เครื่องบินลงจอดบนพื้นรันเวย์อย่างปลอดภัย ตลอดเส้นทางตั้งแต่ภูเก็ตถึงกรุงเทพฯ สองสามีภรรยาไม่พูดคุยกันสักคำ พวกเขาเหมือนคนแปลกหน้าที่ต้องมานั่งใกล้กัน แท้จริงคนทั้งคู่ไร้บทสนทนาตั้งแต่เมื่อวาน คงเป็นเพราะเวลานี้ไม่จำเป็นต้อง ปั้นหน้าหลอกลวง ความสัมพันธ์ไม่จำเป็นต้องมีมือที่สามเข้าแทรกก็เรียกได้ว่าแตกหักขั้นสุด
“เราแยกกันตรงนี้นะคะ” ฟ้ารดาหันไปบอกสามีทันทีที่ลากกระเป๋าพ้นบริเวณทางออก
“จะกลับยังไง นั่งแท็กซี่เหรอ”
ไม่มีเหตุผลที่คนตัวเล็กต้องตอบคำถาม เธอหมุนตัวหนีหน้า คนพาลแต่นั่นยิ่งทำให้ภารัณโมโหกว่าเดิม อารมณ์คุกรุ่นตั้งแต่ เมื่อคืนถูกกระตุ้นให้ระเบิดด้วยท่าทางเมินเฉยของอีกฝ่าย เสือหนุ่มกัดฟันกรอดเห็นสันกรามนูนชัด สองขาก้าวยาวๆ ไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวฟ้ารดา มือแกร่งกระชากข้อมือเธอจากนั้นก็บังคับไปยังทิศทางที่ตนต้องการ
“ถ้าพี่ไม่ปล่อยฟ้าร้องจริงๆ นะ”
“เอาสิร้องเลย ร้องให้ดังๆ พี่จ
