บทที่ 49
หากเจ้ารู้สึกผิดจริงๆ ก็จูบข้าเสีย
ในค่ำคืนนั้นเอง...
หลี่ไป๋อวิ๋นนั่งสับปะหงกอยู่บนเตียง ตงหยางจินเอ่ยว่าจะมาหานางในค่ำคืนนี้ สตรีตัวน้อยจึงเตรียมเหล้าและกับแกล้มไว้ต้อนรับ เพราะหากจะให้นางรองรับอารมณ์ของบุรุษเพศในยามนี้ เห็นทีจะเหนือบ่ากว่าแรงไปเสียหน่อย ร่างกายของนางยังไม่หายดีนัก จึงอยากจะเตรียมบางสิ่งเป็นการทดแทนและเอาอกเอาใจเสียหน่อย
ยามนั้นเองตงหยางจินก็เดินเข้ามาโดยที่หลี่ไป๋อวิ๋นไม่รู้ตัวเลย บุรุษเผยรอยยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากก่อนจะย่างกรายเข้าไปใกล้นาง ย่อกายลงเล็กน้อยให้อยู่ในระดับเดียว ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปแล้วประกบริมฝีปากจูบอย่างแผ่วเบา ความหวานซาบซ่าของริมฝีปากอวบทำให้ตงหยางจินอยากที่จะจูบให้ลึกซึ้งมากกว่านี้เหลือเกิน แต่ก็ทำมิได้ มิเช่นนั้นคงไม่หยุดที่จูบเดียวเป็นแน่
สตรีตัวน้อยที่กำลังเคลิ้มจะหลับแหล่มิหลับแหล่สะดุ้งเฮือกตบหน้าบุรุษด้วยความตกใจ
“ว้าย!!” กว่าจะรู
