Love catchy รักลวงๆของผู้ชายสารเลว!

EP.3

2/2/20xx

"เคส ทางนี้"

ฉันเดินถือกล่องข้าวไปนั่งโต๊ะเดียวกับพี่หญิงพี่แก้วพร้อมกับยิ้มให้พวกเธอ หลังจากที่พวกเราทำงานมานานตอนนี้เรากำลังได้พักล่ะ เฮ้อโปรเจคนี้หนักจริงๆ นอกจากจะถ่ายแบบแล้วยังต้องถ่ายMV อีก เขาว่าจะไปถ่ายกันที่ทะเลที่ไหนฉันก็จำไม่ได้รู้แค่ว่าเราจะได้ไปกันวันที่ 8 ฉันตื่นเต้นมากๆเลยล่ะเพราะฉันจะได้ไปทะเลครั้งแรกในชีวิต และเวย์ก็ต้องไปด้วยแต่ครั้งนี้เขาไปในฐานะแร็ปเปอร์ของเพลงนี้...เขานี่ความสามารถรอบด้านจริงๆ

"กินข้าวเยอะๆเราอ่ะ จะได้มีแรงทำงาน" ฉันพยักหน้าคืนให้พี่แก้วที่บอกฉัน

"เคสกินเยอะอยู่เเล้วน่า พี่แก้วนั้นล่ะกินเยอะๆ"

"อ้อนดีนะเราน่ะ"

ฉันยิ้มให้พี่หญิงที่เอ่ยขึ้นก่อนจะเริ่มกินข้าวตรงหน้า

"เคส!"

ฉันที่กำลังจะอ้าปากจำต้องชะงักพร้อมกับหันไปมองพี่ไอที่เรียกฉันขึ้นเสียงดัง ฉันวางกล่องข้าวในมือลงพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปหาพี่ไอที่อยู่หน้าประตู

"ฉันยังไม่ได้กินข้าวแล้วเธอที่เป็นลูกน้องมีสิทธิ์อะไรมากินก่อนห๊ะ?"

"คะ คือเคสไม่รู้ว่าพี่ไอยังไม่กินเคสเลย..."

"น้องเคสก็ไม่รู้ป่ะไอ เธอก็แค่เดินมากินก็จบป่ะ?" พี่แก้วว่าขึ้นอย่างไม่พอใจแต่มันกับทำให้พี่ไออารมณ์เสียมากขึ้น

"ไม่ต้องมายุ่งกับเด็กฉันแก้ว เคสมาฝึกงานกับฉันฉันมีสิทธิ์จะสั่งสอน!"

"แต่ที่เธอทำเรียกด่านะฉันว่า"

ฉันเบิกตากว้างมองเวย์ที่ว่าขึ้นเสียงนิ่งยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง พี่ไอที่กำลังจะหันไปสวนถึงกลับนิ่งทันทีพร้อมกับคนในห้องที่มองเวย์อย่างสงสัยว่าเขาจะมาตรงนี้ทำไม...ที่กินข้าวเขาอยู่อีกห้องนิ?

"คนดีๆเขาไม่สั่งสอนกันแรงขนาดนี้หรอก" เวย์ว่าขึ้นอีกครั้ง

"เอ่อ...แล้วคุณเวย์ต้องการอะไรถึงมาถึงนี้ได้คะ?"

พี่ไอเลี่ยงที่จะตอบแต่กลับถามเขาคืน เวย์เลิกคิ้วใส่เธอก่อนจะเบี่ยงสายตามามองฉันที่ยืนอยู่พลางยิ้มออกมานิดๆ

"ชุดที่ฉันต้องใส่มันใหญ่เกินไป เคสไปดูให้ฉันหน่อย"

"เดียวพี่ไปดูให้ดีกว่านะคะ เคสเป็นแค่เด็กฝึก.."

