บทที่11 เป็นแฟนกันไหม? (2/2)
1676 คำ
ร่างสูงชะงักนิ่งเมื่อคนตัวเล็กสวนกลับมาอย่างกะทันหัน คำพูดคำจาของร่างในอ้อมกอดทำเอาใบหูของเขาขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะเสียอาการ
พูดจาน่ารัก
“เอ๊ะ แต่ความจริงเราไม่เคยเป็นแฟนกันหนิ”
คราวนี้เรียวคิ้วหนาขมวดมุ่นอย่างไม่พอใจในคำที่คนตัวเล็กได้เอื้อนเอ่ย ดวงตาคมเข้มขึ้นอย่างน่ากลัว ทว่าทั้งหมดทั้งมวลจันทร์เจ้าไม่มีทางได้เห็น เพราะเจ้าตัวยังคงโอบกอดรอบลำคอคนตัวสูงไว้อยู่
“หมายความว่ายังไง” เสียงทุ้มต่ำถามอย่างไม่สบอารมณ์
คนตัวเล็กผละกายออกเพียงเล็กน้อย ก่อนจะคลี่รอยยิ้มหวานให้คนที่ขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่สบอารมณ์ ฝ่ามือขาวยกขึ้นแนบยังแก้มของอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า
“ก็ไม่เคยเป็นแฟน แต่เป็นสามีภรรยาเพราะเราแต่งงานกันแล้วไง”
เอ่ยจบก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว จนไม่ทันสังเกตว่าขณะนี้ใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นสามีได้กระตุกยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
พระรามพลิกกายคนตัวเล็กกว่าให้นอนลงบนเตียง ก่อนจะขึ้นคร่อมทาบทับเพื่อไม่ให้น้องขยับหนี จันทร์เจ้าตกใจกับการกระทำของสามีที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว มือน้อยๆ ยกขึ้นดันแผ่นอกกำยำที่อยู่ในระดับสายตา สัมผัสของลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่บริเวณหน้าผากเนียนจนเขาต้องเบี่ยงใบหน้าหนี ดวงตาคู่สวยกลอกไปมาเพื่อหาทางหนีทีไล่ แต่ก็ดูจะไม่เป็นผลเมื่อคนตัวสูงโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาใกล้จนหน้าผากของทั้งคู่แนบชิดกัน
ฝ่ามือขาวที่ดันแผ่นอกหนาในทีแรกเปลี่ยนเป็นขยุ้มเสื้อนอนสีเทาของผู้เป็นสามีไว้แน่นจนยับยู่ นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยยังคงเลี่ยงการสบตาจากคนที่คร่อมอยู่ด้านบน
ตึกตัก ตึกตัก
บรรยากาศภายในห้องพลันตกอยู่ในความเงียบสงบ แต่ก็ไม่ได้ทำให้อึดอัดเมื่อคนทั้งคู่ไร้ซึ่งบทสนทนา ปลายจมูกโด่งของทั้งสองแตะกันแผ่วเบาเมื่อคนที่อยู่ใต้อาณัติเริ่มขยับตัว
“รู้ไหมว่าสามีภรรยาเขาทำอะไรกันบ้าง”
เสียงทุ้มเอ่ยถามชิดริมฝีปากบางสวย ครั้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังจะอ้าปากตอบ แต่ก็เปลี่ยนใจเป็นขบเม้มริมฝีปากไว้แน่น ร่างสูงจึงยกยิ้มขึ้นยังมุมปาก เขาไล่สายตามองไปทั่วใบหน้าขาวเนียนที่พวงแก้มขาวขึ้นริ้วสีแดงจางๆ ก่อนจะวนกลับมาจ้องริมฝีปากสวยเช่นเดิม
พระรามกลืนน้ำลายลงคออย่างช้าๆ จนเห็นลูกกระเดือกสวยขยับอย่างชัดเจน และภาพที่ปรากฏอยู่นั้น จันทร์เจ้าเห็นมันเต็มสองตาเพราะเขาหลุบสายตาหนีผู้เป็นสามีอยู่
แต่ก็ไม่ได้เตรียมใจมาเขินกับลูกกระเดือกของสามีไง!
