กวินก้าวกลับเข้ามาในร้านอาหารด้วยท่าทีเดือดดาล เขาค้นหาโทรศัพท์ของนางแบบสาวทั่วรถก็ไม่เจอ แม้แต่ร่องรอยก็ไม่มี ชายหนุ่มผู้ใจร้อน ใบหน้าบึ้งตึงด้วยความหงุดหงิด อารมณ์ขุ่นมัวของเขายิ่งปะทุขึ้นเมื่อสายตาพร่ามัวไม่เห็น 'กระต่ายน้อย' ของเขา กวินสาวเท้าตรงเข้าไปหาลูกโซ่ที่กำลังก้มหน้าจิ้มโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ณิชาไปไหน!" ชายหนุ่มถามเสียงเรียบแต่แฝงความกราดเกรี้ยว จ้องมองลูกโซ่ด้วยสายตาคาดคั้นราวกับจะเจาะทะลุ
"กลับไปแล้วมั้งคะ" ลูกโซ่ตอบกลับอย่างยียวน รอยยิ้มเย็นเฉียบคล้ายแสยะมุมปาก
"คุณทำอะไรเธอ!" กวินถามเสียงเข้มขึ้นอีกระดับ ดวงตาคมกริบจับจ้องโทรศัพท์ในมือลูกโซ่ไม่วางตา ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าไปใกล้ หวังจะฉกฉวยคำตอบที่ค้างคา
"ทำไมคะ ดูวินจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนแม่ผู้ช่วยเลขา ไม่สิ... ต้องเรียกว่าผู้ช่วยบำเรอกามคุณมากกว่า อย่าคิดนะว่าโซ่ดูไม่ออก สายตาที่คุณมองมันน่ะ!" ใ