"มารยาทมีไหม?" ฉันเบิกตากว้างอีกครั้งเพราะเวย์ที่พูดสวนขึ้นโดยไม่ได้สนเลยว่าคนอื่นเขาจะมองยังไง "ผมไม่ได้คุยกับคุณ คุณก็ไม่ต้องมาแทรกพนักงานที่นี้มันยังไงกัน"

"ขะ ขอโทษค่ะ!"

ฉันมองพี่ไอที่ว่าพร้อมเดินออกไปด้วยสายตาเครียดๆ คือฉันคิดว่าเวย์เขาพูดเกินไปฉันเหลือบตากลับมามองเวย์ที่กำลังยืนมองฉันอยู่

"มาหาฉันที่ห้องด้วย"

เวย์พูดขึ้นก่อนที่เขาจะหันหลังเดินออกไป ฉันมองเขาอย่างไม่เข้าใจก่อนจะหันมามองพี่แก้วกับพี่หญิงที่นั่งยิ้มกันอยู่ ฉันเดินเข้าไปหาพวกเธอพร้อมกับมองอย่างไม่เข้าใจ

"พวกพี่ยิ้มอะไรกันคะ?"

"พี่สะใจน่ะ โอ้ยฉันน่าจะถ่ายรูปนางไอไว้ตอนมันโดนคุณเวย์ด่า" พี่แก้วว่าขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"พวกพี่ไม่คิดว่าเขาด่าแรงไปหรอคะ?"

"แรงอะไร คนเหมือนยัยนั้นต้องโดนงี้ล่ะ สะใจ!" พี่แก้วว่าขึ้นอีกครั้ง

"แล้วเราทำไมไม่รีบตามคุณเวย์ไปล่ะ เขามาตามถึงนี่" พี่หญิงว่าขึ้น

"โอ๊ะ เคสเกือบลืม"

"ทำไมคุณเวย์ถึงดูสนใจน้องเคสของพวกเราจังน๊าาา??" ฉันหันไปมองพี่แก้วก่อนจะคว่ำปากใส่เธอ

"ก็น้องเราสวยไง แปลกตรงไหน"

"พี่หญิงว่าเกินไป เคสไม่ได้สวยสักหน่อย"

"จ้าไปไป ดะคุณเวย์ก็วีนแตกอีกหรอก"

ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินออกมาและตรงไปห้องเวย์อย่างรวดเร็ว ฉันเคาะประตูห้องเขาสองสามครั้งก่อนจะเปิดประตูเข้าไปช้าๆ ฉันมองไปรอบๆห้องก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อไม่เห็นเขา

"ไม่อยู่ห้องงั้นหรอ?"

พรึ่บ!

"อ่ะ!!"

ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อตัวเองถูกดึงเข้าไปกอดจากด้านหลัง ฉันมองไปที่พื้นอย่างกลัวๆเพราะตอนนี้ตัวเองถูกอุ้มลอยจากพื้นห้องโดยเวย์!

"เคสตกใจนะคะ!" ฉันว่าขึ้นเสียงดังพร้อมกับหันมองหน้าเวย์ที่ตอนนี้หัวเราะให้ฉันอยู่ เขาวางฉันลงบนพื้นช้าๆพร้อมกับเอื้อมมือมาขยี้ผมฉันเบาๆ

"คิดถึง"

"...คุณนี่มัน!" ฉันว่าขึ้นเบาๆพร้อมกับขยับแว่นตัวเองอย่างเขินๆเมื่อเวย์ว่าขึ้นแบบนั้น "ไหนคุณบอกให้ฉันมาดูชุดไม่ใช่หรอคะ?"

"ชุดอะไร ฉันไปพูดตอนไหนกัน??"

