บทที่ 36
ความสัมพันธ์ที่หวาดกลัว
“เฮือก!” หลี่ไป๋อวิ๋นสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำชัดเจน สตรีตัวน้อยมองไปรอบๆ ห้องด้วยความฉงนใจ
...ที่นี่... ห้องของข้าหรือ?...
ภาพจำนั้นชัดเจนเหลือเกิน ราวกับมิใช่ความฝัน ยกมือของตนเองขึ้นมามองดูด้วยความหวาดหวั่น ภาพจำสุดท้ายคือร่างของนางนั้นโปร่งใสราวกับวิญญาณ นางโอบกอดร่างกายของตนเองเพื่อย้ำเตือนถึงการมีชีวิตอยู่
...ตัวตนของสิงโตตัวนั้นคือสิ่งใดกัน...
หลี่ไป๋อวิ๋นหยัดกายขึ้นจากเตียงแล้วชำระล้างร่างกาย ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ จากนั้นก็ตรงไปยังห้องหนังสือทันที ทว่า...
...ปิดหรือ? ไม่เคยปิดนี่...
“เรียนอวิ๋นหวางเฟย” โม่โฉวผู้เป็นนางกำนัลอาวุโสเอ่ยขึ้น เรียกความสนใจจากสตรีตัวน้อย “โดยส่วนใหญ่ห้องหนังสือจะปิดอยู่ตลอดเพคะ หากแต่จินอ๋องเห็นว่าอวิ๋นหวางเฟยชื่นชอบห้องหนังสือ จึงให้คนมาเปิดปลดกุญแจเอาไว้ เพื่อที่อวิ๋นหวางเฟยจะได้เข้าไปได้ทุกเมื่อ ทว่ายามนี้ย
