‘ได้เรื่องอะไรบ้างไหมไอ้ธัน’
‘เห็นแค่ปอร์เช่มาที่บ้านหลังหนึ่ง มีเด็กน้อยอายุประมาณสิบแปดสิบเก้าคนหนึ่งอยู่ที่นี่ แต่ไม่เห็นว่ามีกอหญ้านะ’
‘ไม่ใช่กอหญ้าหรอ’
‘ฉันได้คุยกับเด็กน้อยนั่นนิดหน่อย เธอบอกว่ามีพี่สาว’
‘สืบให้ได้นะ ว่านั่นใช่กอหญ้าไหม’
‘ไว้ใจฉันได้’
ธันวาปิดหน้าจอมือถือก่อนจะยัดลงใส่กระเป๋ากางเกงอย่างลวก ๆ หันมองเข้าไปในบ้านอีกครั้ง วันนี้ในบ้านดูเงียบเหงาราวกับไม่มีคนอยู่บ้าน เขาเดินวนดูรอบ ๆ เพื่อมองหาบุคคลด้านในอีกครั้งก็ต้องสะดุดชะงักเท้าที่กำลังเดิน เพราะรู้สึกได้ว่ามีวัตถุแปลก ๆ มีจี้อยู่ที่เอวหนาของเขา
เขายืนนิ่ง ๆ ก่อนจะยกฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นเหนืออกแกร่งช้า ๆ และเมื่อคิดว่าคนด้านหลังน่าจะตายใจแล้วก็ใช้เทคนิคศิลปะการป้องกันตัวหันกลับไปคว้าหมับที่ข้อมือบุคคลด้านหลังอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย!”
“ทำไมเป็นเธอ”
“ก็นายมาเดินลับ ๆ ล่อ ๆ หน้าบ้านอีกแล้วทำไมละ”
“แล้วเธอเอาไม้แขวน