ฉันหันกลับไปมองหน้าเวย์ที่ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ เจ้าตัวเห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้พร้อมกับออกแรงดึงให้ฉันไปนั่งกับเขาที่โซฟาตัวใหญ่

"อยากเห็นอะไรไหม?" ฉันมองเวย์ที่กำลังมองมาที่ฉันก่อนที่ตัวเองจะหลุดยิ้มออกมาเมื่ออยู่ๆเขาก็ตีคิ้วใส่ฉัน

"อะไรคะเนี้ย?" ฉันหัวเราะออกมาไม่หยุดเพราะเขายังคงทำหน้าตาตลกๆใส่ฉันอยู่

"นี่หน้าลับของฉันเลยนะ อย่าไปบอกใครล่ะ " ฉันมองหน้าเขายิ้มๆพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ เวย์ยิ้มออกมาก่อนจะมองมาที่ฉันนิ่งๆ "ตอนแรกฉันว่าเธอสวยแล้ว แต่ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งสวยกว่าเดิมเยอะเลย"

ฉันกำลังจะหลบสายตาแต่มันกลับช้ากว่าเวย์เมื่อจู่ๆเขาก็เอื้อมมือมาจับคางฉันไว้ไม่ให้หันหนีไปไหน ฉันสบตากับสายตาคมกริบที่มองมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เวย์ค่อยๆยิ้มออกมาพร้อมกับค่อยๆเคลื่อนใบหน้าตัวเองเข้ามาหาฉันช้าๆ สายตาร้อนๆที่เขาส่งมาให้ฉันมันทำให้ฉันแข็งไปทั้งตัวเหมือนโดนมนต์สะกด

ก๊อกๆ

ฉันดีดตัวออกมาจากเวย์ทันทีที่ได้ยินเสียงประตู เจ้าตัวสบถอย่างหัวเสียก่อนจะเหลือบตามองบุคคลที่สามที่ชโงกหน้าเข้ามาในห้อง

"พี่ขออนุญาตนะฮะ พี่มาแต่งหน้า"

ฉันยิ้มให้เธอก่อนจะหลีกทางให้เธอเดินเข้ามา ฉันหันไปมองเวย์ที่กำลังมองมาที่ฉันอย่างไม่พอใจ...ไม่พอใจบ้าอะไรฉันไหมควรที่จะเป็นคนที่ไม่พอใจ

"งั้นฉันขอตัวนะคะ" ฉันว่าขึ้นพร้อมกับเตรียมจะเดินออกแต่ก็ต้องชะงักนิดๆเมื่อเวย์ลุกขึ้นมาประชิดตัวฉันไว้อย่างเนียนๆ

"เดียวโทรหา"

ฉันพยักหน้าสองสามทีก่อนจะเดินออกมาจากห้อง...ฉันเอื้อมมือมากุมหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นแรงช้าๆ เพราะเผลอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้พลั่นรู้สึกร้อนที่ใบหน้าเมื่อนึกถึงความร้อนของลมหายใจเขาที่กำลังเข้าใกล้ฉันจนแทบลืมหายใจ

"เลิกคิดๆ ทำงานได้แล้ว!"

ฉันบอกกับตัวเองพร้อมกับเดินไปข้างหน้าเพื่อเริ่มทำงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายอีกครั้ง...แต่วันทั้งวันฉันกลับไม่ค่อยมีสติเลยให้ตายสิ เอาแต่คิดถึงใบหน้าของเวย์ตอนนั้น ตอนที่เขากำลังจะจูบฉัน

17.00 น.

"เคสมานี่เร็ว"

พี่หญิงเดินเข้ามาดึงฉันให้เดินไปกับเธอขณะที่ฉันกำลังเตรียมของกลับบ้านอยู่ ฉันมองพี่หญิงที่ดูตื่นเต้นอย่าง งงๆแต่ก็ยอมเดินไปตามแรงดึงจากเธอ

"พี่หญิงจะพาเคสไปไหนหรอคะ?" ฉันถามขึ้นขณะที่เดิรตามเธอเข้าไปอีกห้องก่อนฉันจะก้มหัวทักทายพี่ที่รับผิดชอบเรื่องการแต่งหน้าเป็นเชิงทักทาย

"นี่ไงน้องที่ฉันว่าถึงสวยใช่ไหม?" ฉันมองพี่หญิงอย่างสงสัย

"ไปหาได้จากไหนย่ะเนี้ย โครงหน้าโคตรสวย!"

