EP.4
3614 คำ
4/2/20xx
16.56 น.
ฉันมองน้องๆที่กำลังวิ่งเล่นกันที่สนามภายในตัวบ้านยิ้มๆพร้อมกับยกโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาถ่ายเด็กๆไว้อย่างอดไม่อยู่ วันนี้เป็นวันหยุดของฉันฉันเลยได้มีโอกาสมาเล่นกับน้องๆที่บ้านและถือว่าได้พักผ่อนไปด้วย...ส่วนเวย์เขามีถ่ายงานของอีกที่ที่เขารับเห็นว่าน่าจะเสร็จประมาณบ่ายๆมั่งฉันอยากจะไลน์หานะแต่เขาอาจจะอยากพัก...ฉันเกรงใจน่ะเพราะเมื่อวานเขาก็พาฉันไปทานข้าวมาหลังจากที่ทำงานแถมยังพาไปเดินเล่นอีกแต่มันก็อดรู้สึกดีไม่ได้เพราะเขาที่ดูแลฉันดีแถมยังเเบ่งเวลางานที่ยุ่งๆของตัวเองมาให้ฉันอีก ฉันมองรูปที่หน้าจอตัวเองที่ตอนนี้มันกำลังขึ้นภาพที่พวกเราถ่ายด้วยกันฉันยิ้มออกมาอย่างเขินๆพลางมองใบหน้าของเวย์ที่ในรูปเขากำลังมองมาที่ฉันอยู่
"พี่เคสสส!!" ฉันเงยหน้าจากโทรศัพท์ก่อนจะยิ้มให้เจ้าตัวเล็กที่วิ่งมาหาฉัน
"ว่าไงครับ? "
"เกอร์อยากกินขนมม น้องเกอร์ขอกินหน่อยสิครับ " ฉันเลิกคิ้วขึ้นมองน้องเกอร์ที่กำลังยิ้มให้ฉันอยู่ก่อนจะเอื้อมมือไปยิกแก้มอวบๆนั้นเบาๆ
"กินกี่ครั้งเเล้วเราน่ะวันนี้ หมดงบแล้วนะครับ"
"ง่าา ก็เกอร์อยากกินนี่นะนะพี่เคสคนสวยย" ฉันยิ้มออกมาพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเบาๆ
"ครั้งสุดท้ายแล้วนะ!"
"ครับผม!"
ฉันหัวเราะออกมาเมื่อน้องเกอร์ว่าขึ้นเสียงดังก่อนที่ฉันจะเดินไปหยิบขนมมาให้น้องเกอร์ น้องเกอร์รับไปพร้อมกับเอ่ยขอบคุณฉันและวิ่งเอาไปกินกับพี่ๆที่เหลือ น้องเกอร์เป็นเด็กที่อายุน้อยที่สุดของบ้านนี้และยังเป็นเด็กที่ขี้อ้อนมากเลยล่ะฉันนี่เเพ้ลูกอ้อนของน้องเกอร์ทุกครั้ง
ติ๊ดๆ
ฉันเหลือบตามองโทรศัพท์ตัวเองที่วางอยู่ที่พื้นเมื่อมันส่งเสียงร้องและต้องยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เหมือนเห็นว่าใครโทรเข้ามา
"สวัสดีค่ะเวย์" ฉันเอ่ยขึ้นยิ้มๆ
(แค่ก!เคส...โทษทีที่ไอ) ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆเมื่อได้ยินเสียไอของเวย์แถมยังเสียงแหบๆเหนื่อยๆนั้นอีก
"เป็นอะไรรึป่าวคะเวย์?" ฉันถามเวย์อย่างนึกห่วง
(พอดีไข้ขึ้นน่ะ)
"เป็นไข้หรอคะ ละแล้วนี้คุณอยู่ไหน?"
(ฉันเพิ่งกลับห้องน่ะ...กะว่าจะกินยาแล้วนอนเลย) ฉันนิ่งไปนิดเมื่อเสียงช่วงหลังของเวย์มันแหบจนแทบจะไม่ได้ยินแถมยังมีเสียงไออีก
"เวย์ไหวไหมคะ?"
(ถ้าฉันบอกว่าไม่ไหว เคสจะมาหาฉันรึป่าว?)
