บทที่ 2 ชอบฉันเหรอ
2143 คำ
หลังจากฝืนกินโจ๊กจนหมดถ้วยทั้งสอง โดยที่ฝั่งตรงกันข้ามยังเป็นไฟที่นั่งกระดิกนิ้วอยู่ไม่ห่าง ถึงแม้หลังจากนั้นจะไม่มีใครพูดอะไร นอกจากกินโจ๊กของตัวเองไปเงียบๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็รับรู้ว่ามีบางครั้งที่เขาลอบมองเธออยู่เงียบๆ ปิ่นมุกเห็นแต่ก็ไม่อยากพูดอะไร เดี๋ยวจะโดนด่ากลับเสียเปล่าๆ ตอนนี้อยากควบคุมอารมณ์ที่สวิงของตัวเองให้กลับมาเป็นปกติอยู่
โดนเขาพูดแบบนั้นเธอก็เสียความมั่นใจไปเลยเหอะ! ทั้งที่เธอเองไม่ได้ขี้เหร่อะไร ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบเธอไม่เห็นแคร์
เมื่อทานเสร็จคนตัวเล็กรีบเก็บถ้วยตัวเองไปวางไว้บนซิงค์ล้างจานอย่างคุ้นเคย ก่อนจะออกมาจ่ายตังค์ให้กับป้าออยที่ยืนจัดของอยู่แถวหน้าโต๊ะ
"ยี่สิบบาทก็พอหนูปิ่น" ป้าออยส่งยิ้มให้คนตัวเล็กพร้อมกับคืนเงินอีกยี่สิบบาทที่วางไว้บนโต๊ะคืนส่งคืน
"แต่วันนี้ปิ่นทานสองถ้วยนะคะ"
ถึงจะรู้จักกันมานานแต่เธอก็เกรงใจป้าออยเช่นเดียวกัน เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ป้าออยลดหรือไม่คิดตังค์กับเธอ ยิ่งป้าใจดีเธอก็ยิ่งเกรงใจถึงแม้จะไม่ชอบขี้หน้าของไฟแต่กับป้าออยมันรู้สึกต่างกัน
"อีกถ้วยป้าแถม เห็นหนูปิ่นกินเยอะป้าดูเพลินเลย กินเก่งแบบนี้ป้าชอบ" คำพูดนิ่มๆ พร้อมกับใบหน้าที่ดูอ่อนโยนของป้าออยทำปิ่นมุกได้แต่ยิ้มตาม
"ขอบคุณค่ะ ป้าออยใจดีที่สุดเลย โจ๊กของป้าก็อร่อยที่สุดในโลก" พูดจบก็ยกนิ้วโป้งขึ้นให้ป้าอีกครั้ง แต่คำพูดของเธอคงทำคนแถวนี้หมั่นไส้ไม่น้อย
"เหอะ!" ไฟได้แต่กลอกตาไปมาอย่างรำคาญอวยกันเข้าไป แม่ไม่เห็นหัวเขาแล้วมั้ง โคตรหมั่นไส้ฉิบหาย
"แล้วนี่ไปมหาลัยเลยหรือเปล่า" ป้าออยเอ่ยถามคนตัวเล็กอีกครั้ง
"ไปเลยค่ะ อันที่จริงปิ่นมีเรียนเก้าโมงแต่ไปไม่ทันเลยแวะทานโจ๊กน่ะค่ะ มีเหตุนิดหน่อย" นึกมาถึงตรงนี้ก็ทำให้เธอกับหุบยิ้มทันทีเมื่อนึกถึงตัวการที่ทำให้เธอต้องไปสาย
"อ้าวเหรอลูก" ป้าออยส่งสีหน้าเห็นใจมาให้เธอ คนตัวเล็กได้แต่บอกว่าไม่เป็นไร แค่เรื่องนิดหน่อยไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่คนที่ไม่เข้าใจอะไรเลยคือ...
"ไปวันแรกก็สายแล้วงี้เหรอ? รับผิดชอบต่อตัวเองยังไม่ได้เลยมั้ง" คำพูดลอยๆ ที่เอ่ยมาจากข้างหลังทำคนตัวเล็กตวัดใบหน้าไปมองเขาทันที
"หุบปากไปดิ นายไม่รู้อะไรก็อย่าพูด : ("
ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก็ไม่ต้องเอ่ยความเห็นได้ปะ นี่ถ้าเขารู้ว่าเมย์ คนที่เขาชอบนิสัยแบบนี้จะชอบลงอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็อย่างว่า สกิลปากของไฟกับเมย์นี่พอๆ กันเลยเหอะ!