ฉันยืนนิ่งๆอย่างเกร็งๆเมื่อพี่สาวประเภทสองที่พูดขึ้นเมื่อกี้เดินเข้ามาสำรวจฉัน เธอมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"พี่ขออนุญาตนะคะ" ฉันหลับตาลงอย่างรวดเร็วเมื่อพี่ตรงหน้าเอื้อมมือมาหยิบแว่นฉันออกจากใบหน้า ฉันค่อยๆลืมตาพร้อมกับกระพริบตาเบาๆเมื่อภายตรงหน้ามันเลือนลาง "ให้ตาย ใส่แว่นว่าสวยแล้วถอดแว่นแล้วสวยกว่าเดิมเยอะเลยแก ถ้าได้แต่งหน้าอีกหน่อยนะเผ็ดดด"

"ใช่ไหม น้องเคสนี่สวยจริงๆ" ฉันฟังพี่ทั้งสองคุยกันอย่างไม่เข้าใจก่อนจะรับแว่นมาใส่ช้าๆ

"พวกพี่คุยเรื่องอะไรกันหรอคะ?" ฉันถามขึ้นเบาๆ เพื่อนพี่หญิงคว้ามือฉันไปกุมไว้ก่อนจะกระพริบตาส่งมาให้ฉันปริบๆ

"น้องเหมาะที่สุดแล้วกับการแข่งนี้!"

"คะ?"

"คืองี้นะ วันที่เราไปทำงานถ่ายMVของโปรเจคนี้แล้ววันสุดท้ายของการทำงานมันจะมีเลี้ยงใช่ไหมล่ะ แล้วทางผู้ใหญ่เขาจะจัดการแข่งขันเปลี่ยนลุคโดยพี่เจนนี่เขาจะลงแข่ง"

"ถ้าพี่ชนะพี่จะได้เลื่อนขั้นจากผู้ช่วยเมคอัพเป็นเมคอัพหลัก แล้วน้องอาจจะได้มีโอกาสถ่ายแบบด้วยนะถ้าผู้จัดเขาชอบ!"

ฉันขมวดคิ้วฟังพี่สองคนนี้พูดนิดๆ...แข่งขันแต่งหน้าว่างั้นเถอะ แต่ฉันไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้นิแล้วมันก็ดูแปลกๆด้วยฉันว่าฉันคงไม่เหมาะกับอะไรแบบนี้หรอกนะ

"เอ่อเคสคงจะช่วยพี่ไม่.."

"เถอะนะน้องเคส พี่ขอร้อง!" ฉันมองพี่เจนนี่ที่กุมมือฉันไว้อย่างขอร้อง ก่อนจะมองเธออย่างคิดหนัก

"น่าเคส ถือว่าได้ลองอะไรใหม่ๆ" พี่หญิงเสริมขึ้นอีกคน ฉันมองพี่ทั้งคนสลับกันไปมาก่อนจะค่อยๆพยักหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้

"กะก็ได้ค่ะ"

"น่ารักมากเลยลูกกก"

ฉันยิ้มออกมานิดๆเมื่อพี่เจนนี่สวมกอดฉันไว้ ก่อนที่เธอจะขอลองแต่งให้ฉันนิดหน่อย เธอดึงให้ฉันไปนั่งลงที่หน้ากระจกพร้อมกับเอานั้นนี่มาแต่งเติมใบหน้าฉันฉันนั่งนิ่งๆให้เธอแต่งพร้อมกับยิ้มออกมานิดๆเมื่อพี่เจนนี่แต่งเสร็จ ใช่อยู่ว่าลองแต่งและแต่งไม่ได้จัดเต็มอะไรแต่มันก็ทำให้ใบหน้าฉันดูมีสีส้นมากเลยล่ะ