“ขะ…เขาให้เงินกันใช้ไง”
ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าร่างสูงด้านบนต้องการจะสื่อความหมายถึงสิ่งใด แต่ถ้าเขาตอบไปตรงๆ วันนี้เขาอาจจะไม่รอด
ยังไม่พร้อมจะถูกจับกิน
“พี่ให้แล้ว”
จ้า รู้แล้ว
“กะ…กินข้าวด้วยกัน”
“ก็กินด้วยทุกวัน”
“นอนห้องเดียวกัน…”
“ตอนนี้เราก็นอนห้องเดียวกัน บนเตียงเดียวกัน”
แง้ ตอบเฉยๆ แต่ไม่ต้องทำสายตาเจ้าชู้ได้ไหมอะ หนูไม่ไหวๆ
“งั้นหมดแล้–”
เสียงหวานที่เอ่ยตอบถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อผู้เป็นสามีเลียริมฝีปากล่างเขาอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังหยอกล้อลูกแมวตัวน้อยๆ ให้สั่นกลัว
จันทร์เจ้าชะงักนิ่งกับสัมผัสที่ได้รับ ดวงตาสีน้ำตาลค่อยๆ ช้อนขึ้นสบกับดวงตาคมของผู้เป็นสามี ครั้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงใหญ่มองอยู่ก่อนแล้ว ดวงหน้าสวยก็ยิ่งขึ้นริ้วสีแดงที่พวงแก้ม
ดวงตาคมคู่นั้นที่จันทร์เจ้าได้สบตาสะท้อนเพียงภาพของตัวเขาเท่านั้น ทำเอาก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นอย่างผิดจังหวะจนนึกอยากยกมือขึ้นกุมอกไว้
พระรามผละใบหน้าออกห่างคนน้องเพียงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กมองเขาตาไม่กะพริบ ฝ่ามือหนายกขึ้นทาบยังพวงแก้มเนียน ก่อนจะใช้เรียวนิ้วเกลี่ยลงยังตำแหน่งนั้นแผ่วเบา
ราวกับลูกแมวตัวเล็กที่ถูกผู้เป็นเจ้าของหยอกเอิน เมื่อถูกเกลี่ยพวงแก้มจนเพลินก็ยิ่งเอียงใบหน้าเข้าหาฝ่ามือหนามากยิ่งขึ้น
“ยังไม่ตอบพี่เลยครับ”
“...”
“ว่าไง หืม”
“...จันทร์ตอบแล้ว”
ลูกแมวตัวน้อยคล้ายกับเพิ่งหาเสียงของตัวเองเจอ เพราะมัวแต่เพลิดเพลินไปกับสัมผัสสบายที่พวงแก้มนุ่ม
“เลี่ยงคำตอบเหรอ”
“จันทร์เปล่า”
“ให้พี่ตอบให้ไหม”
“ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย”
“แต่พี่อยากตอบนะ”
“ไม่อยากรู้!”
ความร้อนผ่าววิ่งลามไปทั่วทั้งใบหน้าจนคนที่หาทางหนีทีไล่ไม่เจอบวกกับความเขินอายต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดใบหน้าแดงก่ำเอาไว้
“หึ”
หัวเราะในลำคอเมื่อเห็นภรรยาตัวน้อยหน้าแดง หูแดง แดงไปทั้งตัว
ปิดหน้าไปได้เพียงครู่หนึ่ง ในใจคิดว่าผู้เป็นสามีคงเลิกแกล้งตนแล้วจึงคิดจะเอามือลง แต่ก็ต้องหยุดความคิดลงอย่างรวดเร็วเพราะในตอนนี้จันทร์เจ้าสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนุ่มหยุ่นบริเวณหลังมือของตน
พระรามกดจุมพิตลงบนเรียวนิ้วสวยช้าๆ ทีละนิ้วสลับกับขบเม้มเบาๆ ให้คนใต้ร่างได้ใจสั่น เมื่อพอใจจากตรงนี้ก็เปลี่ยนตำแหน่งไปหอมซ้ำๆ ที่ลำคอสวยจนคนน้องต้องย่นคอหนี
“เป็นสามีภรรยาก็ต้องทำกิจกรรมร่วมกันนะ”
เตะบอลเหรอคะคุณพี่!
“จันทร์ไม่อยากทำเหรอ”
“...”
“แต่พี่อยากนะ”
ตู้ม!
เสียงหัวใจหนูที่มันระเบิดออกมาเองแหละ ;__;
“เลิกแกล้งจันทร์ได้แล้ว!”
น้ำเสียงหวานเอ่ยโพล่งขึ้นมาเสียงดัง ดวงตาสีน้ำตาลถลึงมองสามีอย่างเอาเรื่องพร้อมกับใช้สองมือเล็กทุบไปยังแผ่นอกหนาแรงๆ แต่นอกจากพระรามจะไม่เจ็บแล้ว ยังชอบใจที่ทำให้ภรรยาตัวน้อยเขินจนตัวแดง
จันทร์เจ้าเบี่ยงใบหน้าหนีมองไปยังทิศทางอื่น เขามันพวกใจกากแต่ปากเก่ง ไม่คิดว่าเพียงแค่หยอกเย้าสามีเล่นๆ แล้วจะโดนสวนกลับมาแบบนี้
พี่รามในเวลาปกติที่ออกไปทำงานหรือออกไปพบปะผู้คนภายนอก ใบหน้าหล่อเหลานั้นมักจะนิ่งสงบอยู่เสมอ มีเพียงดวงตาที่สื่ออารมณ์ออกมาเพียงเท่านั้น ใช่…เป็นแบบนี้อยู่เสมอ
แต่พอเวลาอยู่กับเขา ทำไมร่างสูงถึงชอบทำสายตาเจ้าชู้ใส่เขากันนะ ดูแพรวพราว ดูเป็นราชสีห์ตัวร้าย แล้วแมวสองเดือนแบบเขาจะมีปัญญาที่ไหนไปสู้กันเล่า!!
