44
อดีตไม่เคยลืม
ขณะที่การรับประทานอาหารกำลังจะเข้าสู่ความสงบ แต่ก็มีเหตุให้สะดุดอีกครั้งเมื่อสันต์ภพปะทะสายตากับอดีตภรรยา คนที่เขาพร่ำบอกตัวเองว่ารักน้อยกว่าวนิดา แต่แปดปีผ่านไปปานเดือนกลับไม่เคยหายจากความคิดถึงเลย
วนิดาเห็นสามีนิ่งงันอย่างน่าสงสัยจึงหันมองตามสายตาของเขา “แหม ตายยากจริงๆ ยกโขยงกันมาอยู่กรุงเทพฯ แล้วเหรอ”
“ใครคะ” รดาเฉลยความสงสัยด้วยการหันไปมองเอง
ปานเดือนอยู่ในวงล้อมของเพื่อนฝูงระดับคุณหญิงคุณนาย เธออยู่ที่นี่มาก่อนนานนับชั่วโมงจนกระทั่งการพบปะสังสรรค์สิ้นสุดลง พอถึงคราวจะแยกย้ายก็ดันมีวาสนาได้พบปะกับเจ้ากรรมนายเวร ปานเดือนไม่รอช้าเขยื้อนยิ้มมุมปากแล้วพาเพื่อนเดินเฉียดไปทางโต๊ะนั้น
“อ้าว คุณนิดาสวัสดีค่ะ ไม่ยักรู้ว่ามาทานอาหารที่นี่เหมือนกัน” คุณหญิงท่านหนึ่งที่เดินเคียงมาพร้อมสุภาพสตรีวัยเดียวกันอีกห้าคนเอ่ยทักทายเป็นคนแรก รดาแอบก้มหน้าเบะปากแล้วพนมมือไหว้ทุกคน
