บทที่ 37
นี่น่ะหรือสัตว์เทพภูเขา
หลี่ไป๋อวิ๋นศึกษาเกี่ยวกับสัตว์เทพภูเขาอยู่ตลอดหลายวัน จนในที่สุดนางก็หาวิธีตรวจสอบตัวตน และรับมือกับสัตว์เทพภูเขาได้แล้ว หลี่ไป๋อวิ๋นขอนุญาตตงหยางจินออกไปข้างนอกและปกปิดตัวตน ตงหยางจินอนุญาตโดยง่าย และไม่ลืมที่จะส่งหมิงเจ๋อไปอารักขานาง
สตรีตัวน้อยมุ่งหน้าไปยังภูเขาซึ่งอยู่หลังพระราชวังชินอ๋องแห่งนี้อย่างอาจหาญ เมื่อมาถึงก็พบว่าเทพภูเขารออยู่ก่อนแล้ว หลี่ไป๋อวิ๋นเผยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะ... ดึงลูกบอลขนาดเล็กออกมาจากแขนเสื้อ
“...!!”
หลี่ไป๋อวิ๋นนำไปขยับไปทางซ้าย เทพภูเขาก็กรอกดวงตาไปทางซ้าย เมื่อนำขยับไปทางขวา เทพภูเขาก็กรอกตาไปทางขวา เป็นเช่นนี้ซ้ำๆ ก่อนที่เทพภูเขาตัวนั้นจะส่ายหน้ารัวๆ
“นะ นี่เจ้า!!”
มิใช่แค่เรื่องของเทพภูเขาเท่านั้นที่หลี่ไป๋อวิ๋นสืบค้นตลอดสามวันที่ผ่านมา แทบจะกินนอนอยู่ในห้องหนังสือเสียแล้ว แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็ทำให้หายเหนื่อยอยู่เหมือนก
