“ตอนนี้รู้สึกว่ารักผมขึ้นมาบ้างรึยัง” เขาถามยิ้มๆ ทีเล่นทีจริง
แต่อัยยารู้... ภายใต้ท่าทีเจ้าชู้ดูเอ้อระเหยนั้นทีปต์ ‘จริงจัง!’
เธอไม่อยากโกหกเขา
เธอซาบซึ้งในความดีของเขาทีมีต่อเธออย่างสุดซึ้ง แต่เธอไม่อยากทำตัวคล้อยตามหรือตอบเอาใจแบบขอไปที เธออยากใช้ ‘ใจ’ และ ‘ใจ’ กับเขา ทำทุกอย่างด้วยความรู้สึกที่แท้จริง เธอเองก็ให้ความสำคัญกับรักครั้งใหม่ไม่น้อยไปกว่าเขา อยากให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างกันเป็นความบริสุทธิ์และจริงใจ
เธอรู้ว่าทีปต์เองก็ต้องการแบบนั้น...
มีรอยยิ้มประดับอยู่จางๆ บนใบหน้า แต่แววตาที่มองเขาจริงจังเจือแววอ้อนวอน
“ไม่รู้สิคะ แต่ฉันรู้ว่าฉันประทับใจในตัวคุณหลายอย่างและฉันก็ชอบคุณมากๆ ด้วย แต่เพราะฉันเคยเจ็บ เคยถูกหักหลังอย่างเลือดเย็นมาก่อน ฉันเลยไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่เกิดระหว่างเราในตอนนี้จะเรียกว่าความรักได้รึยัง คุณให้เวลาฉันหน่อยได้ไหมคะ”
อัยยาเลือกพูดกับเขาตรงๆ