"นี่ขนาดไม่เต็มนะคะ" พี่เจนนี่ว่าขึ้นอย่างพอใจ ฉันขยับแว่นนิดๆพร้อมกับมองใบหน้าตัวเองที่มันดูน่ามองจากเดิมมาก

"ลุคนี้น่ารักมากเลยเคส แกทำได้ดีมากยัยเจนนี่เห็นแบบนี้เเล้วรางวัลจากหลุดไปไหนนน"

"ใช่ไหมแก อิอิ"

ติ๊ดๆๆ

ฉันที่กำลังยิ้มมองพวกพี่สองคนคุยกันอยู่สะดุ้งนิดๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ

(ฮัลโหลเคส)

"ค่ะ"

(ฉันรอเธออยู่หลังบริษัทนะ รีบมาล่ะ)

"ได้ค่ะ"

ฉันตอบรับเบาๆก่อนจะยืนขึ้น อ่อที่ฉันไม่พูดชื่อเขานี่ไม่ใช่อะไรหรอกนะมันคงจะถูกมองแปลกๆและถูกถามหากฉันพูดชื่อของเวย์ขึ้นมา และเขาก็อาจจะโดนมองแปลกๆหากว่ากำลังคุยกับฉันอยู่

"พี่คะ เคสขอตัวกลับก่อนนะคะ"

"อืม กลับบ้านดีดีล่ะเคส"

"บายๆ "

ฉันยกมือไหว้พี่ทั้งสองอีกครั้งพร้อมกับเดินออกจากห้องแล้วเข้าไปในลิพท์เพื่อลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ฉันมองกระจกภายในลิพท์ด้วยความประหม่าพร้อมกับเกลี่ยผมออกจากใบหน้าตัวเองเบาๆ...มันอดจะตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ

"เคส!"

ฉันมองตามเสียงที่เรียกฉันก่อนจะเห็นว่าเวย์กำลังยืนอยู่ข้างๆรถตัวเอง ฉันมองร่างสูงที่สวมหมวกสีขาวเสื้อยืดสีดำพร้อมกับกางเกงยีนส์ขาดๆมันอาจจะดูเป็นการแต่งตัวที่ธรรมดานะแต่พอมันได้อยู่บนตัวของเขาแล้วมันอดจะยอมรับไม่ได้จริงๆว่ามันดูดีมากแค่ไหน ฉันเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับยิ้มให้เวย์บางๆ

"ขอโทษที่เคสมาช้านะคะ "

"...." ฉันเลิกคิ่วมองเวย์ด้วยความสงสัยเพราะเขาที่ไม่ยอมตอบฉันแต่กลับเอาแต่มองหน้าฉันนิ่งๆ

"คุณเวย์คะ?" ฉันว่าขึ้นอีกครั้งพร้อมกับโบกมือไปมาตรงหน้าร่างสูงเบาๆ เวย์กระพริบตาก่อนจะหันหน้าหนีฉันมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

"โทษที พอดีกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ" เวย์ว่าขึ้นพร้อมกับหันหน้ามาหาฉัน "ขึ้นรถเถอะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆพร้อมกับเดินไปนั่งในรถเมื่อเวย์เปิดประตูให้ ฉันมองตามเวย์ที่เขาดูมีท่าทางแปลกๆแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเวย์ขึ้นมานั่งบนรถก่อนจะสตาร์ทมัน

"เธอมีที่ดีๆแนะนำไหม?" ฉันมองเวย์ที่ว่าขึ้น "พอดีฉันลืมคิดว่าจะไปไหน...ฉันไม่ชอบที่คนเยอะเท่าไหร่"