“จันทร์”
“...”
“จันทร์เจ้า”
“...”
“น้องจันทร์”
ครั้นเห็นภรรยาตัวน้อยไม่ขานตอบ จึงโน้มลงไปจุมพิตเบาๆ ยังหน้าผากเนียน
“เป็นแฟนกันไหม?”
??
ใบหน้าหวานหันขวับมาสบตาผู้เป็นสามีด้วยความฉงน ใบหน้าฉายชัดถึงความงุนงงจนพระรามต้องก้มลงไปหอมแก้มซ้ำๆ จนนับไม่ถ้วนด้วยความมันเขี้ยว
“แต่เราแต่งงานกันแล้วนะ…”
“งานแต่งจัดขึ้นเพราะทางผู้ใหญ่สัญญากันไว้ ในตอนนั้นพี่กับจันทร์ไม่ได้รักกันด้วยซ้ำ”
“แล้วตอนนี้พี่รามรักจันทร์เหรอ?”
“แมวโง่”
“จันทร์ไม่ใช่แมว ไม่ได้โง่ด้วย!”
อะไรกัน มาขอเขาเป็นแฟนแต่ปากไม่ดี มาบอกเขาโง่แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน แม้ว่าตัวเขาเองจะแอบเขินก็เถอะ
“ตกลงไหม”
“อย่ามามัดมือชกกันนะ”
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“เป็นแฟนพี่รามแล้วมีข้อดียังไงบ้าง”
“พี่หล่อไหม?”
“...หล่อ” เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วราวกับกระซิบ
“พี่รวยหรือเปล่า?”
“...รวย” ตั้งแต่มาอยู่โลกนี้หนูยังไม่เจอคนที่รวยกว่าพี่เลยค่ะ
“พี่ดูแลจันทร์ดีไหม?”
“...ก็ดี”
“...”
“อะไร หมดแล้วเหรอ?” เดี๋ยวก่อนนะ แค่สามข้อเองเหรอ
“เรื่องบนเตียงพี่ก็เก่ง”
“...” ฮืออ อันนี้ตอบไม่ได้เพราะยังไม่เคยลอง
“เป็นแฟนกันไหมครับ”
“ทั้งๆ ที่เราก็เป็นสามีภรรยากันแล้วน่ะเหรอ”
“อืม”
“ความรู้สึกรักมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่พี่ไม่รู้นะ แต่ตอนนี้พี่รัก พี่รักจันทร์”
“จันทร์ก็ไม่รู้ว่าที่จันทร์รู้สึกอยู่ตอนนี้เรียกว่ารักได้หรือเปล่า จันทร์ไม่เคยเป็นคนที่ถูกรัก…แต่การที่ได้มีพี่รามอยู่ข้างๆ จันทร์รู้สึกอบอุ่นมากๆ เลย ก็ถ้าพี่รามคิดว่าเป็นจันทร์มันดีแล้ว จันทร์ก็ตกลง…”
สิ้นเสียงเอ่ยของร่างเล็ก พระรามก็โน้มลงไปกดจูบเบาๆ ยังริมฝีปากสวย จันทร์เจ้าค่อยๆ พริ้มเปลือกตาสีไข่มุกหลับลงช้าๆ ปากเล็กอ้าออกเพียงเล็กน้อยราวกับเชิญชวนให้ร่างสูงได้ส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปสัมผัสโพรงปากด้านใน
เสียงเครื่องปรับอากาศที่ถูกเปิดทำงานถูกกลบไปด้วยเสียงจุมพิตอย่างดูดดื่มจากสองร่างบนเตียง อาจจะฟังดูเป็นเรื่องตลกที่สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายมาเอ่ยปากขอกันเป็นแฟน ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงทุกคนต่างรับรู้ถึงสถานะที่ก้าวข้ามความเป็นแฟนไปมากโข
แต่การเริ่มต้นความสัมพันธ์ในครั้งนี้กลับเป็นสิ่งที่มาจากความรู้สึกของทั้งคู่ที่ได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง และจุมพิตนี้ที่เกิดขึ้นภายใต้บรรยากาศอันเงียบสงบ ก็เปรียบเสมือนจุมพิตแรกของความสัมพันธ์ที่มีชื่อแรกว่าแฟน
- ผู้เขียน
