บทที่ 11 บอกรักผมหรือเรียกผมว่าที่รัก2

1208 คำ

แต่หลังจากแม่ของเธอจากไปเพราะอุบัติเหตุอย่างไม่คาดฝัน เด็กสาวคนนั้นก็เหมือนจะตายตามไปด้วย เหลือเพียงผู้หญิงที่กร้าวแกร่งและเย็นชา เขาสัมผัสถึงความอ่อนหวานแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว ทั้งที่ยืนกุมมืออยู่ข้างกัน แต่ก็รู้สึกเหมือนไกลกันสุดขอบฟ้า หัวใจของอัยยาเปลี่ยนไป หัวใจของเขาก็เช่นกัน... หลายปีมานี้สิ่งที่เขาโหยหาและไม่ได้รับจากเธอ เขาค้นพบมันจากแพรวา เขารักหล่อนและหล่อนก็รักเขา ส่วนอัยยาเป็นเพียงฝันหวานสั้นๆ หนึ่งตื่นเท่านั้น เขาตื่นจากฝันนานแล้ว แต่เป็นเพราะเขาทนไม่ได้ เขายังไม่พร้อมจะปล่อยมือจากอัยยา เขาจึงไม่ได้ปลุกเธอ แต่มันจบแล้ว... ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว เขากับอัยยาเลิกกันสมดังใจ ต่อไปเขาก็สามารถรักแพรวาได้อย่างเปิดเผย ไม่ต้องแคร์สายตาใคร แต่... ทำไมเขาถึงรู้สึกเศร้ากันนะ? ทำไมเขาถึงเจ็บเมื่อเห็นคนอื่นทำดีกับเธอ ทะนุถนอมเธอราวกับเจ้าหญิงก็ไม่ปาน ทำไมจะต้องสับสนวุ่นวายเมื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม