4 : เสนอตัวให้อีกครั้ง
1937 คำ
“ทำไมล่ะ”
โดนสายตาดุ ๆ ของพี่ชายจ้องมา จิลลากลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอดังเฮือกใหญ่อย่างยากลำบาก ก่อนจะเอ่ยจุดประสงค์ความต้องการตามตรง
“จิลไม่อยากให้พี่จอมต้องมาลำบาก พี่จอมก็รู้ว่าตอนนี้ครอบครัวของเราไม่มีทรัพย์สมบัติติดตัว จิลคิดว่าจิลออกมาหางานทำช่วยพี่จอมดีกว่าค่ะ”
“แต่พี่ไม่อนุญาต พี่อยากให้น้องจิลเรียนต่อนะ น้องควรมีอนาคตเรียนต่อสูง ๆ มากกว่าจะออกไปใช้ชีวิตอายุสิบแปดปีทั้งที่น้องยังไม่มีประสบการณ์ ถ้าน้องจิลไม่อยากเรียนต่อเพราะกลัวว่าพี่ไม่มีเงินส่งเรียน เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง มีคนใจบุญช่วยจ่ายค่าเทอมให้น้องนะ”
“พี่โจ้อีกแล้วเหรอคะ”
“อืม”
จิลลาคิดไว้ไม่มีผิด โจ้ รังสิมา คือผู้ชายคนเดียวที่มีพระคุณเกี่ยวกับครอบครัวนิรากูล พอพวกเธอเสียเสาหลักครอบครัว เขาก็ออกหน้าออกตาส่งเงินก้อนใหญ่คอยช่วยเหลือ เจ้าพ่อเงินกู้ยืมเงินไม่คิดดอกเบี้ยพี่ชายเธอสักบาท
และยังจุ้นจ้าน มาช่วยจ่ายค่าเทอมให้น้องสาวลูกหนี้โดยไม่หวังผลตอบแทนเนี่ยนะ จิลลาปฏิเสธความช่วยเหลือเพราะมันมากเกิน ไม่ต้องการรับน้ำใจจากลูกชายบ้านหลังนั้น
“งั้นพี่จอมฝากบอกพี่โจ้ด้วยนะคะว่าจิลไม่ต้องการรับความช่วยเหลือใด ๆ กับคนบ้านโน้นอีก”
“น้องจิล”
หญิงสาวรำลึกตัวเองอยู่เสมอว่าสองมือสองเท้าหาเงินด้วยตัวเอง ไม่จำเป็นต้องนั่งแบมือรอคอยเงินจากผู้ใจบุญ และที่เขากลับมาครั้งนี้ ต้องการหวังผลสิ่งใดกันแน่ คนเราต่างไม่รู้หน้า ไม่รู้ใจ
จอมเหนือกุมขมับน้องสาวสุดแสนดื้อรั้น ทว่าจะทำอย่างไรได้ในเมื่อพวกเขาต่างเคยเป็นอดีตรุ่นรหัส คนข้างบ้านสนิทสนมกัน ก็ย่อมช่วยเหลืออยู่แล้ว บ่งบอกชัดเจนจิลลาไม่ชอบอดีตคู่หมั้นตัวเอง
วันศุกร์
20.25 น. ไนต์คลับX. ย่านทองหล่อชื่อดัง
เธอมีความลับบางอย่างที่บอกพี่ชายไม่ได้...
