บทที่ 4 คนปากจัด
2405 คำ
วันอาทิตย์ เวลา 21.30 นาที @ถนนปิดแห่งหนึ่งนอกชานเมือง
เสียงเบิ้ลเครื่องของรถจักรยานยนต์หลายคันดังระงมไปทั่วบริเวณ สถานีที่แห่งนี้เต็มไปด้วยเหล่าบรรดาวัยรุ่นคึกคะนองที่ท้าประลองความเร็วกันอย่างคึกคักนับร้อยชีวิต
"เฮ๊ย! ไอ้ไฟวันนี้เอาไง เอาเปล่าวะ พวกนั้นมันท้ามึงว่ะ วันนี้มีน้องกิ๊ฟมาด้วย คนนี้อย่างแจ่ม!" เสียงของต้นเอ่ยถามไฟที่นั่งสูบบุหรี่มองออกไปยังถนนที่ตอนนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นลานประลองความเร็วชั่วคราว
'พวกนั้น' ที่เพื่อนเขาพูดถึง คือ พวกของไอ้หมอก ที่อยู่อีกแก๊งแต่พวกมันชอบมารวมตัวกันเพื่อท้าแข่งความเร็วโดยมีของเดิมพันเป็นเงิน หรือผู้หญิง ซึ่งไฟไม่ชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เงินยังพอได้ แต่เอาผู้หญิงมาเป็นเดิมพันเขาไม่ชอบ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็ต้องหาผู้หญิงมาเป็นเดิมพันให้อีกฝ่ายด้วย
ไฟไม่ใช่เป็นคนดีอะไร แต่เขาก็ไม่ได้ชั่วขนาดนั้น ถึงแม้ส่วนใหญ่ผู้หญิงที่อยู่ในสถานที่แบบนี้มักจะเต็มใจไปกับเขาก็เถอะ
"กูไม่มีอารมณ์ว่ะ ไว้วันหลังแล้วกัน" เขาเอ่ยบอกเพื่อนไปอย่าเซ็งๆ ช่วงนี้ใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ เมื่อนึกไปถึงใบหน้าของใครบางคน...
จิ๊! มันว้าวุ่นใจไปหมด เขาไม่เคยโดนผู้หญิงบอกชอบมาก่อน ไม่รู้สิ มันแปลกๆ ยังไงไม่รู้ แล้วดันเป็นคนที่เขาไม่คาดคิดอย่างปิ่นมาก่อน เขาเห็นยัยนั่นเป็นแค่คนรู้จักที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันเท่านั้น (?) ไม่ได้พิศวาสอะไรมากมายเสียหน่อย...
ปิ่นมุกเป็นผู้หญิงสวย ผิวขาวจัด ออกแนวเซ็กซี่แบบไม่รู้ตัว ต่อให้สวยแค่ไหนแต่ปากโคตรจัดใครมันจะไปชอบลงกันว่ะ ต้องเมย์เพื่อนของยัยนั่นสิ น่ารัก ขี้อาย และดูน่าจะเรียบร้อย
"อะไรวะ มึงไม่เคยเป็นแบบนี้นี่ อารมณ์ไหนวะ" บิวขมวดคิ้วมองไฟอย่างมึนงง เพราะเวลามีท้าแข่งกับคนพวกนี้ ไอ้ไฟมันสู้ตายตลอด
"อารมณ์แบบนี้สงสัยของขาดแน่เลยว่ะ" ต้นเอ่ยแซวอย่างขำๆ แต่ช่วงนี้ก็ไม่เห็นไฟจะชวนพวกเขาไปไหน ทั้งที่ปกติมันต้องนัดไปเที่ยวผับ เที่ยวบาร์กันทุกสัปดาห์