งั้นเขาคงไม่ชอบไปห้างอะไรแบบนี้สินะ ฉันขมวดคิ้วอย่างนึกๆก่อนจะบอกเขาไปที่นึง เวย์พยักหน้าะร้อมกับออกรถไปตามทางที่ฉันบอกฉันว่าเขาน่าจะชอบนะเพราะน้องๆฉันก็ชอบ มันไม่ค่อยมีใครรู้จักแต่มันมีอะไรสนุกๆให้เราได้ทำมากเลยล่ะ

"ดะแป๊บนะ"

เวย์ว่าขึ้นเมื่อเรามาถึง เขาหยิบเเมสมาใส่ไว้พร้อมกับขยับหมวกให้มันปิดใบหน้าตัวเองมากขึ้น...ฉันเข้าใจนะเพราะเขาที่กำลังดังอาจจะเป็นจุดสนใจและอาจจะเป็นข่าวได้ จากที่ฉันไปเสริชชื่อเขาดูเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยอยากยุ่งกับพวกนักข่าวเท่าไหร่นัก เอาง่ายๆคือเขาห่วงชีวิตส่วนตัวสุดๆเลยก็ว่าได้

"ป่ะฉันพร้อมแล้ว"

ฉันพยักหน้าพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถและมองภาพข้างหน้ายิ้มๆ ที่ที่ฉันแนะนำเวย์มามันเป็นสวนสนุกเล็กที่ตั้งอยู่นอกเมืองมันมีทุกอย่างคล้ายกับสวยสนุกแต่แค่เครื่องเล่นน้อยกว่า แต่พื้นที่สำหรับเดินเล่นมันใหญ่มากเลยล่ะมีเรือปั่นด้วย และที่ฉันชอบที่สุดคือชิงช้าสวรรค์ตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางลาน มันค่อนข้างใหญ่จนผู้ใหญ่สามารถเข้าไปนั่งได้สบายๆเลยล่ะ

"มานี่มะ"

ฉันมองมือตัวเองที่เวย์เอื้อมมือมาคว้าไปกุมไว้ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ฉันกับเวย์เดินเข้าไปด้านในก่อนที่เขาจะมองไปมารอบๆอย่างสังเกตวันนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่นักซึ่งมันก็ดีสุดๆไปเลยล่ะ

"ที่นี้สวยดี แปลกที่คนไม่เยอะ" เวย์ว่าขึ้นนิ่งๆ

"คนไม่ค่อยรู้จักมันเท่าไหร่น่ะค่ะ" ฉันตอบเวย์ไป เขาพยักหน้าเบาๆ

"ฉันไม่ค่อยมีโอกาสได้มาที่แบบนี้บ่อยเท่าไหร่นัก..." เวย์เอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับมองมาที่ฉัน ฉันยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปข้างหน้าพร้อมกับดึงมือเขาที่กุมมือฉันไว้อยู่ในเดินตามมา

"งั้นฉันจะเป็นคนพาคุณเวย์ทัวร์เอง "

ฉันว่าขึ้นอย่างตื่นเต้นพร้อมกับยิ้มให้เวย์ที่เดินตามฉันมา เขาหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอื้อมมืออีกข้างมาลูบผมฉันเบาๆ ฉันพาเวย์เดินไปดูนั้นนี่ไปเรื่อยแต่ยังไม่ได้เล่นอะไรกันฉันพูดนั้นนี่ให้เขาฟังอย่างหยุดไม่อยู่แต่เวย์ก็เงียบฟังและตอบกลับมาบ้างซึ่งฉันไม่รู้ว่าเขาทำหน้ายังตอนฉันพูดนะเพราะเเมสที่ปิดอยู่ฉันรู้แค่ว่าสายตาคู่นั้นมองมาที่ฉันตลอดเวลาเท่านั้นเอง

"อ๊ะ!"