"..." ฉันนิ่งไปเมื่อเวย์ตอบกลับมาแบบนั้น คือมันจะไม่เป็นอะไรงั้นหรอถ้าจะให้ฉันไปหาเขาถึงห้องขนาดนั้น
(ถ้ารังเกียจก็ไม่เป็นไร)
"เปล่านะคะเคสไม่ได้รังเกียจ!"
(งั้นเคสก็มาหาฉันหน่อยสิ ฉันปวดหัวมากเลย) ฉันเม้มปากเข้าหากันนิดๆ
"เเล้วคุณอยู่ไหนละคะ?"
(อยู่xxx ชั้นสิบนะชั้นนั้นมีฉันอยู่ห้องเดียวรีบมานะเคส แค่ก!)
"ค่ะๆ"
ฉันว่างสายจากเวย์ก่อนจะรีบขึ้นไปแต่งตัวบนห้องและบอกแม่นิ้มว่าจะออกไปข้างนอกสักพักฉันแวะซื้อยาด้วยเผื่อห้องของเวย์ไม่มี เสียงแหบๆของเขามันทำให้ฉันเป็นห่วงมากซะจนเกือบจะทำอะไรไม่ถูก ฉันมองถนนตรงหน้าอย่างร้อนใจเพราะอยากให้ถึงคอนโดของเขาเร็วๆ
---คอนโดเวย์---
ฉันเดินออกจากลิฟท์อย่างเร่งรีบก่อนจะมองประตูห้องตรงหน้า ฉันเคาะประตูไปก่อนจะคิดกับตัวเองว่าเวย์เขาจะมีแรงลุกไหมหากเขาป่วยขนาดนั้น ฉันดันแว่นตาตัวเองขึ้นเบาๆอย่างเครียดๆ
แกร๊ง!
ฉันเงยหน้ามองประตูที่เปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่เท้าแขนกับพนังมองฉันอยู่ ฉันมองเวย์ที่ดูเหมือนจะยืนไม่อยู่ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปจับแขนเวย์ไว้เมื่อเขามีท่าทีเหมือนจะล้ม
"ไหวไหมคะเวย์ นี่คุณกินยารึยัง?"
ฉันว่าขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปอังหน้าผากเวย์เบาๆและพบว่าตัวเขาตอนนี้ร้อนมาก เวย์สายหน้าไปมาช้าๆพร้อมกับขยี้ผมตัวเองเบาๆ
"ยัง...ฉันปวดหัวมากเลยเคส"
"งั้นคุณไปนอนก่อนนะคะเดียวเคสจะเอายาให้ทาน"
ฉันว่าพร้อมกับพยุงเวย์เข้าไปในห้องนอนของเขาก่อนจะเดินออกมาเทน้ำใส่แก้วและเดินกลับมาที่ห้องของเวย์อีกครั้งฉันมองเวย์ที่นอนกุมหัวตัวเองอยู่บนเตียงก่อนจะเดินเข้าไปหาเขา
"เวย์ทานยาก่อนค่ะ" ฉันว่าพร้อมกับแตะที่แขนเขาเบาๆ "เดียวเคสจะหาผ้ามาเช็ดตัวให้ตัวคุณร้อนมากเลย"
เวย์พยักหน้าเบาๆฉันจึงวางยาไว้ที่โต๊ะข้างๆเตียงและเดินออกมาหาอ่างแก้วเล็กๆเพื่อใส่น้ำและผ้าก่อนจะเดินกลับเขาไปที่ห้องอีกครั้ง ฉันวางอ่างน้ำไว้ข้างๆโต๊ะพร้อมกับมองเวย์ที่กินยาไปแล้วและตอนนี้กำลังนอนอยู่
"เคสขออนุญาตนะคะ"
ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับเอามาที่ชุบน้ำแล้วมาซับใบหน้าเวย์เบาๆ เขาไอออกมานิดๆก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนจากใบหน้าคมนั้นมาที่แขนของเขา ฉันที่เช็ดแขนด้านขวาของเวย์เสร็จแล้วจึงโน้มตัวไปเช็ดแขนอีกข้างของเขา
พรึ่บ!!
"อ่ะวะเวย์!"
ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจพลางมองเวย์ที่ตอนนี้กำลังคล่อมฉันอยู่ เวย์โน้มใบหน้าลงมาหาฉันจนตอนนี้ใบหน้าของเราห่างกันแค่คืบฉันจึงเลี่ยงที่จะสบตากับเขาไม่ได้
"คะคุณจะทำอะไรคะเวย์?"