"กูก็ว่างั้นแหละไอ้ต้น ช่วงนี้ไอ้ไฟไม่ชวนพวกเราไป Bababa เลยนี่หว่า" บิวยังเห็นด้วยกับต้น เพราะพวกเขาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด 'Banana' คือสถานอาบ อบ นวด ชื่อดังย่านกลางเมืองที่พวกเขาไปกันเกือบทุกอาทิตย์ แต่ช่วงเดือนสองเดือนมานี้แทบไม่ได้ไป ยุ่งทั้งรับน้องที่มหาลัย ทั้งวุ่นอยู่กับชมรมฯ เพราะต้องรับสมัครน้องๆ ใหม่เข้าร่วม เลยไม่มีเวลาไปเที่ยว
"ไปไหมมึงวันจันทร์นี้ กูเปรี้ยวปากมาหลายเดือนแล้วว่ะ" ไอ้ต้นเอ่ยชวนไฟอีกครั้ง แต่เขากลับส่งสีหน้าเซ็งๆ กลับมาให้
"กูไม่ไปว่ะ ช่วงนี้ต้องช่วยแม่ขายข้าว ลูกน้องแม่กูลาออกไปเมื่อเดือนที่แล้ว"
ไฟเอ่ยอย่างตัดรำคาญ ช่วงนี้ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น เรื่องแม่ก็แค่ข้ออ้างนั่นแหละ เขาแค่เบื่ออะไรแบบนั้นแล้ว มันแค่ปลดปล่อยอารมณ์แต่ไม่ได้เติมเต็มอะไรให้เขาเลย
เขาอยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่อยากซื้อกินในแบบที่ผ่านๆ มา อยากเมคเลิฟด้วยกันกับใครบางคนที่เขาชอบ จูบกัน หรือมีเซ็กซ์กันด้วยความหลงใหล
ความรู้สึกนี้เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลย ถ้ามีแฟนมันคงจะดีมาก...
"มึงอย่าเอาน้าออยมาอ้างไอ้ไฟ ติดหญิงเหรอวะ" ไอ้ต้นหรี่ตามองเขาอย่างคนจับผิดกัน ถ้าเขาติดหญิงจริงอย่างที่เพื่อนพูดคงไม่มาเจอพวกมันหรอก
"ติดหญิงเหี้ยไรล่ะ เขายังไม่ชายตาแลกูเลย" เมย์แทบจะไม่มองเขาด้วยซ้ำ ขนาดเขาเอ่ยทักยังแทบไม่ยิ้มตอบ เขาคงหล่อมากจนไม่อยากคุยด้วยอะดิ
หึ! สงสัยเขินกูแน่ ที่ไม่มองก็เพราะกลัวจะตกหลุมรักไม่ไหว! เดี๋ยวต้องหาทางคุยให้ได้ ไม่ว่ายังไงเขาก็อยากลุยจีบเมย์ดูสักครั้ง ไม่ได้ก็ค่อยหาใหม่เอา
"ใครวะคนที่มึงชอบ ใช่คนที่เดินผ่านหน้าบ้านมึงตอนกูไปหาปะ ที่ตัวขาวๆ สวยจัดๆ เหมือนไอดอลเกาหลีน่ะ"
ไอ้ต้นถามเขา แต่คนที่มันเอ่ยถึงมันตรงข้ามกับเมย์แบบสิ้นเชิง ตัวเมย์ไม่ได้ขาวจัด ออกจากผิวน้ำผึ้ง ไม่ได้สวยมากแต่โคตรน่ารักสำหรับเขา และคนที่มันเอ่ยถึงก็เป็นคนเดียวกับคนที่ทำให้เขาเกิดอาการไม่เป็นตัวของตัวเองนี่แหละ
"ไม่ใช่โว๊ย! คนนั้นกูไม่ได้ชอบ ใครแม่งจะชอบลงวะ : (" เขาจิ๊ปากอย่างขัดใจ ทำไมช่วงนี้เขาต้องวนเวียนอยู่กับปิ่นก็ไม่รู้ ทั้งความคิดแล้วก็ชีวิตจริง ทั้งที่เขาพยายามเลี่ยงที่จะพบเจอปิ่นแล้วก็ตาม แต่เหมือนยิ่งหนีก็ยิ่งเจอนั่นแหละ
"ไรวะ โคตรสวยกูก็นึกว่าเสร็จมึงไปแล้ว"
