สัมผัสร้ายเจ้านายพี่ชาย

งานที่ทำให้ใจสั่น

ตอนที่ 8

งานที่ทำให้ใจสั่น

แม้จะไม่ค่อยมั่นใจในฝีมือตัวเองเท่าไหร่ ถึงเธอจะเคยเป็น ก็อปปี้ไรเตอร์ ให้หลากหลายผลิตภัณฑ์ผ่านบริษัทพีอาร์และเอเยนซีมากมาย ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่ต้องมาเขียนให้งานลักษณะนี้ นั่นทำให้ ปลายฝัน ฟังบรีฟอย่างตั้งใจ

“นี่เป็นกลุ่มสินค้าที่ท้าทายสำหรับเรามากเลยค่ะ เราตั้งใจจะตีตลาดถุงยางอนามัยและเท็กซ์ทอยที่มูลค่าการตลาดทั่วโลกสูงกว่า 5.9 พันล้านเหรียญ และเราดึงส่วนแบ่งนั้นแค่สามเปอร์เซ็นต์ในการเปิดตลาดเริ่มต้น”

ปานวาด ผู้จัดการคนสวย ฝ่ายสื่อสารองค์กรของบริษัท Win Vibrations ผู้ว่าจ้างอธิบายถึงคอนเซ็ปต์งาน ให้กับบริษัทดับบลิวพีอาร์ โดยมีคนของวินวี ร่วมปรีพด้วยประมาณห้าคน ปลายฝัน เองต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นข้อมูลต่างๆที่โชว์บนจอพรีเซ้นต์ เพิ่งรู้ว่าธุรกิจนี้ทำเงินมหาศาล สวนกระแสธุรกิจอื่นที่กำลังซบเซาอยู่ในตอนนี้

เซ็กส์ทอย กับถุงยางอนามัย เป็นตลาดที่ใหญ่จริงๆ

“ตอนนี้ผู้ผลิตในไทยยังมีจำนวนน้อยอยู่ และเรามีต้นทุนที่ถูกกว่า จึงมั่นใจว่าเราจะเป็นผู้ผลิตรายใหม่ในภูมิภาคเอเชียได้ คอนเซ็ปต์ของเรา คือการนำเสนอการสร้างความสุขสมแบบโรแมนติก ทุกคนสามารถมีความสุขในเรื่องเซ็กส์ระดับลักซัวรี่ได้โดยไม่ต้องกังวล ไม่ว่าจะโสด แต่งงาน หย่าร้าง ด้วยเซ็กส์ทอยของเรา”

สุขสมแบบโรแมนติกงั้นรึ.....

ปลายฝัน กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เมื่อฟังประโยคนี้

“แปปนะคะ”

ผู้บริหารสาววินวี ชะงักคำพูดไว้สักครู่ ก่อนจะหันมาบอกทีมพีอาร์ “พอดีท่านประธานใหญ่ของเรา อยากจะเข้าร่วมบรีฟด้วยค่ะ เห็นว่ามาถึงแล้ว”

ประธานใหญ่

ทุกคนจึงหยุดการบรีฟไว้เพียงครู่ ก่อนจะหันมาสนใจทบทวนข้อมูลของตน และเพียงไม่นานเสียงเคาะประตูเพียงหนึ่งครั้งก็ดังขึ้น ก่อนที่ร่างหนาในชุดสูทจะเดินเข้ามา

“เชิญค่ะ คุณปุณณ์”

“ครับ”

เสียงทุ่มต่ำนุ่มหูนั้นแสนคุ้นเคย ทำให้ ปลายฝัน ต้องเงยหน้าจากจอไอแพคขึ้นไปมอง และเธอก็ต้องตัวชาวาบทันทีที่สบตากับดวงตาคู่สีนิลเข้มภายใต้กรอบแว่นตา บนใบหน้าหล่อเหลานั้น

ไม่นะ!!

อย่าบอกว่า Win Vibrations คือบริษัทลูกของวีเคกรุ๊ป

ทำไมโลกของเรามันกลมแบบนี้!!

คิ้วหนาของ ปุณณ์ ย่นเข้าหากันเล็กน้อย เมื่อมองเห็นคนตรงหน้าที่วันนี้เธออยู่ในชุดบอดี้สูทเรียบร้อย ผมยาวสลวยเมื่อวานถูกรวบไว้อย่างเป็นระเบียบด้านหลัง ใบหน้าเนียนใสแต่งแต้มอย่างปราณีต แตกต่างจากเมื่อวานและวันก่อน

ครั้งแรกเธอเป็นแม่เสือสาวพราวเสน่ห์ เมื่อวานเป็นลูกแมวน้อยที่น่ารังแก มาวันนี้กลายเป็นนางพญา

ทำไมเขาช่างโชคดีอะไรแบบนี้

มุมปากของ ปุณณ์ ยกโค้งขึ้นเล็กน้อย

“ต้องขออภัยด้วยนะครับที่มาขัดจังหวะการบรีฟ ตอนแรกว่าจะให้คุณปาน และทีมสื่อสารบรีฟ แต่ผมเห็นว่า ทางดับบลิวพีอาร์อาจจะต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมที่ลึกซึ้ง งานจะได้สื่อออกมาได้ดีที่สุด ผมเลยเปลี่ยนใจขอเข้าร่วมบรีฟด้วยครับ”

