ตอนที่ 14 ขึ้นไปส่ง
1703 คำ
“ทำไมซื้อมาเยอะจังคะ”
“ก็เผื่อคุณหิว” มือใหญ่อบอุ่นยกถุงของในมือขึ้นโชว์ให้ดู มันมีทั้งเครื่องดื่ม มิกซ์เซอร์ และของกินเล่นต่างๆเต็มทั้งสองมือ
“นี่กะว่าทานกับแกล้มมากกว่าเครื่องดื่มใช่ไหมคะ”
“ก็ประมาณนั้น”
“กลับบ้านเถอะค่ะ” ฟาริดายิ้ม เธอชวนให้เขากลับบ้านพร้อมกับรับถุงข้าวของมาจากเขาที่ต้องทำหน้าที่ขับรถต่อ
เมื่อกลับมาถึงที่บ้านของหญิงสาว ทั้งคู่พากันลงจากรถและช่วยกันถือข้าวของเข้าไปในครัว ดาหลาเดินเข้ามาเพราะแต่เดิมตั้งใจว่าจะเข้ามาหาของมื้อเย็นให้กับเจ้านายสาว แต่เมื่อเดินเข้ามาแล้วเห็นว่าเอลเลริคมาด้วยจึงอมยิ้มแล้วเดินออกไปเงียบๆ
“คุณ”
“คะ”
“เมื่อสักครู่ แม่บ้านคุณเดินเข้ามา”
“อ๋อ ป้าดา ค่ะ แล้วหายไปไหนแล้วคะ”
“คงเห็นผมอยู่มั้ง หล่อนเลยเดินออกไป”
“คงไม่อยากรบกวนมั้งคะ ปกติมุกกลับมาป้าดาจะมาถามว่าจะทานอะไรน่ะค่ะ ถ้ามุกไม่ทานมื้อเย็นป้าดาก็จะมาหาของว่างรองท้องให้มุกก่อนกลับเรือนเล็กค่ะ”
“อ๋อ บ้านคุณนี่ดีนะ มันใหญ่แหละ แต่รู้สึกว่าอบอุ่น ไม่เหมือนบ้านผม”
“ก็คุณเป็นคนเงียบๆล่ะมั้งคะ ลูกน้องเลยไม่ค่อยมีใครเข้าใกล้ คงกลัวคุณดุ”
“ก็ไม่ขนาดนั้นนะ”
“มุกมั่นใจความคิดมุกค่ะ”
“.....”
“ยกออกไปเลยค่ะ”
“รับทราบครับ คุณผู้หญิง”
สองหนุ่มสาวพูดเล่น แซวกันไปเรื่อยจนฟาริดาเตรียมข้าวของเสร็จก็ช่วยกันยกของออกไป วันนี้ทั้งคู่ตกลงกันที่จะดื่มกันกลางสวนเพื่อนเสพบรรยากาศ
เมื่อของทุกอย่างถูกวางลงที่โต๊ะ หญิงสาวก็เปิดไฟที่ประดับสวนเอาไว้ รวมถึงน้ำตกที่ต่อเติมเอาไว้อย่างสวยงาม
“ไอเดียใครเนี่ย”
“คุณแม่ค่ะ”
“สวยนะ”
“คุณแม่จบออกแบบมาน่ะค่ะ”
“แต่คุณเรียนบริหาร?”
“คนละสไตล์ไงคะ คุณแม่ตามใจมุกว่ามุกอยากทำอะไร อยากเรียนอะไร”
สองหนุ่มสาวนั่งคุยกันพลางจิบเครื่องดื่มไปเรื่อยๆ ข้อมูลที่เอลเลริคให้อีริคสืบมันมันครบถ้วน มารดาของฟาริดาเป็นผู้ดีเก่า หรือว่าง่ายๆคือหญิงสาวมีเชื้อสายจ้าวคนนายคนมาจากฝั่งมารดา นั่นถึงเป็นเหตุผลว่าทำไมบุคลิกของเธอถึงเป็นแบบนั้น หญิงสาวซึมซับมาจากมารดานั่นเอง
“ผมถามได้ไหม แล้วบิดาคุณล่ะ”
“พูดตามตรงว่ามุกไม่ทราบค่ะ ทางคุณแม่ปิดบังข้อมูลคุณพ่อมาตลอด และมุกก็ไม่เคยสืบหาด้วย”
“คุณไม่อยากรู้เหรอ”
“มุกรู้แค่ว่าคุณพ่อเป็นคนมีอิทธิพลค่ะ แม่เลยไม่เคยเอ่ยถึง แต่เท่าที่มุกรู้ คุณพ่อส่งเสียค่าเลี้ยงดูมุกมาที่บัญชีคุณแม่ตั้งแต่มุกเกิดนะคะ แต่ปัจจุบันมุกไม่รู้ค่ะ”
“คุณอยากรู้ไหม ถ้าอยากรู้ ผมช่วยได้”
“มุกว่านะคะ ถ้าเขาอยากให้มุกรู้จักเขา เดี๋ยวสักวัน เขาก็คงเปิดเผยตัวเองให้มุกเจอเองแหละค่ะ”
“ตามใจ มีอะไรหรือต้องการยืมมือผม บอกผมได้เสมอ”
“ขอบคุณค่ะ ถามแต่มุก คุณเล่าเรื่องคุณบ้างสิ”
“อยากรู้อะไรล่ะ”
“ไม่รู้สิคะ แล้วแต่คุณจะเล่าเลยค่ะ”
“ก่อนมาเป็นนักธุรกิจ คุณเชื่อไหมว่าผมเป็นนักบินมาก่อน”
“พูดเล่นหรือเปล่าคะ”
“จริง ผมมารับช่วงต่อเพราะพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุที่ไม่ใช่อุบัติเหตุ”
“ลอบทำร้ายเหรอคะ” เสียงหวานใสถามแทบจะทันที
“ใช่” เอลเลริคเผลอมองคนตัวเล็กเต็มตา หญิงสาวฉลาดมาก ดีที่ฟาริดาดื่มไปเยอะจนเริ่มได้ที่จึงไม่ทันสังเกตุว่าเขามองเธออยู่
“แล้วคุณทำยังไงคะ”
“ส่งมันไปเฝ้ายมบาล”
“ง่ายจัง น่าจะทำให้ทรมานก่อนนะคะ”
“.....”