พระเจ้าคงสรรค์สร้างแล้วล่ะ : (
"ใครอยากใส่ความกับเธอกัน" เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินกลับหลังหมายจะออกจากร้านไป แต่เขาก้าวขาได้เพียงสองสามก้าว คนเป็นแม่ก็เอ่ยขัดเขาก่อนที่จะได้ออกจากร้านเสียก่อน
"เดี๋ยวไฟ.."
"ครับแม่" ร่างสูงหันกลับมาสบตากับแม่อย่างคนตั้งคำถามอยู่ในนั้น
"เราขับมอ'ไซค์ไปมหาลัยก็เอาหนูปิ่นไปส่งด้วยสิ ทางผ่านมหาลัยเราไม่ใช่เหรอ" ป้าออยเอ่ยพูดจบประโยคทั้งคู่ถึงกับมองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมายพร้อมกับเอ่ยออกไปพร้อมกันทันที
"ไม่เอา.." เขาแทบจะทำหน้าเซ็งกะตายใส่คนเป็นแม่
"ไม่เป็นไรค่ะ" ให้นั่งซ้อนท้ายไปกับไฟ เธอยอมเดินไปมหาลัยยังจะดีกว่า
แต่ดูเหมือนป้าออยจะไม่เข้าใจเจตนารมณ์ของพวกเธอทั้งสอง เมื่อเห็นว่าลูกชายเอาแต่ทำหน้าเซ็งป้าออยถึงกับยกตะหลิวชี้หน้าอีกครั้ง
"ไปส่งหนูปิ่นเดี๋ยวนี้"
"ทำไมผมต้องทำงั้นด้วย ไปเองดิ.." ประโยคหลังเขาหันมาพูดกับเธอ และตั้งท่าจะหันหลังเดินไปอีกครั้ง และคราวนี้แม่ถึงกับงัดเอาไม้แข็งมาใช้กับเขา
"งั้นอะไหล่รถที่ขอตังค์แม่ซื้อ..." คนเป็นแม่เอ่ยแค่นั้น ทุกคำที่จะปฏิเสธถึงขั้นกลืนลงคอไปหมดสิ้น
"จิ๊! ก็ได้... แค่ส่งใช่ปะ" เขาทำหน้าเซ็งสุดขีดมาให้เธอ ทำคนตัวเล็กถึงกับหน้าตึง ใช่ว่าเธออยากไปกับเขา เธอไปเองยังจะมีความสุขมากกว่าเสียอีก
"ป้าคะ ปิ่นไปเองดีกว่า" เธอหันไปบอกป้าออยอย่างเกรงใจ ทั้งที่ภายในใจได้แต่ก่นด่าไฟ คิดว่าเธออยากซ้อนท้ายรถแต่งซิ่งของเขาหรือไง พาไปตายหรือเปล่าก็ไม่รู้
"ให้ไฟไปส่งเถอะลูก รถไม่รู้จะมาอีกเมื่อไหร่เดี๋ยวไปสายอีกวิชานะ"
นั่นก็ถูก... คนตัวเล็กชั่งใจอยู่ว่าจะตอบไปยังไงดี เพราะไฟเอาแต่ยืนจ้องหน้าเธออยู่ได้ โคตรกดดันแต่ไม่รู้ว่าต้องบอกป้าไปยังไงให้ไม่ดูเสียมารยาท
แต่ไฟคงรำคาญเธอมากมั้งถึงได้รีบเอ่ยอีกประโยคขึ้นมา
"รีบตามมาอย่าลีลาดิ"
เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้นคนตัวเล็กจึงยอมตามเขามาเงียบๆ เพราะต่อให้ปฏิเสธป้าออยคงรบเร้าให้เธอไปกับไฟอยู่ดีนั่นแหละ
ร่างสูงขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ (?) เธอจะเรียกไอ้เศษเหล็กที่เขาขี่ว่ามอ'ไซค์ก็แล้วกัน ถึงแม้สภาพมันจะโดนเขาแต่งจนเหลือแต่โครงสร้างเพียงบางเบาเท่านั้น มันขี่ได้ก็ถือว่าบุญแล้วนั่น!
