เสียงเครื่องยนต์รถจอดดับสนิท ไม่นานสาวสวยในชุดนักศึกษาก็ก้าวลงมาพร้อมกับถือถุงผัดไทยเจ้าดังเข้ามาด้วย เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนร้านนี้เป็นร้านที่พ่อและแม่เธอโปรดปรานมากที่สุด แม้แต่ก่อนตายแม่เธอยังพูดอยู่เลยว่าหากเธอเลิกร้องไห้จะพาไปกินผัดไทยเจ้าดังที่ครอบครัวเราชอบ ตอนนั้นเธอคิดว่านี่มันครอบครัวที่ไหนกัน พ่อไปทางแม่ไปทาง
เธอชอบผัดไทยที่ได้กินกับพ่อและแม่ ไม่ได้ชอบผัดไทยที่มีแต่แม่เพียงลำพัง ทุกคนคิดว่าเธอเป็นเด็กไม่รู้ประสีประสา แต่ตอนนั้นเธออายุได้แปดขวบแล้ว ครอบครัวกำลังพังมีเหรอที่เธอจะสัมผัสไม่ได้
แต่หากย้อนเวลากลับไปได้อังเปาคงจะเลือกไปกินผัดไทยกับแม่มากกว่าไปหาพ่อที่บ้านผู้หญิงคนนั้น ซึ่งหากพูดให้ถูกจริงๆ ก็คงเรียกว่าบ้านที่พ่อซื้อให้ผู้หญิงคนนั้น
ช่างเป็นการจีบที่ทุ่มทุนเสียเหลือเกิน
“ไม่เห็นจะต้องซ่อนเลย คุณเป็นคนบังคับให้ผมเจอลูก สั่งให้อายันตามยัยเปากลับมาสุดท้ายจะทิ้งผมไว้กับยัย
