บทที่ 4 ช่วยปั้นชู้ของคุณให้โด่งดัง? 2
579 คำ
พูดจบก็ก้าวเท้าออกจากลิฟต์อย่างรวดเร็วเหมือนรังเกียจที่จะอยู่กับเขานานไปกว่านี้ ชนนท์ไม่ยอมเดินตามมาติดๆ คว้าข้อมือเธอกุมไว้แน่น กำลังจะพูดต่อ เสียงลิฟต์ตัวข้างๆ ก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างบอบบางของแพรวาที่พุ่งตรงเข้ามาเกาะแขนเขา
“พี่นนท์ทำไมรีบขึ้นมาก่อนล่ะคะ”
มองใบหน้าอ่อนหวานทำปากจู๋อย่างแง่งอน เห็นแล้วน่าเอ็นดู โทสะของชนนท์ก็คลายลง สีหน้าพลันอ่อนโยน เขาปล่อยมือจากอัยยาหันมาโอบกอดแพรวาทั้งตัว เอ่ยเสียงนุ่ม
“ขอโทษที พี่กดปุ่มรอไม่ทันน่ะ”
แพรวาพยักหน้ารับแล้วซบหัวไหล่เขาอย่างออดอ้อน สายตาเพิ่งตกอยู่ที่ร่างของอัยยาซึ่งเดินผ่านหน้าไป จึงยิ้มทัก
“พี่หยาก็อยู่ด้วยเหรอคะ ขอโทษนะคะที่แพรไม่ทันมอง”
อัยยาแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น ยังคงเดินต่อไป ทำให้แพรวาหน้าเสีย หล่อนชะงักนิดหนึ่งแล้วเดินเข้ามาเกาะแขนเธอเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย อัยยามองความน่ารักที่เปี่ยมไปด้วยจริตจะก้านแล้วนึกคลื่นไส้ แต่ไม่ได้สะบัดแขนออกอย่างที่อยากทำใจจะขาด ไม่ต้องการให้เข้าทางแม่นักแสดงมืออาชีพ เดี๋ยวจะถูกแฟนหล่อนต่อว่าว่าเป็นคนโหดเหี้ยมอีก
“ปล่อย!” เธอเอ่ยเสียงห้วน
“พี่ยังโกรธแพรอยู่เหรอคะ”
ใบหน้ายิ้มแย้มของแพรวาพลันซีดเผือด บีบน้ำตาเหมือนสั่งได้ ตัวคนโซเซถอยหลังไปซบซุกอกกว้างของชนนท์ เอ่ยอย่างร้าวราน
“พี่หยาอย่าโกรธแพรเลยนะคะ แพร... แพรขอโทษ”
“ฉันไม่รับ”
แพรวานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เนื้อตัวสั่นระริกขดอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างต้องการที่พึ่ง เห็นแล้วต้องนึกสงสารและออกโรงปกป้อง
“หยา! คุณต้องทำร้ายแพรให้ได้ใช่ไหมถึงจะสะใจ ทุกคำที่คุณพูดมีแต่ทำให้คนเจ็บปวด คุณเอาแต่ทำตัวเหมือนมีหนามงอกออกมาทิ่มแทงคนที่อยู่ใกล้คุณทุกคน คุณไม่เหนื่อยบ้างรึไง”
ไม่เหนื่อย?
เหนื่อยสิ... เหนื่อยมาก!
เธอเองก็อยากถามเขากลับเหมือนกันว่าเป็นเพราะใครล่ะ ที่ทำให้เธอตกอยู่ในสภาพน่าทุเรศแบบนี้ คบกันมาถึงเจ็ดปี เขาไม่รู้จักเธอเลยหรือไง เธอไม่ได้โกรธที่เขาชอบแพรวา ถึงจะเจ็บแต่ก็ใจกว้างพอ รู้ว่าใจคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ เธอสามารถทำใจยอมรับได้หากเขากล้าที่จะเปิดใจบอกกับเธอตรงๆ เธอจะยอมหลีกทางโดยไม่ปริปากโทษเขาสักคำ
แต่สิ่งที่เขาทำคืออะไร?
เลือกที่จะปิดบังเธอไว้ แล้วจับปลาสองมือคบทั้งสองฝ่าย ทำทุกอย่างเหมือนเดิมไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ต้องรอให้เธอจับชู้ได้คาโรงแรม อาละวาดฉีกหน้าเขา ฉีกหน้าทุกคนจนวุ่นวายกันไปหมด
สุดท้าย... ความผิดก็มาตกอยู่กับเธอที่เป็นคนโดนหักหลัง ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนใจแคบไปเสียอย่างนั้น
ช่างน่าขันจริงๆ !
อัยยาเหยียดยิ้ม ในใจเย็นชาไปหมด เย็น...จนถึงใบหน้า
“โทษฉันไม่ได้ ฉันเคยบอกแล้วว่าห้ามพวกคุณมายุ่งกับฉันอีก ถ้าไม่อยากเจ็บก็ไสหัวไปให้ไกลๆ อย่ามาอยู่เกะกะลูกตาฉัน!”
- ผู้เขียน
