นางมารหวังเจียวหลินนั่งเงียบอยู่ในเรือนพักขนาดเล็กในป่าวิญญาณอสูร ป่านี้ลึกลับอันตรายยิ่ง ไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามารบกวน
มีเพียงความทรงจำในช่วงชีวิตในร่างเหลียนหลิงซือแจ่มชัดในห้วงคำนึง ความรู้สึกสูญเสียถั่งโถมเข้ากลางใจจนมิอาจระงับ
นางมารหวังเจียวหลินหลั่งน้ำตาเงียบๆ คนเดียว
บางครั้งเมื่อคนเราสูญเสียสิ่งล้ำค่าราวสูญเสียดวงใจ การอยู่นิ่งๆ เงียบๆ คนเดียวอาจเป็นทางออกให้ความรู้สึก
นางสูญเสียบุตรในครรภ์
ก่อนนั้นหวังเจียวหลินไม่เคยนึกถึงสิ่งอื่นใด นึกถึงแต่เพียงอำนาจและการฆ่าล้างดินแดนเทพ ความรู้สึกเกลียดชังดินแดนเทพฝังลึกกลางใจอย่างไม่มีสาเหตุ
เมื่อครั้งเป็นนางมาร หวังเจียวหลินแข็งแกร่งไร้ผู้ต่อกร มีแต่ผู้อยู่ใต้อำนาจด้วยความหวาดกลัว แต่เมื่ออยู่ในร่างเหลียนหลิงซือ กลายเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ ทุกคนกลับให้ความช่วยเหลือโอบอุ้มอย่างอารี นางมารกำลังคิดถึงใครบางคน
สามบุรุษ หานฟง ฉีเคอ และเว่ยซานซิ
