ทันทีที่เห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ ลูกโซ่ก็รีบกอดแขนกวินทันที จนเจ้าตัวยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“เกิดอะไรขึ้น?”
เสียงเรียบนิ่งของกวินถามขึ้น สีหน้าเขาเริ่มบึ้ง เพราะสิ่งที่เกลียดที่สุดคือความไม่มีมารยาท โดยเฉพาะในสถานที่ทำงาน
นิศาเดินตามมา พ่นลมหายใจเบื่อ ๆ ก่อนจะรีบปรับท่าที ยกมือโค้งหัวให้เจ้านาย “ขอโทษค่ะคุณวิน ดิฉันห้ามแล้ว แต่คุณลูกโซ่ไม่ฟังค่ะ…”
น้ำเสียงเรียบสุภาพของเลขา เข้าทรงความเป็นมืออาชีพเต็มตัว
“วินคะ~ โซ่มาหาคุณ… โซ่คิดถึง~”
เสียงออดอ้อนดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าสวยที่ซุกลงกับแผ่นอกกว้างของกวินอย่างถือวิสาสะ ชายหนุ่มถอนหายใจยาว หากไม่ติดผลประโยชน์ทางธุรกิจ เขาคงไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้มาล้ำเส้นส่วนตัวแบบนี้แน่
“ปล่อยผมก่อนครับ โซ่… ที่นี่คือที่ทำงาน”
เขาเตือนเสียงเรียบ พลางขยับตัวเล็กน้อยเพื่อดันเธอออก แต่ลูกโซ่กลับยิ้มหวานอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“ก็ได้ค่ะ… วินกำลังจะไปไหนหรือคะ? แ