ระยะทางระหว่างร้านป้าออยกับมหาลัยเธอก็ไม่ได้ไกลขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ที่เธอนั่งไปกับเขามันถึงได้นานแสนนานในความคิดของเธอ กับคนที่ไม่ชอบขี้หน้านั่งแป๊บเดียวก็เหมือนนั่งนานเป็นชาติ
อีกอย่างเบาะรถของไอ้บ้าไฟมันยังลื่น อีกทั้งเขายังบาดเบาะจนเธอได้แต่ไถลตัวไปชนกับเขาไม่รู้กี่ครั้งในตอนที่เขาเบรกรถ จนหน้าอกหน้าใจอันเป็นความภาคภูมิใจของเธอเบียดเสียดไปกับแผ่นหลังกว้างของเขาทุกครั้งไป
ไม่รู้ว่าเขาจะคิดว่าเธอจงใจทำแบบนั้นหรือเปล่า ทั้งที่จริงเธอแทบจะนั่งอยู่ท้ายเบาะแล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนเบาะมันจะไม่เป็นใจเลยเถอะ ปาดขนาดนั้นใครมันจะนั่งได้เนี่ย!
จนกระทั่งเขาขับรถเข้ามาจอดหน้าป้ายมหาลัยคนตัวเล็กถึงได้ลงจากรถเขาอย่างทุลักทุเลเพราะใส่กระโปรง แต่กระโปรงของเธอเป็นแบบพรีท มิจิของเธอจึงไม่ออกมาทักทายใครเวลาซ้อนท้ายมอ'ไซค์ของเขา
"ขอบใจแล้วกัน ไปก่อนนะ" เธอหันไปบอกเขาอีกเล็กน้อย เดี๋ยวจะหาว่าเธอไม่ขอบคุณอีก แต่ไม่ทันที่จะได้เดินไปไหนเขากลับเรียกเสียก่อน
"เดี๋ยวดิ"
"หือ? นายมีอะไรอีกงั้นเหรอ?" คนตัวเล็กกันไปมองเขาพร้อมกับหัวคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหากัน ปกติเขาแทบจะไม่เรียกเธอเลยก็ว่าได้ แต่นี่มันแปลกไปหน่อย
"ทำไมไปสาย แล้วนี่เพื่อนเธอเมื่อตอนเช้าไปไหน"
อ้อ... ถามหายัยเมย์ว่างั้นเหอะ ยิ่งพูดถึงยัยนั่นเธอยิ่งอารมณ์เสีย : (
"ก็บอกอยู่ว่าขึ้นรถไม่ทัน" เธอตอบไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"แล้วทำไมเพื่อนเธอไปได้ล่ะ ไม่ได้ไปด้วยกัน?"
ตอนแรกเธอคิดว่าควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้วเสียอีก แต่ไอ้บ้าไฟเหมือนเอาไฟมาสุ่มให้เธออยู่ตลอดเวลาเลย ถามถึงใครไม่ถาม มาถามถึงคนที่เธอเบื่อขี้หน้ายิ่งกว่าเขาเสียอีก
"หึ! ก็ลองไปถามมันเองสิ" คนตัวเล็กจงใจกระแทกคำว่า 'มัน' ใส่เขาแบบจังๆ ให้รู้ว่าเธอไม่พอใจมาก
"ก็จะถามเธอมีไรปะ แล้วเรียกนี่เพื่อนว่า 'มัน' อีก ไม่น่ารักเลยเหอะ"
ไฟแยกเขี้ยวใส่เธอเล็กน้อย สงสัยไม่ชอบให้เธอเรียกเมย์ว่า 'มัน' แม่ง! แตะไม่ได้เลยว่างั้นเหอะ อะไรจะหลงผิดขนาดนั้นก็ไม่รู้
"ใครมันจะไปน่ารักเท่าเมย์ของนายล่ะ" เธอเลยพูดประชดเขาไปอีกประโยค
"เออ รู้ตัวก็ดี เพราะฉันชอบผู้หญิงน่ารัก มันดูน่าทะนุถนอม อย่างเธอโคตรตรงกันข้าม"
ได้ยินเขาพูดแบบนั้นตอบกลับมาก็ยิ่งทำให้เธอหน้าตึง ถ้าจะถามแค่เรื่องของเมย์เธอไม่เสียเวลาละ
"จะถามแค่นี้ใช่ไหม งั้นฉันไปก่อนละ" เธอตั้งท่าจะหันหลังกลับอีกครั้ง แต่ก็โดนเสียงเข้มๆ ของเขาขัดขึ้นอีกครั้ง
"ก็บอกว่าเดี๋ยว"
