ตอนที่3
1375 คำ
ปี๊บๆ ปี๊บๆ เสียงบีบแตรรถดังขึ้น รถของอติรุจจอดขวางทางรถคันอื่นทำให้รถติด เขารีบกลับไปที่รถขับรถออกไปทันที ทิพย์ธารามองตามน้ำตาคลอ
" ทิพย์ แฟนแกไปกับผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นอีกแล้วเหรอ ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวฉันไปส่งแกเอง"
ทิพย์ธาราพยักหน้า ชุติมาจูงมือทิพย์ธาราเดินไปที่รถของเธอ
กลับถึงบ้านเธอเห็นรถกะบะคันหนึ่งจอดอยู่เมื่อเดินเข้าไปในบ้าน ก็เจอชายหญิงวัยกลางคนนั่งอยู่ที่โซฟา ถัดไปเป็นผู้ชายวัย30ปลายๆ ทันทีที่เธอเดินก้าวเข้ามาทุกคนก็หันมามองเธอเป็นตาเดียว หญิงวัยกลางคนถามขึ้นมา
" เธอเป็นใครเข้ามาในบ้านลูกชายฉันได้ไง "
อติรุจกับพลอยชมพูเดินออกมาจากในครัวพลอยชมพูถือถาดใส่จานขนมและผลไม้ส่วนอติรุจถือถาดใส่แก้วน้ำเปล่า เขาวางถาดน้ำแล้วหันไปทักทิพย์ธารา
" คุณกลับแล้วเหรอ พอดีพ่อกับแม่ผมแล้วก็พี่ชายแวะมาเยี่ยมหน่ะ "
" ผู้หญิงคนนี้ใครเหรอลูก "
บรรจบรีบสะกิดภรรยาให้หยุดพูดเพราะเขาคิดว่าทิพย์ธาราน่าจะเป็นคนรักของอติรุจ องอาจก็คิดเหมือนบรรจบจึงรีบพูดขึ้นมา
" นี่คงเป็นแฟนไอ้รุจใช่ไหม พี่ชื่อองอาจนะเป็นพี่ชายของไอ้รุจมัน พ่อกับแม่บ่นคิดถึงมันพี่เลยพาพวกท่านมาเยี่ยม ไม่คิดว่าจะได้เจอน้องสะใภ้ด้วย "
" สวัสดีค่ะ "
ทิพย์ธารายกมือไหว้พ่อแม่และพี่ชายของอติรุจ พวงเพ็ญรับไหว้แบบงงๆ
" ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนแกจริงๆเรอะ แล้วคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย แล้วหนูพลอยหล่ะ ไม่ใช่ว่าหนูพลอยเป็นแฟนแกหรอกรึ "
" แม่ " " ยายพวง"
องอาจกับบรรจบพูดพร้อมกันสะกิดแขนพวงเพ็ญคนละข้าง ทิพย์ธารามีสีหน้าเรียบเฉยมองดูอติรุจ รอดูว่าเขาจะบอกแม่เขาว่ายังไง พลอยชมพูยิ้มเขินอายพูดขึ้นมา
" แม่คะ หนูกับรุจเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ รุจเขาเป็นแฟนกับทิพย์มา2ปีแล้ว "
" 2ปี นั่นมันเวลาที่หนูพลอยไปเรียนต่อที่เมืองนอกนี่นา อ๋อฉันรู้แล้วแกคบกับเธอเพื่อคั่นเวลารอหนูพลอยกลับมาใช่ไหมหล่ะ "
องอาจกับบรรจบก็พากันดึงแขนพวงเพ็ญให้หยุดพูด
" แม่ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น "
" เอาน่าแม่รู้ว่าผู้ชายทนเหงาไม่ได้หรอก คนรักไปอยู่ตั้งไกลแบบนั้นมันก็ต้องมีบ้างแหละน่า "
" ยายพวงแกหุบปากซะที ถ้ายังขืนพูดอีกคำเดียวฉันจะลากแกกลับเดี๋ยวนี้ "
" แกกล้าเหรอห๊ะ"
" ก็ลองดูสิว่าฉันจะกล้าไหม "
พวงเพ็ญจึงเงียบไม่พูดอะไรอีก องอาจกลัวว่าทิพย์ธาราจะคิดมากจึงพูดปลอบใจ
" น้องสะใภ้อย่าคิดมากนะแม่เขาก็พูดไปเรื่อยอย่าถือสาเลย"
ทิพย์ธาราได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น อติรุจรีบเดินออกไปแล้วกลับมาพร้อมถุงอาหารเต็มสองมือ พลอยชมพูรีบเข้าไปช่วยแบ่งมาถือ ทั้งสองเดินเข้าไปในครัวช่วยกันเทอาหารใส่จานก่อนยกมาวางบนโต๊ะ องอาจกับบรรจบมองดูทั้งสองสลับกับมองทิพย์ธารา
" ทุกคนคะมาทานข้าวกันเถอะค่ะ "
พลอยชมพูเรียกทุกคนไปที่โต๊ะอาหารเสมือนตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน
" กินนี่สิของโปรดแกแม่จำได้ แล้วก็กุ้งนี่หนูพลอยชอบของโปรดหนูพลอย เอ้าตาอาร์ทกินสิมองฉันทำไม น้อยใจที่ฉันตักให้แต่น้องแกเหรอ เอ้านี่แกกินปลาแล้วกันจะได้ฉลาดๆ แกก็ด้วยตาจบกินเยอะๆ "
