ฌานเปิดประตูบ้านเข้ามา แต่ภาพตรงหน้า ทำให้หัวใจเขาหยุดชั่วขณะ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมทุกคนถึงอยู่ในอาการแปลกๆ แบบนี้
เฌอปรางนั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟา น้ำตาไหลพราก เธอสะอื้นสะอึกสะอื้นต่อหน้าแม่ของเธอ คุณอัมพรกำลังยืนข้างหน้า แขนไขว้กัน ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ปราง! ทำไมหนูไม่บอกแม่!?” เสียงตวาดของคุณอัมพรเต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวัง
คุณสนธยายืนอยู่ข้างๆ ถอนหายใจหนักๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความหนักใจ “นี่มันอะไรกันนี่…ปราง?” คำพูดของบิดามารดาก็พอจะเดาได้ว่ามันน่าจะเป็นเรื่องอะไร เขาไม่รู้ว่าบิดามารดารู้ได้ยังไง แต่ถ้าบิดามารดารู้ในเวลาที่ไม่สมควรรู้ ฌานมองว่าเรื่องนี้จะยากขึ้นมาทันที
ฌานยืนอยู่หน้าประตู ร่างเขาแข็งทื่อ แผนการทั้งหมดที่เขาวางไว้เพื่อปกป้องน้องสาวพังทลายลงทันที เขารู้สึกทั้งโกรธและหดหู่ แล้วคราวนี้จะทำยังไงกัน เรื่องมันใหญ่เกินกว่าจะแก้ไขแล้ว
เฌอปรางสะอื้นหนักขึ้น น้ำตาไหล