ไอ้ต้นยังล้มเลิกความคิดที่มันคิดว่าเขาจะจีบปิ่น ถึงแม้ชีวิตนี้ไม่เคยจีบใคร หรือไม่มีแฟนมาก่อน ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เลือกผู้หญิง สวยก็ใช่ว่าจะถูกใจไปเสียหมด
"โทษทีพอดีกูชอบคนน่ารักว่ะ" เขายักไหล่ตอบเพื่อนไป
"งั้นกูขอจีบ สวยขนาดนั้นเอามาขิงเพื่อนได้เลยว่ามีแฟนโคตรสวย" ไอ้บิวพูดอย่างทีเล่นทีจริง จนเขาเงียบไปครู่นึง ได้แต่ฟังพวกมันพูดถึงปิ่นกันออกรสชาติ
"กูก็อยากจีบว่ะ ตัวงี้อย่างขาวเลย"
"ใช่ปะไอ้ต้น กูชอบปากเค้าน่าจูบฉิบหาย"
พวกเพื่อนมันยังไม่หยุด จนเขาแทบจะทนไม่ไหว พวกมันไม่ได้รู้นิสัยของยัยนี่เหมือนเขาสักหน่อย!! รู้แล้วยังจะชอบอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้
"จิ๊! พวกมึงอย่าชอบเลย ปวดหัวเปล่าๆ สวยจริงแต่ปากจัดเอาเรื่อง"
สวยจริงอันนั้นยอมรับ แต่นิสัยคนเราไม่ได้เหมือนกับหน้าตาเลยสักนิด
"โด.. ทำมาพูด มึงจะเก็บไว้แดกเองล่ะสิ"
ไอ้บิวทำสีหน้าล้อเลียนเขาอย่างกับคนที่รู้สันดานกันเป็นอย่างดี ปกติเพื่อนชอบใครเขาแม่งไม่เคยห้าม ถ้ากรณีที่ห้ามหมายถึงเขาจะเก็บไว้... แล้วจะเก็บไว้ในฐานะไหนมันก็อีกเรื่อง เพื่อน คนรู้จัก หรือคนที่จะขอมีความสัมพันธ์แค่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่กับปิ่นเขาแค่ไม่อยากให้เธอคบกับเพื่อนของเขาแค่นั้นแหละ
"เรื่องของกู แล้วความคิดของพวกมึงก่อนหน้านี้ เลิกคิดไปเลยไอ้สัส คนนี้แม่กูหวง" เขาเตะขาพวกมันไปคนละสองทีอย่างหมั่นไส้ แต่ดูเหมือนพวกมันจะไม่สำนึกนี่สิ
"ฮันแหน่แม่มึงหวง หรือมึงหวงค๊าบ..." ใบหน้าล้อเลียนที่ส่งมาให้เขา มันก็เรียกคำชมจากเขาได้เช่นกัน
"หวงพ่อมึงสิ!"
หวงปิ่น? เหอะ! เขายอมหวงรถเขาเสียดีกว่าแต่งมาเยอะ รักเท่าชีวิตโว๊ยยย!!
วันจันทร์ เวลา 15.40 นาที
หลังเลิกคลาสในช่วงเย็นปิ่นมุกขึ้นรถสองแถวเพื่อกลับบ้านทันที วันนี้ตอนเที่ยงเธอแวะเข้าชมรมว่ายน้ำที่ลงสมัครไว้ตั้งแต่ปีหนึ่ง กะว่าจะลงว่ายน้ำเสียหน่อยแต่สระดันไม่ว่างเพราะโดนใช้สถานที่จากมหาลัยที่เป็นพันธมิตรกัน ได้ข่าวว่าทางมหาลัยเธอกับอีกมหาลัยจะจัดการแข่งกันกระชับมิตรด้วย
ตอนแรกเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แต่รุ่นพี่ดันให้เธอลองลงสมัครเสียได้แม้ว่าจะเป็นแค่ตัวสำรองก็ตาม เธอเองก็ใช่ว่าจะว่ายน้ำเก่งอะไร ตอนนี้เส้นยึดไปหมดแล้วมั้งไม่ได้ว่ายน้ำมาหลายเดือนแล้วเหอะ!
