เพราะมีสถานะเป็นลูกชายของแม่เลี้ยงที่ฉันเกลียด ถึงทำให้ฉันสนใจนาย กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน ไอ้เด็กบ้าเอ้ย!
อังเปาโมโหไม่หายกระดกเบียร์เข้าปากกระป๋องแล้วกระเป๋าเล่า จนตอนนี้เบียร์ที่ซื้อมาหายจ๋อมลงท้องเธอไปกว่าเจ็ดกระป๋องแล้ว
“ฉ้านน่ะ! สวย รวย เก่ง ฉลาด แสนดีมีแต่คนรัก แต่เพราะมีพวกมัน! พวกมันทำให้ฉันกลายเป็นเด็กมีปัญหาในสายตาพ่อ ทำให้ฉันกลายเป็นตัวน่ารำคาญของบ้าน”
“เมาแล้วเปา เธอไม่ต้องดื่มแล้ว”
“เฮ้ย! ห้ามยุ่ง นายกล้าดียังไงมาสั่งฉันห้ะ” คนเมานั่งโอนเอนเซไปเซมาไม่อยู่ทรง ชี้หน้าตวัดสายตาด่าพอร์ช น้ำตาไหลพรากเป็นสาย
“เฮ้อ เมื่อก่อนฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้เคยชอบคนอย่างเธอ สรุปใครเศร้ากันแน่วะ”
พอร์ชกระดกดื่มเบียร์ที่เหลือก้นกระป๋องจนหมด บีบจนกระป๋องบุบและโยนลงถังขยะอย่างแม่นยำ
“ฉันเศร้าอยู่แท้ๆ แต่เธอดันเมากว่า เอาไงดีล่ะฉันค้างที่นี่ดีไหมนะ”
“ค้างเล้ย! ค้างตามซาบาย ห้องฉ
