ตลอดเวลาสามวันที่ฟ้ารดาพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลมีเพียงปฐวีเท่านั้นที่หมั่นแวะมาเยี่ยม ไม่มีแม้แต่เงาของภารัณราวกับเธอไม่เคยสำคัญในชีวิตเขา รถหรูเทียบจอดหน้าลานกว้างในคฤหาสน์หลังใหญ่ เหล่าสาวใช้ต่างกุลีกุจอออกมาต้อนรับคุณหนูพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม
คนงานยกวีลแชร์มาให้จากนั้นปฐวีก็อุ้มร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ เมื่อปลายเท้าเธอสัมผัสพื้นหมอหนุ่มกำลังจะเข็นฟ้ารดาไปทาง สวนย่อม แต่หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธ ดวงตาสีน้ำตาลดูเศร้าหมองก่อนหลุบลงมองพื้น
เป็นอันรู้กันว่าตั้งแต่หญิงสาวตั้งครรภ์เธอก็เปลี่ยนไปเป็น คนละคน ไม่มีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าคงเหลือเพียงความเย็นชาที่ ฉาบเปลือกนอกเอาไว้
สุดท้ายถ้าฟ้ารดาต้องการปฐวีจะไม่แย้ง เขายอมตามใจเธอ…
หมอหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นไปบนชั้นสอง ตลอดทางเดินมือบาง กำเสื้อเชิ้ตสีขาวแน่นคล้ายหวาดกลัวบางอย่าง ทันทีที่ประตูเปิดออกใบหน้าเธอก็ซุกเข้าหาแผงอกกว้างพลางปล่อยน้ำตาให้ไ