“แบบ.....ยิงเข่า ยิงมือ แล้วขังเอาไว้ ไม่อนุญาตให้ตาย แต่ก็ไม่ปล่อยให้รอด”
“มุก คุณนี่ไม่ธรรมดาเลยนะ”
“เหรอคะ แต่มุกว่าแบบนี้ก็สาสมนะคะ”
“คุณคิดแบบนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“มันคงอยู่ในสายเลือดสินะ ผมว่าเราควรหานะ ว่าคุณพ่อคุณคือใคร”
“แล้วแต่คุณเลยค่ะ”
“ได้ ผมจะถือว่าคุณอนุญาต”
ฟาริดายิ้มหวาน เธอไม่พูดอะไร หญิงสาวดื่มเยอะแต่ก็ไม่ใช่ดื่มจนเมา เธอยังปกติดี แค่แสดงบางด้านที่ไม่เคยมีใครเห็นออกมา มันอาจจะเป็นตามที่เขาว่าก็ได้ มันอาจจะอยู่ในสายเลือดของเธอ
เอลเลริคมองคนตัวเล็กที่ดื่มต่อโดยไม่ได้พูดอะไร เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดพิมพ์ข้อความส่งให้อีริค ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะโดยไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร
“คุณมีโทรศัพท์ 2 เครื่องเหรอคะ”
“ใช่ เครื่องที่ผมใช่ติดต่อคุณคือโทรศัพท์ส่วนตัว ตอนนี้มีแค่คุณกับอีริคเท่านั้นที่รู้”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ”
“บางทีถ้ามีอะไรเร่งด่วน ถ้าได้รับการติดต่อจากเครื่องนี้ผมจะรับหรือติดต่อกลับทันที”
“อ๋อ ค่ะ”
“แล้วคุณไม่คิดจะรับคนงานเพิ่มบ้างเหรอ ผมว่าคุณอยู่กันแค่นี้อันตรายนะ”
“ไม่รู้สิคะ คนที่อยู่ก็เป็นคนเดิมสมัยคุณแม่ค่ะ แต่ก็ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นนะคะ”
หญิงสาวบอกเล่าอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่มันสะกิดใจยังเอลเลริคไม่น้อย แสดงว่าบิดาของเธอน่าจะส่งคนมาคอยดูแลที่นี่อยู่ ไม่อยากนั้นผู้หญิงผู้เป็นเจ้านายอยู่บ้านคนเดียว คนงานในบ้านก็แทบไม่มี มันน่าจะมีเหตุอะไรบ้างไม่มากก็น้อย แต่นี่ไม่เคยมีเลย เขามั่นใจว่าอีกไม่นานเขาอาจจะได้รับการติดต่อจากใครสักคน ที่น่าจะเกี่ยวข้องหรืออาจจะเป็นบิดาของฟาริดา หากเอลเลริคคิดไม่ผิด ตอนนี้เขากับฟาริดาน่าจะได้รับการจับตาดูอยู่
“คุณ มุกง่วงแล้วอะ” ฟาริดาบอกเขาเสียงหวาน เธอไม่ได้เมา แต่เธอง่วงจริงๆ อาจจะเพราะวันนี้เธอใช้สายตามากเกินไป
“เสียงอ้อนเชียว”
“ไปส่งได้ไหมคะ ของเดี๋ยวพรุ่งนี้ป้าดาก็ให้เด็กมาเก็บค่ะ”
“.....ส่งที่ไหน”
“ในบ้านค่ะ”
หญิงสาวเริ่มตาลาย เธอลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินนำตรงเข้าไปยังตัวบ้านโดยไม่รอเอลเลริคทั้งที่เป็นฝ่ายบอกให้เขาไปส่ง ชายหนุ่มมองตามแล้วก็รีบก้าวยาวๆให้ทันคนตัวเล็ก เขามองแล้วรู้ว่าเธอไม่ถึงกับเมาจนไม่มีสติ แต่หญิงสาวมีอาการมึนเพราะพักผ่อนน้อยแล้วมาดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