พวงเพ็ญตักอาหารใส่จานให้อติรุจ พลอยชมพู องอาจและบรรจบยกเว้นทิพย์ธารา เธอได้แต่นั่งเงียบๆกินอาหารที่อยู่ตรงหน้าไม่สนใจใคร
" รุจฉันอยากกินแกงแพนงหน่ะตักไม่ถึง ตักให้หน่อยสิ "
พลอยชมพูขอให้อติรุจตักแกงให้ เขามองหน้าทิพย์ธาราแต่เธอก็ก้มหน้ากินข้าวในจานไม่สนใจเขา อติรุจตักแกงแพนงใส่จานให้พลอยชมพู แล้วตักใส่จานให้ทิพย์ธาราด้วย เธอเงยหน้ามองเขาแล้วเขี่ยออกไปไว้ข้างๆ ทั้งโต๊ะอาหารมีแต่พวงเพ็ญที่คุยกับพลอยชมพู ทั้งสองพูดคุยกันสนุกสนานในขณะที่คนอื่นกินข้าวกันเงียบๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทิพย์ธาราขอตัวออกไปรับโทรศัพท์
" ฮัลโหลทิพย์ บริษัทเมต้าที่ฉันส่งใบสมัครไปพร้อมแกเขาตอบรับกลับมาแล้วนะ "
" ว่ายังไงให้เริ่มงานได้เมื่อไหร่ "
" อาทิตย์หน้า ตื่นเต้นจัง"
" ว่าแต่แกเหอะจะไปได้จริงๆเหรอ "
" อือ"
" แล้วแกบอกแฟนแกรึยัง"
" ยัง"
" ยังไม่บอกหรือไม่คิดจะบอก "
" บอกหรือไม่บอกผลก็ไม่ต่าง ตอนนี้ฉันจะอยู่หรือไปมันก็ไม่สำคัญสำหรับเขาหรอก "
ความน้อยใจตีตื้นขึ้นมา อยู่ต่อหน้าพ่อแม่เขาแท้ๆเขายังไม่คิดจะแนะนำให้พ่อแม่เขารู้เลยว่าเธอเป็นแฟนของเขา ถ้าพี่ชายของเขาดูไม่ออกแล้วถามขึ้นมา เขาก็คงไม่คิดจะบอกใช่ไหมว่าเธอเป็นแฟนของเขา เป็นแฟนที่อยู่ด้วยกันมา2ปี เขาไม่แม้แต่จะพูดเรื่องแต่งงาน
หลังจากที่พ่อแม่และพี่ชายของเขากลับไปอติรุจก็ออกไปส่งพลอยชมพูกลับคอนโด ทิพย์ธาราเก็บจานไปล้างให้เรียบร้อยแล้วเดินขึ้นห้อง
เธอเปิดโน๊ตบุ๊คเห็นอีเมล์ตอบกลับรับเข้าทำงานที่บริษัทเมต้า เมต้าเป็นบริษัทใหญ่และมีชื่อเสียงอีกทั้งเป็นบริษัทในฝันของใครหลายคน เงินเดือนและสวัสดิการสูงกว่าที่อื่นเป็นเท่าตัว เมื่อก่อนเธอเคยสมัครได้แต่เพราะตัดสินใจอยู่ด้วยกันกับอติรุจและเขาก็ได้งานที่นี่ เธอเลยละทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา ตอนนี้เธอคิดได้แล้วว่าควรจะรักตัวเองทำเพื่อตัวเองบ้าง 2ปีที่ผ่านมามีแต่เธอที่ทำให้เขา แต่เขาไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอเลย ไม่มีอนาคต ไม่เคยพูดถึงงานแต่ง อยู่ด้วยกันไปวันๆก็ยังไม่เหนื่อยใจเท่าตอนนี้ ที่มีผู้หญิงอีกคนมาแทรกกลาง ปากบอกว่าเพื่อนแต่การกระทำมันเกินกว่านั้น
ทิพย์ธารายืนมองพระอาทิตย์ตกดินอยู่ที่ระเบียงหลังห้อง มุมนี้ดูพระอาทิตย์ตกดินได้ชัดเจน นั่นก็เป็นเหตุผลที่เธอเลือกซื้อบ้านหลังนี้ทันทีที่มาเห็น เงินครึ่งหนึ่งของเธอซื้อบ้านหลังนี้อีกครึ่งเป็นของอติรุจ และรถก็เช่นกันเธอกับเขาออกคนละครึ่ง
ไม่รู้ว่าเหม่อลอยอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนรู้ตัวอีกทีก็ถูกสวมกอดจากด้านหลัง
" มายืนอยู่ตรงนี้นี่เอง พระอาทิตย์ตกดินแล้วเข้าข้างในเถอะ "
เขาจูงมือเธอจะเดินเข้าข้างใน แต่เธอรั้งไว้เขาหันกลับมามองขมวดคิ้ว
" คุณเคยคิดจะบอกเรื่องของเราให้ครอบครัวคุณรับรู้บ้างใหม่ "
" คิดสิ ทำไมจะไม่คิดหล่ะ แต่มันยังไม่ถึงเวลาไงผมก็เลย"
" แล้วเมื่อไหร่ "
" ตอนนี้พ่อแม่ผมพี่ชายผมก็รู้แล้วนี่ว่าคุณเป็นแฟนผม คุณก็อย่าคิดมากกับเรื่องแค่นี้เลย คุณโกรธที่แม่ผมพูดใช่ไหม OK ผมขอโทษแทนท่านด้วย ท่านรู้จักแต่พลอยยังไม่รู้จักคุณก็เลยคิดแบบนั้น แต่ต่อไปก็ไม่คิดแล้วหล่ะท่านรู้แล้วว่าเราเป็นอะไรกัน"
" ถ้าวันนี้พวกเขาไม่มาก็คงไม่รู้ แล้วคุณก็ไม่คิดจะบอกด้วยใช่ไหม"
- ผู้เขียน