ร่างบอบบางชุดเดรสสายเดี่ยวเกาะอกสีแดง เปิดกระโปรงสั้นร่นถลกขึ้นมองเห็นขาอ่อนขาวเนียนสว่างวาบดึงดูดความสนใจจากกลุ่มนักท่องเที่ยวผู้ชายหันมองรวมกันจุดเดียว บางคนถึงกับน้ำลายยืด ตาค้างไม่กะพริบเลยก็มี
ถ้าไม่ใช่เพราะ...เงินหลักแสนก้อนใหญ่ จิลลาก็คงไม่มีวันมาหรอก
ย้อนกลับไปเมื่อสามชั่วโมงก่อน
จอมเหนือไม่มีทางรู้ว่าน้องสาวแอบเล่นแอปนัดคู่นอนแอบมาทำอะไรกันอย่างว่า ใครจะไปรู้ว่าภาพลักษณ์ด้านนอกเรียบร้อย เป็นเด็กเรียนดี น่ารัก อ่อนหวาน ลึก ๆ จิลลาสนใจเรื่องทางเพศ ทว่าเธอยังซิง ไม่เคยมีประสบการณ์ทางปฎิบัติ ศึกษาแต่ทฤกษฎีจากสื่อหนัง
ช่วงนี้เธอต้องการเงินก้อนใหญ่จ่ายค่าเทอมด้วยตัวเองและบางส่วนช่วยพี่ชายลงทุนฟื้นฟูธุรกิจของพ่อแม่ให้กลับมาผงาดยิ่งใหญ่ขึ้น ส่วนมากจิลลาถ่ายรูปหวาบหวิวใน X ไม่ถ่ายเห็นหน้าลงเพจ หลังเพจร้างมาหลายวัน
พี่โจ้จะได้รู้ว่าเธอหาเงินด้วยตัวเองก็ได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขาตลอดเวลา
ช่องแชตแจ้งเตือนข้อความใหม่ดังขึ้นมา มีแอคเคาท์นิรนามโดเนทเธอหลักแสน เพื่อแลกกับการอยากพบเจอเธอตัวเป็น ๆ ลองเป็นคู่นอนแลกประสบการณ์หนึ่งคืน ซึ่งอีกฝ่ายมีแค่โปรไฟล์โชว์หุ่นกำยำ ซิกซ์แพ็กก้อนลำ ๆ คิดในใจหากสัมผัสลูบคลำมันคงจะดีแค่ไหน
เอ๊ะ...รูปร่างหุ่นเฟิร์ม แถมเขาสวมใส่หน้ากากสีดำปกปิดคล้ายกับอดีตพี่รหัสของพี่ชายเธอ
จิลลาสะบัดความฟุ้งซ่านออกไป สงสัยช่วงนี้คิดหนักหลายเรื่องประดังประเดกันเข้ามา พักผ่อนไม่เพียงพอ ชวนนึกถึงแต่หน้าเขาคนนั้นลอยแวบอยู่เรื่อย
All : น้องอยู่ไหน พี่มาถึงตั้งนานแล้ว
ขนาดชื่อของผู้ชายคนนี้ จิลลารู้เลยว่าชื่อแอคเคาท์ปลอม คนบ้าอะไรไร้ตัวตนขนาดนั้น
(ชื่อลับของจิลลา) nim09 : มาแล้วค่ะ แต่ไม่เห็นพี่
All : พี่นั่งโต๊ะสีดำตรงมุมโซนท้ายสุดติดริมฝั่งกระจกชิดริมสุดเลย มุมอับค่อนข้างมืดหน่อย
จิลลาละสายตาจากจอสมาร์โฟน เด็กสาวอายุสิบแปดปีย่างจะเข้าสิบก้าวปีสลัดคราบสาวแซ่บสุดเซ็กซี่ ใบหน้าแต่งเข้มจัดสีฉูดฉาดคล้ายกับหญิงสาวอายุยี่สิบปลายกว่า มองหามุมโต๊ะอยู่ชิมริมสุด
ผู้ชายคนนั้นส่งข้อความบอกเขานั่งอยู่โต๊ะนี้ ทว่าพอเธอไปถึงกลับตาโตอย่างตกใจ อีกฝ่ายขมวดคิ้วเช่นกันที่มองคู่นอนนัดมาจากในแอปไม่ต่างกัน
“พี่โจ้ มานั่งกับเพื่อนเหรอคะ จิลน่าจะจำผิดโต๊ะค่ะ”
“พี่ต้องถามจิลมากกว่านะว่าน้องมาทำอะไรที่นี่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเด็กเรียนหนังสือ แต่งตัวอะไรไม่เหมาะสมกาลเทศะชะมัด”
ดวงตาดุกร้าวจ้องลึกไปยังน้องสาวอดีตน้องรหัสของเขา เด็กสาววัยสิบแปดปีควรมีหน้าที่ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือ ไม่ใช่แต่งตัวชุดโป๊ กระโปรงสั้น สายเดี่ยวเกาะอกโชว์นมล้นทะลักออกมา กลายเป็นเด็กใจแตกมาเที่ยวสถานที่คลับกันแล้วหรือ
“จิลโตแล้ว ทำไมจิลจะมาไม่ได้ล่ะคะ”
“มาไม่ได้ จิลแต่งตัวโป๊เกินไป แล้วมากับใคร พี่ชายจิลรู้หรือเปล่าว่าน้องแอบหนีเที่ยว...หรือว่าคนที่นัดพี่ก็คือจิล!”