คนตัวเล็กลงจากรถสองแถวที่คนอัดแน่นยิ่งกว่าปลากระป๋องยี่ห้อดัง เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นบนหน้าผาก อากาศช่วงเย็นค่อนข้างร้อนอบอ้าวอย่างกับฝนจะตก สายตาเหลือบไปเห็นป้ายขายน้ำลำไยสดที่ขายอยู่หน้าปากซอยหมู่บ้าน คนตัวเล็กรีบสาวเท้าเข้าไปหาอย่างไว
"ลุงคะ ปิ่นขอน้ำลำไยสดหนึ่งแก้วค่ะ" เธอพูดบอกคุณลุงขายน้ำพร้อมกับเหลือบสายตาเข้าไปดูในโหลแก้วที่มีน้ำลำไยเพียงน้อยนิด โดยที่ไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินมาหยุดอยู่ใกล้เธอ
"ลุงคะ เมย์ขอน้ำลำไยหนึ่งแก้วค่ะ" เสียงหวานๆ นิ่มๆ อันคุ้นหูทำเธอเหลือบสายตาไปมองเล็กน้อย แต่เพียงเท่านั้นก็หันกลับมาโฟกัสน้ำลำไยตรงหน้าว่ามันจะพอให้อีกคนหรือเปล่า
"เออ คือว่ามันได้แก้วเดียวแล้วนะนังหนู" คุณลุงเอ่ยบอกอีกฝ่ายไปอย่างน่าเสียดาย แต่คนแบบเมย์น่ะเหรอจะยอมเสียอย่าง
"แต่เมย์ยังเห็นว่ามันมีอีกแก้วนะคะ" ไม่พูดเปล่ายังชี้นิ้วไปยังน้ำลำไยที่คุณลุงตักตั้งไว้ให้ใครบางคน
"อ้อ อีกแก้ว มีคนสั่งไว้แล้วน่ะ เขากลับไปเอาตังค์เดี๋ยวก็มาแล้ว" ลุงบอกไปอย่างใจเย็น ก่อนหน้าเธอคงมีใครมาสั่งไว้ แต่เมื่ออีกแก้วไม่ได้หล่อนจึงหันมาสนใจน้ำลำไยที่อยู่ในโหลแก้วต่อ
"งั้นอีกแก้วที่เหลือให้เมย์ไม่ได้เหรอคะ เมย์ยังไม่เคยกินเลยอยากชิมดูน่ะค่ะ" เมษาเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจนปิ่นมุกได้แต่ชักสีหน้าให้อย่างไม่ชอบใจ
บ้าปะ! เธอมาก่อนเห็นๆ นี่กะจะแซงคิวกันหรือไง ปิ่นมุกที่กำลังจะอ้าปากเอ่ยบางอย่างออกไป แต่คุณลุงก็เอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน
"ลุงให้ตามคิวนะนังหนู ค่อยมาพรุ่งนี้นะลูก ลุงขายทุกวัน"
ยังดีที่คุณลุงให้ตามคิว ไม่อย่างนั้นคงมีมวยเกิดขึ้นเพราะแย่งน้ำลำไยกัน!!
