“นี่ฉันบ้าไปแล้วหรือไงถึงได้ไปจูบหมอนั่นแบบนั้น”
การกระทำนั้นทำให้คนบุ่มบ่ามที่เพิ่งเปิดประตูออกมาเอาแต่คิดไม่ตกกับเรื่องดังกล่าว สมองเธอต้องมีปัญหาไปแล้วแน่ๆ
ก็อกๆ ก็อกๆ
เข้ามาได้ไม่ถึงห้านาทีก็มีคนมายืนเคาะประตูห้อง อังเปาขยับแนบกายชิดประตูส่องดูหน้าคนที่มารออยู่หน้าประตู อินทรรอเธออยู่ด้านนอก
มาทำอะไร หรือว่าหลงเสน่ห์ฉันแล้ว
แอดดด
“มีอะไร พูดจาไม่น่ารักกับฉันแล้วคิดจะขอโทษง่ายๆ ไม่ได้หรอกนะ”
เล่นตัวได้สวย ปกติใช้แผนนี้ทีไรพวกผู้ชายก็รีบคุกเข่าง้อทันที นายเองก็คุกเข่าให้ฉันบ้างสิเด็กน้อย
“พี่คิดไม่ออกจริงๆ เหรอว่าผมมาทำไม”
“มาขอโทษฉันไง”
“แล้วผมทำอะไรผิดล่ะทำไมต้องขอโทษพี่ด้วย”
ยังกล้าพูดว่าไม่ผิดอีก ไอ้เด็กบ้า!
“แล้วนายมาทำไม”
“กุญแจห้องผมล่ะ”
อุต๊ะ ฉันลืมไปเสียสนิทเลยว่ายังไม่คืนกุญแจห้องให้หมอนี่
คิดได้ดังนั้นอังเปาก็เดินกลับเข้าไปในห้องเธออีกครั้ง หยิบกุญแจห้องที