มือหนาคว้าเด็กสาวดึงเข้ามานั่งใกล้กันบริเวณโซฟามุมอับ สันกรามแกร่งนูนขึ้น เขาไม่อยากให้พวกผู้ชายมันมองการแต่งตัวจิลลา ฐานะคนเคยรู้จักกันย่อมห่วงธรรมดา
“หรือแอคเคาท์คนนั้นที่โดเนทจิลเป็นแสนคือพี่!”
จิลลาอับอายอยากแทรกมุดดินหนีคนตรงหน้าเลยละถ้าหากทำแบบนั้นได้ ไม่คิดบังเอิญโลกกลมว่าผู้ชายที่นัดเธอออกมาเปิดประสบการณ์บนเตียงคือเขา
“ร้อนเงินเหรอ ถึงต้องออกมาขายตัว?”
“เปล่าค่ะ จิลแค่อยากลองประสบการณ์ดูบ้าง”
“จิลยังเด็กเป็นเล็กจะไปเปิดประสบการณ์ทำไม หรือริมีแฟนแล้วเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ”
นิ้วแสนร้ายของมาเฟียหนุ่มจับกรอบหน้าของจิลลาบีบบังคับกลับมาเผชิญหน้าสบตาอีกฝ่ายโดยตรง ตัวสั่นระริกครั้งแรกกับการนั่งชิดกันกับเขา
“หรือเพราะต้องการเงินก้อนใหญ่ไปช่วยพี่ชายใช้หนี้พี่?”
“...”
สิ่งที่อีกฝ่ายเงียบไม่ตอบ แสดงว่าโจ้พูดถูกทั้งหมด เธอหวาดกลัวหลบสายตาเขา จนไม่ทันสังเกตมุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
“งั้นคุยกันที่นี่คงไม่สะดวก เสียงเพลงเปิดก็ดัง เดี๋ยวเราหาที่นั่งอื่นคุยกันดีกว่า ดูท่าเราสองคนน่าจะได้คุยกันยาว”
กล่าวจบ โจ้สอดประสานนิ้วมือทั้งห้าสอดกระชับกอบกุมมือเรียวเล็กข้างหนึ่งเข้าหากันแนบแน่นราวกับไม่ปล่อยหญิงสาวให้หลุดลอย ลองคิดดูในทางกลับกัน ถ้าเธอนัดคู่นอนคนอื่นที่ไม่ใช่เขา คงไปต่อที่ไหนสักแห่ง
เขามั่นใจว่าสาวน้อยไร้ประสบการณ์ยังสดยังซิง เพราะโจ้รู้จักพี่ชายจิลลาดี จอมเหนือหวงน้องสาวมาก ไม่ยอมให้จิลลามีแฟนเลยสักคน
เสียงหัวใจเต้นรัวราวกับกลองชุดดังทะลุออกมานอกอก จิลลาเลื่อนกอบกุมขยำเสื้อเอาไว้ ระหว่างทางออกจากผับมาสู่หน้าคอนโดมิเนียมใจกลางเมือง ดูจากตึกสูงสิบเอ็ดชั้น เขาคือเจ้าของทั้งหมด ความน้อยเนื้อต่ำใจก็เกิดขึ้นถึงฐานะแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
“เราจะมาคุยกันเรื่องของเรา จิลต้องการเงินก้อนโตไปให้พี่ชายเราใช้หนี้แทนไม่ใช่เหรอ ถึงยอมนัดคู่นอนคนอื่นมาทำเรื่องอย่างว่า”
ในสายตาของพี่โจ้เปลี่ยนไป คงมองเธอเป็นสาวใจแตก ผู้หญิงสำส่อน กล้าออกมานัดผู้ชายทำอะไรพวกนี้สินะ เกลียดเธอแล้ว
