ค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิดไร้แสงจันทร์และหมู่ดาวส่องสกาว ภายในรถยนต์ยุโรปโอ่อ่ามีใครบางคนนั่งตาละห้อยแหงนมองขึ้นไปยังคอนโดชั้น 18 ห้องหัวมุมที่มีใครอีกคนที่เขาคิดถึงสุดหัวใจอยู่บนนั้น
โปรดปรีดาคงไม่รู้ว่ามีใครเฝ้ามองเธอด้วยความโหยหาห่วงใยอยู่ด้านล่างตรงนี้ แต่เขารู้และเต็มใจจะทำ ต่อให้ต้องทำอย่างนี้ไปตลอดชีวิตโดยที่เธอไม่มีวันรู้เลยก็ตาม...
นี่คือ ‘กรรม’ ที่เขาต้อง ‘ชดใช้’ ให้เธอ!
แสงฟ้าแลบสว่างวาบเบนความสนใจของดนุวัศไปเพียงนิด หัวคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างนึกเป็นกังวล อีกไม่นานฝนคงเทกระหน่ำลงมา ยิ่งเป็นห่วงโปรดปรีดาจับใจ จำได้ว่าครั้งหนึ่งฝนตกลงมาไม่ลืมหูลืมตา ฟ้าร้องครืนแล้วผ่าเปรี้ยงเสียงดังสนั่น ทำให้เธอตกใจหวีดร้องโผเข้ากอดเขาแน่นด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา
แต่เขาล่ะทำอะไร?
เขาสะบัดผลักไสเธอออกไปอย่างเลือดเย็น มองใบหน้าขาวซีด ริมฝีปากสั่นระริกด้วยความรังเกียจ สั่งห้ามไม่ให้เธอเข้ามาใกล้ โปรดปร
