45
พยายามที่จะรัก
จะไม่ให้รดาเพ้อพกว่าเป็นพรหมลิขิตได้อย่างไร ในเมื่อเธอบังเอิญเจอเด่นภูมิสองครั้งในหนึ่งวัน หลังรับประทานอาหารเสร็จ ขณะลงลิฟต์มากับครอบครัว รดาเห็นทายาทของไกรกรัณย์เดินสวนกับเธอเข้าไปในลิฟต์ เขากำลังมัวคุยโทรศัพท์เลยไม่ทันได้สังเกตเธอ
“พ่อกับแม่กลับไปก่อนเลยนะคะ รดาเจอคนรู้จักน่ะค่ะ” รดาไม่มัวเสียเวลาตอบคำถามมารดาที่ดังขึ้นไล่หลัง หญิงสาววิ่งปรู๊ดเข้าไปในลิฟต์ที่กำลังงับปิดได้อย่างเฉียดฉิว เด่นภูมิเหล่มองเธอพลางกดวางสายเมื่อจบธุระ
“สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้วนะคะ”
“ครับ?” ใบหน้าหล่อเอียงคออย่างไม่มั่นใจ ส่วนเธอก็ยิ้มหวานนัยน์ตาสดใสอย่างไม่คิดเป็นการเสียหน้าที่เขาจำไม่ได้
“เราเพิ่งเจอกันเมื่อเช้านี้เองนะคะ ลืมแล้วเหรอเนี่ย รดาว่าตัวเองก็ไม่ได้หน้าโหลนะ ออกจะน่ารักขนาดนี้” ทำเสียงหวานในมาตรฐานสองเหมือนตอนใช้กับแฟน หน้าตาออดอ้อนจนเด่นภูมิยิ่งงงไปกันใหญ่ “รดาไงคะที่เพิ่งไป