“ช้าหน่อยคุณ เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก”
“ไม่ตกหรอกค่ะ”
ฟาริดาเดินขึ้นบันได แต่ความที่เธอตาลายจึงมีอาการเซเล็กน้อย พอดีกับที่เอลเลริคก้าวถึงตัวเธอพอดี จึงประคองแผ่นหลังของเธอเอาไว้ป้องกันเธอหงายหลังตกลงมา
“ผมไปส่งที่ห้อง คุณถือไหม”
“ไม่ค่ะ คุณไว้ใจได้กว่าคุณอีธานอีกมั้งคะ”
“มุก คุณอย่าไว้ใจผมเลย”
“ทำไมคะ”
“ผมก็ไม่ดีไปกว่าอีธานหรอก”
“แต่สำหรักมุก คุณไม่น่ากลัวเท่าคุณอีธานนะคะ”
“ผมอาจจะน่ากลัวกว่าอีธานก็ได้”
“ขอแค่ไม่ทำร้ายมุกก็พอค่ะ”
เท้าเล็กก้าวเดินไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องนอนของเธอ มือบางเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียงโดยไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าเอลเลริคเดินตามเธอเข้ามาด้วย
“ไม่อาบน้ำหน่อยเหรอคุณ”
“ไม่ค่ะ มุกง่วง”
“.....”
เขามองสภาพหญิงสาวแล้วขมวดคิ้ว วันนี้ฟาริดาใส่เสื้อแขนกุดกางเกงขายาว แล้วยิ่งหลังจากการดื่มเนื้อตัวจะมีเหงื่อและค่อนข้างเหนียว เขามั่นใจว่าหญิงสาวนอนไม่สบายตัวแน่นอน
“มุก ลุกไปอาบน้ำ”
“ไม่อยากลุกค่ะ”
“ลุก เดี๋ยวผมเตรียมเสื้อผ้าให้”
“.....ลุกก็ได้ ช่วยหน่อยค่ะ” คนตัวเล็กชูมือขึ้นให้เขาช่วยดึงเธอลุกขึ้น
เอลเลริคถึงกับเลิกคิ้วที่เธอไม่ระวังตัว ชายหนุ่มช่วยดึงให้เธอลุกขึ้น ดึงให้เธอเดินไปยังห้องแต่งตัวที่เขามั่นใจว่าต้องมีห้องน้ำอยู่ด้านใน และเขาคิดถูก ด้านในมีตู้เสื้อผ้าบิ้วอินอยู่ตลอดทางเดิน แต่ละส่วนถูกจัดแยกอย่างเป็นระเบียบ
มือหนาเปิดประตูตู้เพื่อมองหาเสื้อผ้าชุดนอนให้เจ้าของห้องสาวที่ตอนนี้เดินเข้าห้องน้ำไปแล้วหลังจากคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ที่ราวแขวนเอาไว้ติดมือไป
เมื่อเจอตู้ที่เป็นชุดนอน เขาก็หยิบเอาชุดนอนกระโปรงสีขาวมาหนึ่งชุด แล้วเอามาแขวนไว้ที่ราวจับประตูห้องน้ำ
ห้องน้ำในห้องนอนของฟาริดาเป็นแบบไม่มีล็อก อาจจะเพราะเธออยู่คนเดียว จึงไม่ได้คิดว่าต้องล็อกประตูห้องน้ำ และไม่ได้คิดว่าวันใดวันหนึ่งจะมีใครเข้ามาในห้องนอนของเธอ
“คุณ ชุดนอนผมแขวนไว้ที่ราวจับ ผมออกไปรอข้างนอกนะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
เสียงหวานใสตอบกลับออกมา ฟาริดามองประตูห้องน้ำด้วยสายตานิ่ง เขาเข้ามาได้ แต่เขาให้เกียรติเธอ ข้อนี้ที่เธอมั่นใจว่าเขาอาจจะดีกว่าอีธาน วันนี้หลายอย่างที่เธอทำก็เพื่อพิสูจน์เอลเลริค แต่เขาก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเป้นคนที่ไว้ใจได้คนหนึ่งเลยทีเดียว เสียงน้ำขาดหายไปพร้อมกับประตูห้องน้ำเปิดออก ก่อนที่ชุดนอนสีขาวที่ถูกแขวนเอาไว้จะหายไปพร้อมกับประตูที่ปิดลง
- ผู้เขียน
