“เธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง” เสียงแหลมเล็กของพิมดาวเอ่ยออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์ ในขณะที่เมยาวีได้แต่ยืนนิ่งด้วยความเจ็บปวด หลากหลายความรู้สึกกำลังประดังประเดเข้ามา ในขณะที่ธิมก็ตกใจเล็กน้อย เพราะเขาไม่นึกว่าเธอจะขึ้นมาที่นี่ แต่เขาก็พยายามบอกตัวเองไว้ไม่ให้รู้สึกผิดใดๆ เพราะเธอมันก็แค่นางบำเรอ มีหน้าที่สนองความต้องการของเขาเท่านั้น
“ขอโทษค่ะ...” เมยาวีสั่นไปทั่วทั้งร่าง ก่อนที่จะก้มลงเก็บแฟ้มเอกสารด้วยท่าทีงกๆ เงิ่นๆ
“เอามานี่ ผมจะรีบดู เซ็นเสร็จก็รีบออกไป อย่าทำให้คุณน้ำต้องหงุดหงิด” ธิมเอ่ยเสียงเย็น คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกชาวาบไปทั้งหัวใจ ขาของเธอแทบไม่มีแรงเดินไปหาเขา น้ำตามันพาลจะไหลให้ได้ หญิงสาวต้องข่มใจ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วส่งเอกสารให้เขาเซ็น ซึ่งธิมก็รีบเซ็นเอกสารแล้วยื่นกลับให้เธอทันที
“ทีหลังอย่าเข้ามาโดยพละการแบบนี้อีก รู้มัยว่าฉันเสียอารมณ์” พิมดาวเอ่ยกับหญิงสาว
