิดมากๆ เขาทำตัวอย่างกับตัวเองเป็นพระที่ไม่แตะต้องสีกานั่นแหละ
เป็นผู้ชายคนอื่นโดนเธออ่อยขนาดนี้คงสวบเธอไปแล้ว แต่นี่เขาแทบจะไม่กล้าแตะต้องตัวเธอเลย ไม่รู้ว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ หรือแค่เก็บทรงในตอนนี้
"พี่ภีมไม่เข้าใกล้เพราะรังเกียจที่อัยย์เป็นผื่นเหรอคะ" เธอลองแหย่เขาเล่น และนั่นก็ทำให้เขารีบขยับตัวเข้ามาใกล้เธอจนระยะห่างระหว่างเราถูกลดลงจนห่างกันเพียงไม่กี่คืบเท่านั้น
"แบบนี้ได้ยัง..." เขากระซิบถามเธอเสียงแผ่ว ในตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอหรือเขากันแน่ที่เสียอาการ เพราะเธอเองก็ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาใกล้มาก กลิ่นครีมอาบน้ำบนตัวเขามันเด่นชัดมากจนเธอสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนัก
กลิ่นกายเขาค่อนข้างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ยิ่งได้กลิ่นยิ่งดึงดูดให้เธอขยับตัวเข้าไปใกล้เขาจนผิวเนื้อของเราสัมผัสกัน
"พี่ตัวหอมจัง" คนตัวเล็กจงใจบดเบียดร่างนุ่มนิ่มของตัวเองเข้าหาร่างเขา ปลายจมูกรั้นกดลงบนหน้าอกที่มีเสื้อยืดของเขาปกปิดอยู่อีกหนึ่งชั้น
รับรู้ได้ถึงอาการเกร็งของเขา พร้อมด้วยลมหายใจที่ถูกพ่นเข้าออกอย่างหนักหน่วง
"เอ่อ... แบบนี้มันใกล้เกินไปหรือเปล่า ไม่อึดอัดเหรอ" ภีมเอ่ยบอกคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ภายในใจกลับร้อนรุ่มไปหมด เธอนุ่มมาก หน้าอกหน้าใจยิ่งบดเบียดเข้าหาจนเขาไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำตัวแบบไหน ไม่ให้คิดรุ่มร่ามกับเธอมากจนเกินไป แต่คนตัวเล็กกลับยิ่งขยับเข้ามาไม่หยุด
"พี่อึดอัดหรือเปล่า" เธอเงยหน้าถามเขาอย่างอ้อนๆ และก็อ้อนเขาไม่หยุดเลย
"เปล่า..." ไม่อึดอัดแต่ทำเขาแทบไม่กล้าขยับตัวไปไหน หัวใจมันกระหน่ำเต้นจนแทบจะหลุด
เห็นหน้าซื่อๆ แต่ก็ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะขี้ยั่วขนาดนี้ หัวใจเขาจะวายตายอยู่แล้ว
"ขอกอดได้ไหมคะ" และไม่รอให้เขาปฏิเสธอะไรด้วยซ้ำ แขนเล็กๆ นั่นก็ตวัดกอดเขาเอาไว้...
ยอดอกที่ชูชันของเธอมันปัดป่ายอยู่บนหน้าอกเขาจนขนลุกซู่ไปหมด แบบนี้ใครมันจะไปข่มตาหลับได้ลง
เวลาผ่านไปพอประมาณเขาไม่ได้หลับตาลงเลยสักนิด และรับรู้ได้ว่าเธอเองก็ยังไม่หลับเพราะเธอเอาแต่สูดจมูกลงบนหน้าอกเขา เธอบอกว่าเขาตัวหอมแต่กลิ่นผิวเธอก็หอมมากจนเขาเองก็เผลอสูดเข้าจมูกอยู่บ่อยครั้ง ผิวก็ขาวมาก ตัวก็นุ่มนิ่มไปหมด
ฝ่ามือเธอแตะอยู่ตรงแผ่นหลังเขา และนั่นก็ทำให้เขาต้องตวัดวงแขนไปโอบเธอไว้หลวมๆ เพราะเดี๋ยวจะเสียสมดุล... เขาแค่หาอะไรพาดแขนแค่นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องตัวเธอนะ...
และในวินาทีที่เขากำลังจะเคลิ้มหลับเพราะฝ่ามือเล็กที่แตะอยู่บนแผ่นหลังเขามันลูบไล้ขึ้นอย่างแผ่วเบา แต่แล้วเรียวขายาวๆ ของเขาก็โดนขาเธอสอดใส่เข้ามาจนหัวเข่านั้นสัมผัสโดนกลางกายของเขา
ในตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอคงอยากนอนในท่าสบายๆ แต่ทำไมนานๆ ไปรู้สึกตรงช่วงนั้นของเขาถึงได้โดนขาเธอขยับยุกยิกจนทำให้แกนกายที่นิ่งสงบของเขาเผลอผงาดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
"อืม~ อัยย์ทำอะไร"
" เขาครางในลำคออย่างไม่อาจกลั้นเพราะโดนขาเธอขยับไปมาอยู่อย่างนั้น ลมหายใจของเขาสะดุดเพราะเธอจนต้องเม้มปากเพื่อข่มกลั้นอารมณ์บางอย่างที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ในอก
เขาหลุบตาต่ำมองคนตัวเล็กและนั่นก็ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือเปล่า เพราะรัศมีดวงตาเขาในตอนนี้มันมองทะลุเสื้อของเธอจนเห็นความใหญ่โตของหน้าอกที่บดเบียดอยู่กับตัวเขา
ทำไมรู้สึกเหมือนโดนเธอเล่นมากขนาดนี้...
"อัยย์แค่นอนกอดพี่..." และเธอได้แต่เอ่ยตอบกลับเขามาเสียงแผ่ว แต่ดวงตากลมโตนั้นก็เต็มไปด้วยสายตาแวววาวของอารมณ์บางอย่าง
คนเรามันจะยั่วหน้าซื่อๆ ได้เหรอ...
"ขาเรามันโดนพี่" เขาตอบพลางขยับตัวออก แต่เธอกลับรีบขยับตัวเข้ามาใกล้เขามากเท่านั้น
"เจ็บเหรอคะ" น้ำเสียงออดอ้อนมาพร้อมกับวงแขนเล็กที่ตวัดกอดเขาจนแน่น
"เปล่า..." เขาไม่ได้เจ็บเลยสักนิด แต่มัน...เสียวจนแทบจะเป็นบ้า
เขาห่างเรื่องพวกนี้มาเกือบ 4 ปีตั้งแต่เรียนจบก็ไม่เคยได้แตะต้องผู้หญิงคนไหน และในตอนนี้เธอกำลังปลุกเร้าอารมณ์ดิบที่เขาพยายามกลบมันไว้ให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง...
.
.
.
.
- ผู้เขียน