"อะไรอีก..." เธอชักจะหงุดหงิดแล้วนะ ไม่ได้ไปสักที ยื่นอยู่ตรงนี้ใช่ว่าจะไม่มีคนมองสักหน่อย นักศึกษาเข้าออกกันให้วุ่น ยิ่งรถแต่งซิ่งของเขามันก็ดูโดดเด่นอย่างกับเด็กแว้นที่หลุดออกมา
"เมย์เพื่อนเธอยังไม่มีแฟนใช่ปะ" เขาเอ่ยถามเธออีกครั้งอย่างคนเซ้าซี้กัน ไอ้บ้าไฟมันจะถามเรื่องอื่นไม่ได้นอกจากถามแต่เรื่องของเมย์ใช่ไหมเนี่ย ชักจะโมโหแล้วนะ
"จะไปรู้เหรอ ถามเค้าเองดิ" เมย์กับเธอเป็นแค่เพื่อนบ้าน ไม่ได้สนิทถึงขั้นรู้ข้อมูลส่วนตัวใดๆ ยัยนั้นจะมีแฟน หรือไม่มีแฟนมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย
อยากรู้ก็ไปถามเจ้าตัวเอาเอง แต่ดูเหมือนไฟจะไม่ค่อยชอบคำตอบของเธอสักเท่าไหร่ เพราะสีหน้าเขาที่ส่งมาให้มีแต่ความขัดใจ เมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการ
"จิ๊! ถามแค่นี้แม่งทำเป็นงก คนอุตส่าห์เสียเวลามาส่ง"
"ฉันจะไปตรัสรู้หรือไง ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น"
"กั๊กเหรอ? หรือเธอชอบฉันถึงไม่กล้าบอกว่ายัยนั้นมีแฟน หรือไม่มีแฟน?"
กึก!
คนตัวเล็กชะงักตัวทันทีที่ได้ยินประโยคที่เอื้อนเอ่ยจากปากเขา ถึงแม้เขาจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ใบหน้ากับดูกวนประสาทจนเธอแทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอ
คนตัวเล็กสูดหายใจเข้าปอดหนักๆ จ้องหน้าเขากลับอีกครั้ง
"ไม่ตลกไอ้บ้าไฟ" เธอกัดฟันข่มความขุ่นเคืองที่กำลังจะปะทุออกจากอก
"ก็ไม่ได้ตลก ชอบฉันงั้นเหรอ"
"ไอ้บ้า เงียบนะ" ให้ชอบเขาเธอไปชอบหมายังจะดีเสียกว่า : (แล้วนี่ตั้งใจจะกวนประสาทเธอโดยการพูดเสียงดังจนนักศึกษาที่ยืนอยู่หันมามองทางนี้กันเต็มไปหมดอย่างสนใจในหัวข้อสนทนาของเธอและเขา
"เธอโคตรชอบฉันเลยใช่ปะ :) "
ดูก็รู้ว่าเขาอยากยั่วโมโหเธอ อีกทั้งยังยักคิ้วหลิ่วตามาให้อีกด้วย แค่เธอไม่บอกว่าเมย์มี หรือไม่มีแฟนถึงขั้นกวนเธอขนาดนี้เลยเหรอ
เออ! ก็ให้มันรู้กันไปดิ เขาแกล้งเธอได้ก็อย่าคิดว่าเธอไม่มีปากแล้วกัน ว่าแล้วคนก็เดินเข้าไปใกล้เขาจนยื่นห่างจากรถที่เขาคร่อมอยู่เพียงสองก้าวเท่านั้น พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานๆ
"เออ ฉันชอบนาย ชอบโคตรนายเลย พอใจยัง"
ในตอนแรกเธอคิดว่าจะได้ยินคำพูดต่อว่ามาจากเขาหลังจากที่เธอเอ่ยประโยคนั้นออกไป แต่มันผิดคาดเพราะเขาเอาแต่นั่งนิ่งอยู่บนรถเขา ใบหน้าหล่อจ้องเธอค้างไว้เพราะไม่คิดว่าเธอจะเอ่ยแบบนั้นออกมา
"....!" ร่างกำยำรู้สึกประหม่า พร้อมกับเม้มริมฝีปากของตัวเองเบาๆ เขาไม่ได้เอ่ยอะไรต่อจากนั้น แต่กลับรีบสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองและขับออกไปทันที ปล่อยให้คนตัวเล็กได้แต่กะพริบตาปริ่มๆ มองเขาอย่างไม่เข้าใจ
อะไรของเขา เธอแค่แกล้งพูดแหย่เขาเล่นเอง ทำไมต้องโกรธจนหน้าแดงด้วย...
- ผู้เขียน
