ภายในห้องโดยสารรถยนต์สัญชาติยุโรป โปรดปรีดาแอบมองเสี้ยวหน้านิ่งขรึมของสามีบ่อยครั้ง พลางถอนหายใจด้วยความหวั่นใจไม่รู้กี่ครา ดนุวัศนิ่งจนเธอใจหาย รู้ว่าเขาคงโกรธมาก แต่นิ่งแบบนี้ใจคอเธอไม่ดีเลย สู้ให้เขาต่อว่าโวยวายใส่เธอเหมือนเก่ายังดีเสียกว่า
ทันทีที่รถมาจอดเทียบหน้าบ้าน ดนุวัศก็ก้าวขาเดินดุ่มๆ เข้าไปข้างในเลยโดยไม่รอเปิดประตูรถให้เธอเหมือนเคย โปรดปรีดารีบรุดเดินตามเขามาติดๆ อยากจะเอ่ยปากพูด แต่ก็ถูกสามีปิดประตูห้องทำงานใส่หน้าเสียงดัง ทำเอาเธอสะดุ้ง รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายยังไม่พร้อมจะคุยกับเธอตอนนี้
โปรดปรีดาทำได้แค่รอ...
เธอไม่ไปเซ้าซี้หรือวุ่นวายให้เขารำคาญใจ รู้ว่าดนุวัศกำลังโกรธและสับสน จึงรอให้เขาสงบสติอารมณ์ลงแล้วเปิดประตูออกมาหาเธอเอง เธอเฝ้ารอเขาอย่างอดทนตั้งแต่พระอาทิตย์ตรงหัวจนลาลับขอบฟ้า เวลาล่วงเลยเข้าสู่ดึกดื่น ประตูห้องทำงานจึงเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับเจ้าของร่างสูง แม้ใบหน้าเ