"ลุงครับของผม 30 บาทใช่ไหม"
เสียงทุ้มอันคุ้นหูดังขึ้นมาตากข้างหลัง พร้อมกับมือเรียวยาวของไฟที่เอื้อมไปหยิบแก้วน้ำลำไยของตัวเอง ปิ่นมุกไม่ได้หันไปมองเขา แต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ส่วนเมษาที่ไม่ได้ดั่งใจก็เอ่ยบอกคุณลุงด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ต่างจากเมื่อกี้ไปโดยสิ้นเชิง
"งั้นเมย์ค่อยมากินก็ได้ค่ะ ให้อีกคนไปเถอะค่ะ" พูดจบก็รีบเดินเบี่ยงออกไปทันที ปิ่นมุกเองก็ไม่ได้หันกลับไปมองเลยไม่รู้ว่าไฟเดินตามเมษาออกไปเช่นเดียวกัน
ร่างสูงเดินตามหลังร่างบางก่อนจะสะกิดไหล่อีกฝ่ายจนกันกลับมามองเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ
"เธออยากกินน้ำลำไยเหรอ เอาของฉันไปก็ได้นะ" ก็อย่างที่บอกไปเขาจะจีบเมย์ การให้ของกินคงเป็นสิ่งที่เขาสามารถเข้าหาเธอได้แหละน่า สิ่งนี่อาจจะเป็นความประทับใจแรกที่เขาทำให้เธอก็เป็นได้
ไฟยื่นน้ำลำไยที่เขาดูดไปหนึ่งคำ เขาทำแบบนั้นเพราะคิดว่ามันคือจูบทางอ้อมถ้าเธอยอมกินน่ะนะ
เมษาเหลือบมองน้ำลำไยที่เขายื่นให้ตรงหน้าด้วยสายตาเหยียดนิดๆ จนเขาแทบไม่ได้สังเกต
"ไม่กินของคนแปลกหน้าน่ะ" เมย์เอ่ยบอกเขาไปโดยไม่แม้จะยื่นมือเข้าไปรับแม่แต่น้อย แต่คิดว่าคนอย่างไฟจะยอมแพ้งั้นเหรอ!!
ที่ไม่รับคงเกรงใจเขาล่ะสิ!!
"เห๊ย! แปลกหน้าตรงไหน เราเองไง ที่อยู่ซอยเดียวกัน จำไม่ได้เหรอ" เขาเอ่ยบอกอีกฝ่ายไปอย่างยิ้มๆ แต่ดูเหมือนเมษาจะไม่ได้ยิ้มตอบ
"ไม่อ่า แล้วพอดีแม่สอนไว้ว่าอย่ารับของคนอื่นน่ะ ยิ่งคนแถวนี้ไม่ค่อยจะน่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ ดูจากการแต่งตัวฉันคงรับไว้ไม่ได้หรอก"
เมย์เหยียดยิ้มพร้อมกับมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า วันนี้ไฟแต่งตัวด้วยเสื้อนักศึกษา กางเกงยีนขาดๆ ผมไม่ได้มัดรวบขึ้น ก่อนหน้านี้เขาดันไปตีกับเด็กช่างวิทยาลัยข้างๆ เสื้อมันอาจสกปรกนิดหน่อยแต่ไม่ได้เยอะอะไรขนาดนั้น
"งั้นพรุ่งนี้ขอเลี้ยงน้ำได้ไหม เดี๋ยวจ่ายเงินตั้งไว้ให้ก็ได้" เพราะการตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก วันนี้ไม่แดกของเขาไม่เป็นไร พรุ่งนี้กูขอเลี้ยงน้ำ!!
"ไม่ล่ะ พอดีไม่ได้ชอบกินน้ำลำไยเท่าไหร่ แล้วนายไม่ต้องมายุ่งกับฉัน เดี๋ยวคนอื่นจะมองว่าฉันลดตัวไปคบหรือไปคุยกับพวกเด็กแว้น มันดูไม่ดีน่ะนายคงเห็นใจฉันโดยการไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าได้ปะ ถือว่าเป็นคำขอ"
พูดจบสาวเจ้าก็รีบหันหลังให้เขาไปแบบไม่ชายตาแลใดๆ อีก ตอนแรกก็คิดว่าเธออาจจะเขินแต่นี่คงไม่ชอบเขาขั้นสุดนั่นแหละ
"..." อึ้งแดกสิครับผม...
ไม่เคยคิดว่าคนที่เขาชอบจะมีนิสัยขี้เหยียดขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเขาแต่งตัวแบบนี้วะ!! แต่มันไม่ได้แย่เลยนะ คนน่ารักของเขานิสัยเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้ไฟรับไม่ได้!!
นี่มันปากจัดเสียยิ่งกว่าปิ่นมุกที่เขามีปากเสียงกันทุกวันเสียอีก แม่งเอ๊ย! ไม่ชอบก็บอกกันดีๆ ไม่เห็นต้องดูถูกกันขนาดนั้นปะ
- ผู้เขียน
