ลืมมันไปเถอะ
1055 คำ
ตอนที่ 4
ลืมมันไปเถอะ
...ความรู้สึกมากมายในคืนนั้นเริ่มจะกลับมาในโสตประสาทอีกครั้ง
“เจ็บเหรอครับ”
“อื้อ”
เพียงแค่ส่วนปลายหัวหยักอวบดุนดันเข้ามาในช่องทางคับแคบ หน้าสวยของเธอก็บิดเหยเกคล้ายดั่งมีเสาเข็มอันใหญ่ตอกลงกึ่งกลางกาย มือนิ่มดันอกเขาให้ออกห่าง หน้าหล่อเหลานั้นชะงักเล็กน้อย หัวคิ้วหนาย่นเข้ากันเมื่อรู้สึกได้ถึงความคับแน่น
“แน่นมาก”
เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูเล็ก สะโพกสอบค้างไว้อยู่อย่างนั้นไม่ยอมขยับ
“อา”
เธอครางเสียงกระเส่า แม้จะรู้สึกเจ็บปวดเพียงใดแต่ความวาบหวามก็เริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนอยากจะให้เขาขยับเคลื่อนไหว เพื่อให้ความทรมานนี้ทุเลาลง
“ไหว?”
“ไหว อื้อ”
สองขาเรียวสวยยกขึ้นตวัดรัดสะโพกสอบของเขาไว้ แล้วยกแขนขึ้นโอบรอบคอ อีกฝ่ายคำรามต่ำอยู่ข้างหู ดวงตาดำสนิทจ้องมองเธอด้วยแรงปราถนา
“คุณนี่ยั่วมาก”
สองมือหนายึดเอวคอดของเธอไว้แน่น แล้วเริ่มขยับตื้นๆ ก่อนจะดันตัวตนคึบลึกเข้ามาเรื่อยๆ จนฝังตัวตนทั้งหมดเข้าไปในร่างเธอ “อ๊ะ”
“คะ..คุณ”
ลมหายใจเธอเริ่มหอบกระชั้น เมื่อเขาเริ่มตอกสะโพกกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างหนักหน่วง ความรู้สึกเจ็บปวดยังคงอยู่ทว่าความเสียวซ่านก็แผ่ไปทั่วท้องน้อย
“คิดอะไรอยู่เหรอครับ?”
เสียงนุ่มทุ้มต่ำดังอยู่ข้างใบหู ดึงสติให้เธอกลับมาอีกครั้ง ปลายฝัน มองเขาอย่างตระหนกเมื่อเห็นว่าร่างหนาที่มีเพียงผ้าขนหนูที่พันไว้อย่างหมิ่นเหม่นั้น แทรกเข้ามาระหว่างขาของเธอ มือหนาตรึงเอวเธอไว้แน่น
ไม่ปล่อยให้เธอหนีไปไหนได้
...เหมือนคนร้ายที่จำต้องจำนนต่อตำรวจ
“ไม่ได้คิดอะไรค่ะ? คุณปุณณ์ถอยออกไปก่อน”
เธอเอ่ยบอกเขาอย่างใจเย็น แม้จะหวาดหวั่นกับความจริงที่เกรงว่าพี่ชายจะรับรู้ ทว่าหากเธอไม่ปริปากเสียอย่างทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นก็ยังคงเป็นความลับไปตลอดกาล
“ทำไงดีผมไม่อยากถอย”
“ตะ...แต่คุณทำแบบนี้ไม่เหมาะ พี่เป้ก็ยังนอนอยู่ข้างบน”
หัวคิ้วของ ปุณณ์ ขมวดเข้าหากัน
“ไม่เหมาะยังไง คืนนั้นเราทำยิ่งกว่านี้เสียอีก”
บ้าจริง! เขาจะตอกย้ำเหตุการณ์ในคืนนั้นไปถึงเมื่อไหร่กัน ทั้งที่เธอไม่อยากจะพูดถึง ยิ่งมาเห็นว่าเขาทั้งหล่อและดูดีขนาดนี้ เขาจะมองเธอว่าเป็นผู้หญิงยังไงกัน
คิดแล้ว ปลายฝัน ก็อยากจะเขกกะโหลกตัวเองแรงๆ
“คุณปุณณ์คงจำผิดคนจริงๆ”
เอาซี่!! ยังไงเธอก็หน้าด้านต่อ
“จะไม่ยอมรับจริงเหรอครับ?”
มือหนาเลื่อนลูบไล้เข้าไปยังสาบเสื้อด้านใน สายตาคมมองยังริมผีปากอิ่ม หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง เมื่อรู้สึกได้ถึงความผ่าวร้อนจากร่างหนาของเขา
“จะทำอะไร?”