ฉันร้องออกมาเบาๆพร้อมกับหลับตาลง เพราะะลมที่อยู่ๆก็พัดมาแรงจนพาฝุ่นเข้ามาในตาฉัน ฉันละมือออกมาจากมือใหญ่ที่กุมมือฉันไว้อยู่พร้อมกับถอดแว่นออกเพื่อเช็ดน้ำตาที่มันไหลเล็ดออกมา

"ฝุ่นเข้าตาหรอ?" เวย์ถามขึ้นฉันที่ก้มหน้าอยู่พยักหน้าเร็วและเดินไปตามเวย์ที่ดึงฉันให้เดินไปที่ริมน้ำเพราะเราอาจจะขวางทางคนอื่น "ไหนเอามือออกสิเดียวดูให้"

ฉันค่อยๆละมือที่ขยี้ตาด้วยเองออกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นช้าๆเพราะมือเวย์ที่ดันคางฉันขึ้น ฉันลืมตาขึ้นช้าๆพร้อมกับกระพริบตาลงเมื่อมันยังรู้สึกเคืองๆ ให้ตายเถอะ! สายตาฉันสั้นมากขนาดว่าเวย์โน้มหน้าลงมาดูให้ฉันยังเห็นเป็นเบลอๆเลย

"ลืมตาไว้" เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับนิ้วของเขาที่สัมผัสเปลือกตาฉันไว้เบาๆ ฉันพยายามทำตามที่เขาบอกก่อนจะรู้สึกถึงลมร้อนที่เป่าดวงตาฉันเบาๆฉันกระพริบตาอีกครั้งแต่พบว่ามันไม่เคืองแล้ว "เป็นไงบ้าง?"

"ดีขึ้นแล้วค่ะ เอ่อ..ขอบคุณนะคะ"

ฉันว่าขึ้นเบาๆ เวย์หยิบแว่นที่ฉันถืออยู่ไปฉันหลับตาลงอีกครั้งเมื่อเวย์ค่อยๆสวมแว่นสายตาให้ฉัน ฉันลืมตาขึ้นมาช้าๆก่อนจะพบว่าใบหน้าของเขานั้นห่างจากฉันแค่คืบ ฉันเบิกตากว้างมองใบหน้าคมของคนตรงหน้าที่ตอนนี้ถอดเเมสออกแล้ว เวย์เหยียดมุมปากนิดๆพร้อมกับเกลี่ยผมฉันออกจากกรอบหน้าเบาๆ

"นี่เคส..." ฉันเลิกคิ้วขึ้นนิดๆพร้อมกับสบสายตากับสายตาของเวย์อย่างสงสัย

"คะ?"

"อย่าถอดแว่นให้ผู้ชายคนอื่นนอกจากฉันเห็นนะ"

ฉันเอียงคอนิดๆเพราะงงที่เขาบอก เวย์ยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนที่เขาจะถอดหมวกตัวเองออกและสอดแขนตัวเองมาที่เอวฉันพร้อมกับรั่งให้ฉันเข้าไปใกล้ตัวเองมากขึ้น ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับยกมือยันหน้าอกคนตรงหน้าไว้

"วะเวย์!"

"ฉันอยากจูบเธอ" ฉันมองคนตรงหน้าด้วยใจที่เต้นระรัว เวย์เอื้อมมืออีกข้างมาสัมผัสที่แก้มฉันเบาๆ "ถ้าเธอไม่ห้าม..."

ฉันมองเวย์อย่างทำตัวไม่ถูก ฉันไม่รู้ว่าควรจะห้ามเขาหรือทำอะไรก่อนดีเพราะเพียงแค่สายตาของเวย์ที่สบสายตาฉันนั้นมันก็ทำให้ฉันใจสั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว

"ฉะ ฉัน...อื้ออ"

ฉันที่กำลังจะตอบเขาแต่กลับต้องร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อริมฝีปากตัวเองถูกปิดด้วยริมฝีปากของเวย์ ความรู้สึกร้อนบนริมฝีปากตัวเองมันทำเกร็งจนทำอะไรไม่ได้เวย์ค่อยๆถอนริมฝีปากออกก่อนจะมองหน้าฉันนิ่ง

