ปฐวีมาส่งฟ้ารดาในเวลาเกือบสามทุ่ม หลังจบการสนทนาที่ร้านกาแฟหมอหนุ่มสังเกตว่าหญิงสาวมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด จึงถือโอกาสชวนเธอไปทานอาหารและฟังเพลงต่อที่ร้านหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ดนตรีไพเราะและรสชาติอาหารล้ำเลิศพอคลายความรู้สึกแย่ได้บ้างแต่ไม่ทั้งหมด ระหว่างกลับคฤหาสน์ใน รถคันหรูจึงเต็มไปด้วยความเงียบ เพราะสมองเธอคิดสะระตะเกี่ยวกับตัวต้นเหตุซึ่งอาจออกไปดื่มข้างนอกหรือหลับสนิทไปแล้ว
“ขอบคุณพี่วีมากนะคะ” หญิงสาวหยิบกระเป๋าพลางแย้มยิ้ม
“อย่าคิดมากจนนอนไม่หลับล่ะคืนนี้ พี่อยู่ข้างฟ้านะมีอะไรก็โทร.มาได้”
ปฐวีมองน้องสาวนอกไส้ด้วยแววตาหลากความรู้สึก แม้ปากบอกว่าพร้อมเคียงข้างแต่เจ็บทุกครั้งยามเห็นเธอทุกข์เพราะรักผู้ชายคนนั้น ต่อให้หมอนั่นเลวหรือหลอกลวงกว่านี้อีกกี่เท่าฟ้ารดาก็ไม่เคยหยุดรักอีกฝ่ายได้เลย ทั้งหัวใจและจิตวิญญาณของเธอเหมือนเกิดมาเพื่อภารัณ แค่ภารัณคนเดียว…
เมื่อปิดประตูเสร
