หลังจากนั้น เขาพยุงร่างนิศาเข้ามาในรถของตัวเอง ส่วนรถของเธอ… คงต้องฝากไว้ที่ร้านก่อน พรุ่งนี้ค่อยให้คนมาเอา เพราะตอนนี้เจ้าของรถที่นอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา ก็ไม่รู้จะจัดการยังไงเหมือนกัน
“ศา… ศา คุณศาครับ ตื่นหน่อย”
“อือ… คนจะนอน…”
โปรดคุณยิ้มบางกับท่าทางที่เหมือนเด็ก นิศา… เป็นผู้หญิงที่เกินความคาดหมายของเขาจริงๆ
“บ้านคุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปส่ง”
“ไม่เอา… ฉันไม่กลับบ้าน”
“แล้วคุณจะไปไหน?”
“คุณ… ไปส่งฉันไว้ที่โรงแรมสักแห่งก็พอ…”
นิศายังคงหลับตาตอบเสียงแผ่ว วันนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน จะไปที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่บ้านหรือคอนโด… นิศาเบื่อทุกที่ที่มีพ่อของเธออยู่
พ่อที่ไม่เคยเข้าใจเธอเลยสักนิด ทั้งที่เธอไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย แค่อยากมีใครสักคนที่คอยให้กำลังใจ ในวันที่เธอต้องเผชิญหน้ากับปัญหา
“ไม่ได้… มันอันตรายเกินไป”
โปรดคุณตอบทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจัง ผู้หญิงคนเดียวจะไปนอนโรงแรมในสภาพแบ
