รักครั้งไหน หัวใจก็เจ็บ

ตอนที่5

ระหว่างขับรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พลอยชมพูโทรมา เขากดรับสาย

" รุจนายออกจากบ้านมาหรือยัง ช่วยแวะมารับฉันหน่อยสิ "

" วันนี้ฉันไม่ว่าง"

" ไม่ว่างอะไร นายไม่ไปทำงานรึไง ฉันก็กำลังจะไปที่บริษัทนายอยู่พอดี แวะมารับฉันด้วย"

" เธอจะไปที่บริษัทฉันทำไม"

" ฉันจะไปสมัครงานที่บริษัทของนาย"

" สมัครงาน"

" ใช่ไง ฉันเรียนจบมานานแล้วยังไม่ได้ทำงานเลย อุตส่าห์ไปเรียนออกแบบที่ต่างประเทศมา ต้องใช้ความสามารถซะหน่อยวันก่อนฉันเข้าเว็บบริษัทนาย เห็นเปิดรับสมัครงานเลยจะไปสมัครดู นายว่าเขาจะรับฉันไหม"

" อืม เธอเรียนเก่งจบออกแบบจากนอกอีกเขาต้องรับเธอแน่ แต่"

" แต่อะไรนายรีบมารับฉันเร็วๆเลย ฉันรอนายอยู่ แค่นี้แหละรีบมา"

พลอยชมพูวางสายไปแล้ว เขายังพูดไม่ทันจบยังไม่ได้บอกเธอว่าเขาไม่ว่าง ไปรับเธอไม่ได้ แต่นึกถึงบริษัทเปิดรับสมัครพนักงานวันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ถ้าเขาไม่พาพลอยชมพูไปเธอก็จะพลาดโอกาส จะปล่อยให้เธอไปเองก็ห่วงเธอ ตอนเรียนมหาลัยวันนั้นมีกิจกรรมต้องบ้านบ้านดึก เธอนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวแต่เกิดเรื่อง ถูกแท็กซี่พาไปที่เปลี่ยวแล้วข่มขืนเธอตลอดทั้งคืน กว่าเขาจะรู้เรื่องก็เช้าแล้ว เธอถูกทิ้งอยู่ในป่าไม่รู้ว่าที่ไหน ตอนนั้นเธอโทรหาเขาร้องไห้ไม่หยุด พอเขาไปถึงสภาพของเธอดูไม่ได้เลยถามอะไรก็เอาแต่ร้องไห้ จนถึงตอนนี้คนร้ายก็ยังลอยนวล เพราะเธออายไม่กล้าแจ้งความ ทะเบียนรถก็จำไม่ได้ หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่ให้เธอขึ้นแท็กซี่หรือรถโดยสารอีก เขาเอาเงินเก็บที่มีซื้อมอเตอร์ไซค์มือสองไว้คอยรับส่งเธอ ฐานะทางบ้านของเขาค่อนข้างยากจน กว่าเขาจะเรียนจบมหาลัยก็ต้องทำงานพิเศษหาเงินเรียนเอง ส่วนพลอยชมพูครอบครัวอยู่ในฐานะปานกลางไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตตอนเธอเรียนอยู่มัธยม ทิ้งเงินประกันและทรัพย์สมบัติให้เธอมากโข เธอไม่มีญาติที่ไหนมีแต่เขาที่พึ่งพิงได้ ทำให้เขากับเธอสนิทกันเป็นพิเศษ เขาพาเธอมาที่บ้านบ่อยๆ หลายครั้งที่นอนค้างที่บ้านแต่คนละห้องไม่เคยมีอะไรเกินเลย ทั้งพ่อแม่และพี่ชายของเขาก็เอ็นดูเธอเหมือนเป็นคนในครอบครัว จนเรียนจบมหาลัยเธอได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ หลังจากนั้นเราก็เริ่มห่างกันไม่ค่อยได้ติดต่อกันเหมือนเมื่อก่อน ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเติบโต เขาเองก็ได้รู้จักกับทิพย์ธารา ตามจีบเธอได้ไม่นานก็ตกลงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราสองคนแชร์เงินเก็บคนละครึ่งซื้อรถซื้อบ้าน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง เรียกสติให้อติรุจกลับคืนมาจากความคิดในอดีต

" รุจแกต้องมารับฉันนะ ฉันพึ่งรู้ว่าวันนี้เป็นวันรับสมัครวันสุดท้าย"

" ได้ฉันกำลังไป"

เขาตัดสินใจแล้ว วันนี้รับสมัครงานเป็นวันสุดท้าย เขาไม่อยากให้พลอยชมพูพลาดโอกาส ส่วนทิพย์ธาราให้เธอรอไปก่อน ไปรับพลอยชมพูไปส่งที่บริษัทก่อน แล้วเขาจะรีบไปหาเธอ เขาดูนาฬิกาน่าจะทัน ถึงจะช้าไปบ้างแต่เธอบอกว่าจะรอเขา

