ระหว่างที่เดินหาของกินที่ตลาดท้ายมออังเปาก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติระหว่างเธอและอินทร เมื่อกี้ก่อนออกมาเขาจูบเธอแต่ทว่าตอนนี้เขากลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลายเป็นเธอที่เป็นฝ่ายกระโตกกระตากไม่เป็นตัวของตัวเองแทน
จะบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมต้องทำตัวเป็นยัยแก้มใสวัยแรกแย้มด้วยล่ะ ดอกไม้ผลิบานอย่างฉันจะไปเขินผึ้งตัวผู้ที่เพิ่งเจริญพันธุ์ไปทำไม อังเปาบ่นกับตัวเอง
“กินไหม”
“หือ” คนไม่ฟังทวนถามซ้ำ
อินทรไม่ได้เอ่ยตอบอะไรทำเพียงเมียงมองไปยังเจ้าปลาหมึกย่างที่วางเรียงรายเต็มถาด
“ฉันไม่ค่อยชอบถ้านายกับเพื่อนกินก็ซื้อไปเลย” ร่างสูงพยักหน้าลงรับรู้ ขยับเข้าใกล้แผงขายเลือกซื้อปลาหมึกสี่ห้าไม้แล้วยื่นให้แม่ค้า แต่ทว่าแม่ค้าคนนั้นกลับเอาแต่จ้องหน้าเขาอย่างเสียมารยาท
“พี่คะ” อังเปากระแทกเสียงเตือนสติพลันส่งยิ้มยะเยือกเย็นให้เจ้าหล่อน
“อะ อ้อค่ะ รอสักครู่นะคะ” คนถูกจับได้ว่าแอบมองลนลานรีบรับถาดป