น้ำเสียงของเธอสั่นระริก ทว่าแวววตาของปุณณ์กลับวาววับขึ้นมา
“ผมไม่เคยลืมสัมผัสในคืนนั้นกับคุณเลย”
เขาหลุบตาต่ำมองริมผีปากอิ่มที่เม้มแน่นเข้าหากัน
“....”
หัวใจของเธอเริ่มเต้นผิดจังหวะ มือไม้คล้ายจะไร้เรี่ยวแรง ดั่งโดนต้องมนต์จากอีกฝ่าย
“คืนนั้นผมนั่งดื่มอยู่ดีๆ คุณก็เข้ามาหาผมเอง แถมยังชักชวนให้ผมมีเซ็กส์ด้วยหน้าตาเฉยสงสัยจะเพราะเมามา”
ไม่นะ! ทำไมเขาพูดเรื่องนั้นได้อย่างไม่สะทกสะท้าน
“ไม่”
ยอมรับว่าคืนนั้นเธอดื่มย้อมใจไปนิดหน่อย และได้รู้ความจริงในภายหลังว่าชายหนุ่มที่เธอนัดONS นั้นอยู่คนห้องถัดไป และคนที่เธอทำภารกิจด้วยเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้
หลังจากนั้นเธอก็บล็อกอีกฝ่ายเพื่อความสบายใจ
“ปรายไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”
หน้าด้านเท่านั้นที่ครองโลก ...ท่องเอาไว้ปลายฝัน
“อืม คืนนั้นผมเองเหมือนโดนปลุกปล้ำที่ห้องวีไอพีเลย”
“ไม่ใช่นะ”
ใช่ที่ไหนกันเล่า เธอแค่ไปนั่งตักเขาและจูบเขาก่อนก็จริง แต่หลังจากนั้น เป็นเขาเองต่างหากที่กดเธอลงบนโซฟาตัวใหญ่หนานุ่มนั้น ก่อนที่จะ...
“ไม่ใช่อะไรครับ”
รอยยิ้มที่มุมปากของ ปุณณ์ ผุดขึ้นเล็กน้อย แขนแกร่งโอบรัดเธอให้แน่นขึ้น "ยอมรับแล้วใช่มั้ยครับ"
คนบ้าเอ้ย! จะให้เธอเอาหน้ามุดลงดินตอนนี้หรือยังไง
“คือ...ปรายคงเมาและจำอะไรไม่ได้เลย”
ปลายฝัน สูดลมหายใจเข้าปอดอย่างแรง เมื่อโดนคนตัวใหญ่ต้อนจนตัวมุม แม้จะพยายามหน้าด้านไม่ยอมรับอย่างไรก็ตาม แต่เมื่อถึงที่สุดแล้วเธอคิดว่าคุยกับเขาตรงๆไปเลยดีกว่า
“คือปรายแค่อยากจะลองอะไรแบบนั้น เอามาเขียนนิยายอีโรติกเท่านั้น ก็เลยนัดหนุ่มผ่านแอพ ...คุณปุณณ์อย่าบอกพี่เป้เลยนะคะ”
เธอบอกเสียงอ่อย เบี่ยงหน้าหลบสายตาคมเข้ม
คิ้วหนาของปุณณ์เลิกสูงขึ้น หน้าหล่อเหลาอึมครึมลง
“ทำบ้าอะไรแบบนั้น! ไม่รู้รึไงว่ามันอันตราย ถ้าไปเจอคนไม่ดีจะทำอย่างไง?”
ต่างกันตรงไหน เขาก็ไช่ย่อยซะที่ไหนละ ..วันนั้นก็จับกดเธอกับโซฟาจนเกือบทั้งคืน
“ทำแค่ครั้งแรก และไม่คิดจะทำอีกและปรายไม่ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจ..แต่คุณก็ย่ำยีผมไปแล้ว แล้วทิ้งผมในคืนนั้น”
จะบ้าตาย! ใครย่ำยีใคร ต้องเป็นเธอหรือเปล่าที่ต้องเอ่ยประโยคนี้ออกมา ปลายฝันรู้สึกหมั่นใส้นักจนอยากจะยกมือข่วนหน้าหล่อเหลาขึ้นมาตะหงิด
“ก็แค่วันไนท์สแตนท์ ลืมมันไปเถอะค่ะปรายก็ลืมไปแล้ว”
เธอเบี่ยงหลบหน้าเขา ทว่ามือหนากลับจับปลายคางมนเธอให้หันมาสบตา “ทำไงดีผมเป็นคนลืมยากด้วยซิ”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าลุ่มลึก
“ถ้าคุณลืมสัมผัสคืนนั้น สงสัยผมต้องทบทวนให้คุณเอง”
*****************
- ผู้เขียน