ปุณณ์ เอ่ยเสียงราบเรียบ ทว่าสายตาคมยังจับจ้องร่างบางที่เบี่ยงหน้าหลบสายตาเขาไปทางจอโปรเจคเตอร์

“ยินดีมากเลยค่ะคุณปุณณ์ หลินกับทีมต่างหากที่รู้สึกเป็นเกียรติมากเลยที่ทางวีเคกรุ๊ป เลือกใช้บริการจากที่นี่ เรามีทีมการตลาดและทีมพัฒนาสื่อกับบทความที่พร้อมตอบโจทย์ในทุกด้านเลยค่ะ”

ปลายฝัน ได้แต่ชำเลืองมองเพื่อนสนิท

แหม!! พร้อมจะตอบโจทย์ในทุกด้าน! เมื่อกี้ยังบอกหนักใจอยู่เลยที่ได้รับงานแบบนี้

“นั่นซิครับ แค่มองก็รู้ว่าทีมคุณมืออาชีพแค่ไหน”

เขาไม่ประชดเธอใช่ไหม?

“อ้อนี่ คุณปลายฝันเป็นนักเขียนบทความอิสระฝีมือดีค่ะ ที่ดีลงานกับดับบลิวมาหลายงานแล้ว”

หลินหันมาแนะนำ เมื่อเห็นประธานวีเคจ้องมายังปลายฝัน

“อ้อ เหมือนเราจะรู้จักกันแล้วนะครับ”

คำบอกนั้นทำให้ทุกคนต่างมองหน้ากัน

จะเป็นไปได้ยังไง ปลายฝัน ยายนักเขียนอินโทรเวตผู้มีโลกส่วนตัวสูง นานๆจะโผล่หัวออกมาข้างนอกที จะมารู้จักกับประธานใหญ่วีเคกรุ๊ปได้ยังไง

“คือ...”

ปลายฝัน ยิ้มเจื่อนเล็กน้อย “พอดีคุณปุณณ์เป็นเจ้านายของพี่ปิยะ พี่ชายของปรายเองค่ะ ความจริงปรายเองเพิ่งทราบว่างานบรีฟนี้เป็นในเครือของวีเค”

ปากบอกทุกคน แต่ตาจ้องคนร่างหนาเขม็ง

เขาจะพูดจากำกวม ต่อหน้าคนอื่นทำไมกัน

“อ้อ จริงเหรอคะพี่ปุณณ์ เพิ่งทราบว่าคุณปิยะมีน้องสาวที่เป็นนักเขียนฟรีแลนซ์ของดับบลิวพีอาร์ด้วย บังเอิญจริง อย่างนั้นบรีฟกันง่ายขึ้นเลยค่ะ”

ปานวาด ซึ่งความจริงก็คือน้องสาวแท้ๆของ ปุณณ์ เอ่ยอย่างตื่นเต้น และหันมายิ้มหวานให้กับ ปลายฝัน

การพรีเซ้นต์งานจึงเริ่มต้นขึ้น

“ธุรกิจเดิมของวีเคเราผลิตถุงมือยางทางการแพทย์ และเราจะใช้วัตถุดิบยางพาราคุณภาพในประเทศเรา มาต่อยอดพัฒนาผลิตภัณฑ์ ผมต้องการสื่อให้เห็นว่า......”

ปลายฝัน พยายามที่จะดึงสติตัวเองให้มีสมาธิกับงานตรงหน้า แม้จะรู้สึกวูบวาบทุกครั้งกับสายตาคมเข้มที่มองมาทางเธอเป็นระยะตลอดการพรีเซ้นต์ เหมือนดั่งในห้องนี้มีแค่เธอกับเขานั่งอยู่สองคน

หากบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญ ที่สวรรค์กลั่นแกล้งก็ไม่ผิด

การบรีฟงานที่แสนทรมานจบลงในเวลาเกือบสี่ชั่วโมง

“จริงซิครับ ผมขอคอนแทรคติดต่อคุณนักเขียนไว้หน่อย เผื่อมีไอเดียเพิ่มเติมผมจะได้ส่งให้ได้”

ปุณณ์ เอ่ยเสียงเอื่อยเฉื่อย ขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของจะออกจากห้องประชุม หลังทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“คะ?”

“ไลน์กับเบอร์คุณปรายไงครับ”

ปลายฝัน กระพริบตาปริบๆ ด้วยที่ผ่านมาเธอดีลงานผ่านบริษัทพีอาร์ ไม่เคยต้องประสานตรงกับผู้ว่าจ้างเพราะอาจมีปัญหาหยุมหยิมมากมายตามมา

“ดีเหมือนกันนะคะ คือพวกเราเน้นทำงานไอเดียแบบสดๆค่ะ คิดอะไรได้ก็โทรหากันเลย คุณปรายสะดวกนะคะ”

ปานวาด หันมาถาม นั่นทำให้ ปลายฝันพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะยื่นนามบัตรตัวเองให้กับอีกฝ่าย นิ้วเรียวแข็งนั้นปัดป่ายโดนปลายนิ้วของเธอ เพียงเท่านั้นสองแก้มของหญิงสาวก็ผ่าวร้อนขึ้นมา

“ขอบคุณครับ ..ไว้ผมจะโทรหา”