"โห! แดกซะ ไอ้ตงเอ๊ย!"
"แบท! "
วินาทีที่นุ่มนิ่มเห็นสภาพของน้องชาย เธอแทบไม่อยากเชื่อสายตา ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีเหตุการณ์ไหนทำให้น้องชายของเธอดูเจ็บปวดปางตายได้ขนาดนี้
"แบท! มองหน้าพี่ แบท! แบท!"
นุ่มนิ่มพยายามตบหน้าน้องชายเบาๆ เพื่อเรียกสติน้องชาย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเท่าไหร่ เพราะกลิ่นคละคลุ้งของน้ำสีอำพันในขวด ที่หล่นกระจัดกระจายเต็มห้องอยู่นั้น มันทำให้สติของเบตงไม่คงที่
" ไอ้ตงทำไม่สภาพแย่แบบนี้ ที่รัก...เอาไงดี ผมไม่เคยเห็นมันเมาปลิ้นขนาดนี้"
ในขณะที่อีกคนตั้งคำถาม อีกคนก็ตอบด้วยการกระทำ นุ่มนิ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วเดินออกมาพร้อมถังน้ำขนาดย่อม
"เฮ้ย! ที่รักอย่า!"
...ซ่าาาาาา!!!
"เฮือก! แค่ก! แค่ก!"
คำห้ามปรามของโชติรุจ ไม่ทันพ้นประโยค น้ำในถังก็สาดเข้าใส่ร่างคนเมาเต็มๆ คนที่นอนเมามายไร้สติถึงกับสะดุ้งเฮือกขึ้นเต็มตื่น พร้อมอาการสำลักน้ำที่สาดเข้าหน้า