ทิพย์ธารานั่งรออติรุจอยู่ม้าหินอ่อนหน้าสำนักงานเขต เธอดูนาฬิกาอีก5นาทีเที่ยง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอติรุจส่งข้อความมาบอกว่าเขามีธุระด่วนเสร็จแล้วจะรีบไป

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงตรง ทิพย์ธาราลุกขึ้นเดินออกไป เธอกดส่งข้อความหาเขา

" รุจ เราเลิกกันเถอะ"

เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาจะไม่มา เธอรู้อยู่แล้วว่าไม่เคยสำคัญสำหรับเขา ความฝันความหวังของเธอสลายไปแล้ว 2ปีที่เสียเวลาทิ้งเปล่า 2ปีช่างน่าเสียดายเวลาจริงๆ

อติรุจขับรถมาด้วยความเร็ว เขาผ่าไฟแดงมาทุกแยก มาถึงเขตเขาก็รีบลงจากรถมองหาทิพย์ธาราจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ ก่อนหน้าหลังจากส่งพลอยชมพูที่บริษัทแล้วเธอขอให้เขาอยู่รอเป็นเพื่อน ฝ่ายบุคคลบอกว่าสัมภาษณ์เสร็จก็ประกาศผลเลย เขารับปากเพราะคิดว่าคงไม่นาน วันนี้มีคนมาสมัครประมาณ10กว่าคน ผ่านไปพักใหญ่พลอยชมพูออกมาบอกว่าเธอผ่านได้เข้าทำงานแล้ว แต่ฝ่ายบุคคลจะติดต่อนัดวันทำงานอีกที แล้วเธอก็ชวนเขาไปทานข้าวเลี้ยงฉลองให้เธอ โดยเธอเป็นคนเลี้ยงเอง ทีแรกเขาปฏิเสธ แต่เธอบอกว่าตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย ทั้งยังทำหน้าตาน่าสงสารแล้วก็ขึ้นไปนั่งรอบนรถแล้ว เขามองดูนาฬิกาพึ่งจะ11โมงไปกินข้าวเป็นเพื่อนเธอสักพักคงทัน กินข้าวเสร็จเขารีบขับรถไปส่งเธอที่คอนโด รถก็ดันติดอีก เขากำลังจะขับออกจากคอนโด ทิพย์ธาราก็ส่งข้อความมาบอกเลิก เขาดูเวลาถึงได้รู้ว่าเที่ยงตรงแล้ว เธอบอกเขาว่าจะอยู่รอจนถึงเที่ยง เขาจึงรีบขับรถตรงไปที่เขต แต่พอมาถึงเธอก็ไม่อยู่ เธอไม่รอเขาแล้ว เขาตามหาเธอจนทั่วแต่ก็ไม่พบ โทรหาเธอก็โทรไม่ติด ส่งข้อความไปก็ถูกบล็อค

ทิพย์ธาราเก็บเสื้อผ้าข้าวข้าวของใส่กระเป๋า มองดูบ้านหลังนี้เป็นครั้งสุดท้าย หยิบโทรศัพท์ออกมามองดูรูปคู่ของเธอกับเขา ที่เธอแอบถ่ายตอนเขานอนหลับ เขาไม่เคยถ่ายรูปคู่กับเธอ ทุกครั้งที่เธอขอถ่ายคู่กับเขา เขาจะปฏิเสธ บอกว่าไม่ชอบถ่ายรูปแล้วก็ห้ามเธอแอบถ่ายเขาด้วย ห้ามเอาภาพเขาไปลงในเฟสหรือไอจีของเธอ เขาไม่อยากให้ใครรับรู้เรื่องราวของเขา เขาชอบความเป็นส่วนตัว ทั้งในเฟสและไอจีของเขาโปรไฟล์เป็นรูปสตอเบอรี่ซึ่งเหมือนกันกับของพลอยชมพู ไม่ใช่เหมือนแต่เป็นภาพเดียวกันต่างหาก สตรอเบอรี่ที่พลอยชมพูชอบกิน ไร่สตรอเบอรี่สถานที่ที่พวกเขาไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก เธอพึ่งรู้ว่าเขาไม่ได้ไม่ชอบถ่ายรูปคู่ แต่เขาแค่ไม่อยากถ่ายคู่กับเธอ ไม่อย่างงั้นทั้งในเฟสในไอจีของพลอยชมพูทำไมถึงได้มีแต่ภาพคู่ของเขากับพลอยชมพูเต็มไปหมด ทิพย์ธารากดลบภาพคู่ภาพเดียวของเขากับเธอแล้วกดบล็อคเขาทุกช่องทาง มองดูบ้านอีกครั้งด้วยรอยยิ้มขมขื่น แล้วลากกระเป๋าเดินขึ้นแท็กซี่ที่จอดรออยู่หน้าบ้าน ครั้งหนึ่งรักได้ก็เลิกรักได้ เรื่องของเธอกับเขาจบลงแล้ว ต่อไปเขาจะไปรักไปดูแลใครก็ตามสบายเถอะ