"ฉันรักเธอนะ"

ฉันสบตากับเวย์นิ่ง น้ำเสียงที่จริงจังของเขามันทำให้ฉันไม่อาจจะหันหนี เวย์ใช้สายตาร้อนๆของตัวเองมองมาที่ฉันก่อนจะค่อยๆโน้มเข้ามาหาฉันอีกครั้ง ฉันค่อยๆหลับตารับสัมผัสจากริมฝีปากของคนตรงหน้า จูบครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่แล้วเพราะครั้งนี้เขาค่อยๆสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาภายในโพรงปากฉันฉันกำเสื้อเขาไว้แน่นเมื่อลิ้นของตัวเองถูกลิ้นร้อนนั้นตามมาเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อและมันแทบจุทำให้ฉันยืนไม่อยู่หากเวย์ไม่ช่วยพยุงฉันไว้

"อ๊ะอื้อ.."

ฉันร้องขึ้นเบาๆเมื่อเริ่มจะหายใจไม่ออก เวย์ค่อยๆล่ะริมฝีปากตัวเองออกห่างจากฉันพร้อมกับส่งยิ้มมาให้...ฉันมองเขาอย่างเกร็งๆก่อนจะอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อภายในใจของตัวเองมันรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...ใช่ฉันไม่เคยรู้สึกดีกับใครขนาดนี้มาก่อนแถมคนตรงหน้าเขาก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้ฉันอีก มันคงจะไม่เป็นอะไรหากฉันจะตอบกลับความรู้สึกดีๆที่เขามีให้ฉัน

.

.

"ไม่ให้ฉันไปส่งจริงๆงั้นหรอ?"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ "

"งั้นถึงบ้านแล้วไลน์บอกฉันด้วย"

ร่างสูงว่าขึ้นอีกครั้งเคสยิ้มออกมาพร้อมกับโบกมือไปมาเบาๆก่อนจะเดินไปขึ้นรถเมล์โดยที่เขาเป็นคนมาส่ง...อันที่จริงจะให้เขาไปส่งที่บ้านก็ได้นะแต่เธอไม่ยอม เพราะเธออยากให้เขาได้กลับไปพักผ่อนหลังจากที่เขากับเคสไปเดทกันมา ร่างสูงยิ้มให้เธอที่มองมาที่เขาพร้อมกับยกมือโบกไปมาเป็นเชิงลาจนรถบัสนั้นเคลื่อนออกไปใบหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนเป็นนิ่งสนิททันที

"หึ"

เขาแค้นหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเดินกลับไปที่รถของตัวเอง เวย์หยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมากดดูว่ามีใครส่งอะไรมาหาตัวเองบ้างหลังจากที่เข้ามานั่งในรถ เขาตอบกลับบ้างข้อความที่ส่งมามากมายซึ่งข้อความที่เขาตอบก็เป็นเรื่องงาน ส่วนพวกข้อความที่ส่งมาจากผู้หญิงเขาไม่ได้ตอบกลับอย่างเคย...เพราะวันนี้เขาไม่มีอารมณ์ อาจเพราะเขายังไม่อยากลบรอยที่เพิ่งได้ลิ้มรสความหวานที่เขาเพิ่งได้ชิมมา มันแปลกที่เขารู้สึกพอใจกับรสหวานที่ไม่เหมือนใครของเธอ อีกทั้งยังใบหน้าที่เปื้อนไปพร้อมรอยยิ้มตลอดเวลานั้นอีกมันทำให้เขารู้สึก...รู้สึกอยากทำให้เธอนั้นลืมลืมไปเลยว่าตัวเองเคยยิ้มแบบมีความสุขขนาดนั้นได้

"มาทำให้มันจบๆสักทีเคส"