“จิลขอโทษนะคะพี่โจ้ แต่จิลไม่อยากรับค่าเทอมหรืออะไรเกี่ยวกับพี่ แค่นี้พวกเราสองคนพี่น้องก็ติดหนี้บุญคุณมากเกินพอ จิลรู้ว่าพี่สงสารอยากจะช่วยเหลือ แต่จิลก็อยากลองหาเงินจ่ายค่าเทอมเอง ไม่อยากพึ่งพาพี่อีกแล้วค่ะ”
“พี่ก็ไม่ได้จ่ายค่าเทอมให้จิลฟรี ๆ สักหน่อย ถ้าน้องจิลลำบากใจมาก งั้นจิลมาเป็นเด็กเลี้ยงของพี่เพื่อแลกกับค่าเทอมเล่าเรียนทั้งหมดจนกว่าจิลจะเรียนจบ ส่วนเงินก้อนใหญ่ที่พี่ชายของจิลยืมพี่ไป พี่ชายของจิลบอกว่าจะหาเงินมาใช้เอง คงไม่มีเวลามาสนใจน้องสาวตัวเองหรอก จริงไหม”
“เด็กเลี้ยง...อารมณ์คล้าย ๆ กับเด็กเสี่ยที่เลี้ยงดูเหมือนเด็กมหา’ลัยคนอื่น ๆ ที่จิลเคยเจอในหนังเหรอคะ จิลไม่เอาหรอกค่ะ”
จิลลาปฏิเสธทันควัน โดยไม่ทันให้เวลาอีกฝ่ายโต้แย้ง ท่าทางไม่ไว้ใจกัน คนนั่งไขว้ห้างยักไหล่ไม่ยี่หระ เขาไม่ชอบบังคับใครอยู่แล้ว ยกเว้นอีกฝ่ายจะ เสนอตัว มาเอง
“พี่คงบังคับน้องจิลไม่ได้หรอกนะ แต่ถ้าจิลไม่อยากเป็นเด็กเลี้ยงของพี่ ค่าเทอมเรียนทั้งหมดที่พี่จ่ายไป จิลต้องเอาคืนมาให้พี่แล้วกันภายในสามวัน”
“อะไรนะ!” จิลลาลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขาตาแข็ง เขาจ่ายเองโดยเธอไม่เคยร้องขอด้วยซ้ำ เผด็จการ!
ทว่าไม่ทันจะมีใครพูดอะไรออกมาในสถานการณ์ตอนนี้ เสียงมือถือดังสั่นจากมือเรียวสวย ใจกระตุกหล่นวูบเมื่อเห็นรายชื่อพี่ชายโทรมา แต่คนที่พูดปลายสายกลับไม่ใช่เจ้าของมือถือตัวจริง
นั่นก็เพราะจอมเหนือถูกเจ้าพวกหนี้รายอื่นนอกเหนือจากโจ้บุกเข้ามาทวงหนี้ถึงบ้านสวน และทำร้ายพี่ชายจนบาดเจ็บสาหัส คนที่โทรแจ้งคือคนข้างบ้าน
โจ้ขับรถพาจิลลามายังโรงพยาบาล จอมเหนืออยู่ในห้องฉุกเฉิน ความอ่อนแอแสดงออกมา ชายหนุ่มประคองคนสะอึกสะอื้นมานั่งพักสงบสติอารมณ์
“จิลไม่เคยรู้มาก่อน นอกจากจะยืมเงินพี่โจ้แล้วนั้น พี่จอมจะไปยืมเงินจากคนอื่นด้วย หลายล้าน จิลไม่รู้จะหาจากไหนค่ะพี่โจ้”
“เขาคงไม่อยากให้น้องสาวต้องพลอยทุกข์ใจไปด้วยมั้ง”
คำพูดต่อมาจากน้องน้อย โจ้พยายามซุกซ่อนความรู้สึกส่วนลึก เก็บอาการได้ดี เหยื่อสาวเริ่มเข้ามาติดกับดักเสน่หาของชายหนุ่มที่ขุดหลุมรอให้สาวน้อยกระโดดลงไป
“พี่โจ้คะ จิลยังพอมีเวลาตอบรับข้อเสนอเด็กเลี้ยง(ลับ)ของพี่โจ้ไหมคะ จิลยอมทำทุกอย่างเพื่อหาเงินใช้หนี้แทนพี่จอม จิลไม่อยากเห็นพี่ชายตกอยู่ในสภาพนี้อีกแล้ว”
- ผู้เขียน
