ตอนที่ 4 พี่ชาย น้องสาว
783 คำ
“กูว่ากูช่วยมึงได้ แต่ก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย” ต้นไม้มั่นใจว่าจะสามารถช่วยไนล์ได้ บารมี อำนาจ และอิทธิพลของ แทนไท คอร์ปอเรชั่น สามารถช่วยเพื่อน และจัดการคนโกงได้อย่างแน่นอน เช่นเดียวกับวิคเตอร์
“ทุกอย่างจะต้องกลับมาเป็นของมึงเหมือนเดิม”
“ต่อไปมีอะไรต้องบอกพวกกูเลยนะมึง ไม่ใช่หายไปแบบนี้ พวกกูเป็นห่วง” ไฟท์เตอร์พร้อมช่วยและอยู่เคียงข้างเพื่อน
“ขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย ซึ้งใจจริงๆ วะ” ไนล์ซาบซึ้งใจในมิตรภาพของความเป็นเพื่อน
“แต่กูกลัววะ”
“กลัวอะไรวะ” ต้นไม้กับไฟท์เตอร์อยากรู้สิ่งที่วิคเตอร์กำลังกลัว
“กลัวไอ้ไนล์ติดใจ จนไม่ยอมเลิกเป็นโฮสตส์อ่ะดิ”
“แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละเว้ย” ไนล์ไม่ได้คิดจะทำอาชีพนี้ไปตลอด
“หรือพวกเราจะลองเป็นโฮสต์บ้างดีวะ” วิคเตอร์นึกสนุกขึ้นมา แต่ไฟท์เตอร์กับต้นไม้ไม่มีใครเห็นด้วย
“ไฟท์เตอร์ลืมนัดของเราอีกแล้วใช่ไหม” โบนัส นักศึกษาปี 3 คณะนิเทศศาสตร์ แฟนสาวของไฟท์เตอร์ กระเง้ากระงอดที่แฟนหนุ่มลืมนัดดูหนัง โดยมีเพื่อนอีก 3 คนเดินตามมาติดๆ
“ไม่ได้ลืม ไฟท์คุยกับเพื่อนอยู่” ไฟท์เตอร์บอกอย่างใจเย็น เรื่องของเพื่อนย่อมสำคัญกว่าการไปดูหนัง
“แล้วคุยเสร็จหรือยัง ใกล้เวลาแล้วนะ”
“มึงไปดูหนังกับโบนัสเถอะ” ต้นไม้ไม่อยากให้เพื่อนมีปัญหากับแฟน เช่นเดียวกับไนล์ วิคเตอร์
“วิคเตอร์ ต้นไม้ ไนล์ ไปด้วยกันสิ จะได้ครบคู่พอดี” เพื่อนของโบนัสเอ่ยชวน เพื่อนอีก 2 คน ก็โปรยยิ้มหวานให้หนุ่มฮอตวิศวะเครื่องกล
“ต้นต้นนัดหนูไว้แล้ว ไปกับพวกพี่ไม่ได้หรอกค่ะ” วาริน รักวาริน เดินเข้ามาพร้อม ของขวัญ ขวัญชนก ทั้งคู่เป็นรุ่นน้องปี 2 คณะบริหารธุรกิจ สาขาการบัญชี ครอบครัวของทั้งคู่สนิทสนมกับครอบครัวของวิคเตอร์ ต้นไม้ และไฟท์เตอร์
“พี่นัดกับวารินตั้งแต่เมื่อไร” ต้นไม้ถามเสียงกระซิบ ไม่อยากหักหน้าวารินจอมแสบ
“เมื่อคืนในฝัน” คำตอบของวารินทำต้นไม้เอือมระอา
“แล้ววิคเตอร์กับไนล์ล่ะ ไปด้วยกันไหม” เพื่อนของโบนัสยังไม่ละความพยายาม
“วิคนัดกินข้าวกับของขวัญไว้แล้ว”
“หนูไปนัดกับพี่วิคเตอร์ตอนไหน” ของขวัญถามเสียงกระซิบ
“ตอนนี้เลยไง” สายตาที่วิคเตอร์มองของขวัญเป็นประกายวาววับเจ้าเล่ห์
“นะ...” เป็นอีกครั้งที่เพื่อนของโบนัสยังไม่ละความพยายาม แต่ก็ทำได้เพียงอ้าปากเท่านั้น
“ไนล์ไม่ว่าง” ไนล์ปฏิเสธด้วยความเย็นชา ในเวลานี้เขาไม่มีกระจิตกระใจไปเที่ยวไหนทั้งนั้น
“ไปกันเถอะไฟท์เตอร์” ในเมื่อไม่มีใครไป โบนัสจึงคล้องแขนแฟนหนุ่มให้ไปด้วยกัน เป็นจังหวะที่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น ไฟท์เตอร์จึงสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม แล้วรีบรับสาย
“เพลิน...” เพียงได้ยินไฟท์เตอร์เอ่ยชื่อ เพลิน เด็กปี 1 คนเป็นแฟนก็หน้าตึงขึ้นมาทันที และเตรียมใจถูกดึงความสนใจไปได้เลย
(พี่ไฟท์ เภเพลินปวดท้อง)
“เพลินรอพี่อยู่ตรงนั้นนะ พี่จะไปหาเดี๋ยวนี้” คำพูดที่ไฟท์เตอร์ตอบกลับไป ทำให้โบนัสไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“มีไรวะ” วิคเตอร์ถาม
“เพลินปวดท้อง พี่ไม่ไปดูหนังแล้วนะ” ไฟท์เตอร์ตอบเพื่อน ก่อนหันไปบอกแฟนสาว และไม่รั้งรอที่จะไปหาเพลินด้วยความร้อนใจ
“ถ้าไฟท์เตอร์ไปเราเลิกกัน” โบนัสยื่นคำขาด
“เลิกก็เลิก” เสียงที่ตอบกลับมาไร้เยื่อใย แล้วรีบวิ่งไปที่รถ ไม่สนใจเสียงกรีดร้อง
ไนล์ วิคเตอร์ และต้นไม้ ไม่ได้รู้สึกตกใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไฟท์เตอร์เลิกรากับแฟน เพราะเห็นเพลินสำคัญกว่า
คอนโดมิเนียม
ไฟท์เตอร์ไปรับเพลินที่หน้าคณะวิทยาศาสตร์ สาขาฟิสิกส์อุตสาหกรรม ไปถึงก็เห็นคนเป็นน้องนั่งฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะ และคิดไว้แล้วว่าต้องปวดท้องประจำเดือน จึงพากลับมาที่คอนโดฯ
“ประคบไว้ก่อน แล้วพรุ่งนี้จะไปสอบไหวไหมเนี่ย” ไฟท์เตอร์ทำกระเป๋าน้ำร้อนมาวางไว้ที่ท้องน้อยของเพลิน
“ต้องไหวสิ ไม่อยากนั่งสอบคนเดียว”
“นอนพักก่อน พี่ทำข้าวต้มให้จะได้กินยา” เพลินพยักหน้ารับ ไฟท์เตอร์รอจนคนเป็นน้องปิดเปลือกตา จึงออกไปทำข้าวต้มหมู และคอยดูแลไม่ไปไหน ด้วยรับปากพ่อแม่กับทวดขิมของเพลินไว้แล้ว ว่าจะทำหน้าที่พี่ชายดูแลน้องสาวให้ดีที่สุด
- ผู้เขียน