"ฉันเคยบอกไปแล้วนิเคส...ว่าฉันต้องการเธอ" ฉันสบสายตากับสายตาร้อนๆของเวย์ที่มองมาก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือมายันหน้าอกเขาไว้
"คุณป่วยอยู่ไม่ใช่หรอคะ"
"อาจจะเพราะพิษไข้ด้วยรึป่าวนะที่ทำให้ฉันต้องการมากขึ้นขนาดนี้ "
"วะเวย์อื้อ..." ฉันร้องขึ้นเบาๆเมื่อจู่ๆเวย์ก็ชุกไว้หน้าตัวเองมาที่ต้นคอฉัน "หยุดนะเวย์ อ๊ะ.."
ฉันกลั้นหายใจแทบจะทันทีที่ริมฝีปากของเขากดลงมาที่ต้นคอฉันฉันพยายามขยับออกมาแต่มันกลับไม่เป็นผลเมื่อเวย์ยื้อฉันเอาไว้ เขาละใบหน้าตัวเองออกมาจากซอกคอฉันพร้อมกับสบตากับฉันนิ่ง
"ไม่ได้หรอ?" ฉันมองเวย์อย่างไม่เข้าใจก่อนเจ้าตัวจะค่อยๆใช้นิ้วตัวเองลูบวนที่ริมฝีปากฉัน "ฉันรักเธอ เธอก็รักฉันแล้วทำไมเราจะแสดงความรักต่อกันไม่ได้ล่ะ?"
"ฉะฉัน..."
ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพลางสบตากับเวย์ที่มองมาอยู่อย่างทำอะไรไม่ถูก เวย์ยกยิ้มมุมปากก่อนจะกดริมฝีปากตัวเองลงมาหาฉันเบาๆครั้งนึง ฉันเอื้อมมือมาปิดปากตัวเองไว้ด้วยความเขิน
"ถ้าไม่ห้าม เวย์จะไม่หยุดแล้วนะคะ "
ฉันเบิกตาขึ้นอีกครั้งเมื่อเวย์ถอดเสื้อที่ตัวเองใส่ออกพร้อมกับโยนมันทิ้งไปข้างๆเตียง แก้มฉันร้อนขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่พร้อมกับหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นแรงจนน่ากลัวฉันเบี่ยงหน้าหนีแทบจะทันที เวย์หัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับโน้มตัวลงมาหาฉันอีกครั้ง ฉันหลับตาลงด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆของเขาที่กำลังรดต้นคอฉันอยู่
"ตัวเคสหอมเป็นบ้า" เสียงทุ้มต่ำของเวย์ดังขึ้นข้างๆหูฉัน
"อื้ออวะเวย์!"
ฉันร้องขึ้นอีกครั้งเมื่ออยู่ๆเวย์ก็ใช้ลิ้นร้อนของตัวเองเลี้ยเบาๆที่ต้นคอฉันพร้อมกับเม้มมันแรงๆ ฉันจับไหล่เปือยเปล่าของคนตรงหน้าไว้แน่นพร้อมกับหอบหายใจเบาๆ เวย์เอื้อมมือมาดึงใบหน้าฉันให้หันไปมองเขา เวย์ยิ้มออกมาบางๆก่อนจะกดริมฝีปากตัวเองลงมาบนริมฝีปากฉันอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นพร้อมกับกลัวไปพร้อมๆกัน
"อื้มม"
เสียงของฉันดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเวย์ส่งลิ้นร้อนตัวเองเข้ามาภายในโพล่งปากฉันพร้อมกับดึงดูดลิ้นเล็กของฉันอย่างกระหาย ฉันที่หลับตาอยู่จึงไม่รู้ว่าเวย์มีสีหน้ายังไงแต่ที่ฉันรู้สึกได้คือลมหายใจแรงๆของเขาที่มันกำลังหายใจรดฉันอยู่
"หวาน"
ฉันหอบหายใจเข้าปอดทันทีที่เวย์ละริมฝีปากตัวเองออกก่อนจะต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเสื้อตัวเองถูกปลดกระดุมออกหมดโดยที่ไม่รู้ตัว ฉันที่กำลังจะเอื้อมมือไปจับเสื้อไว้แต่เวย์เร็วกว่าเขาจับมือฉันไว้พร้อมกับส่ายหน้าไปมาช้าๆ
"อยู่เฉยๆให้เวย์กินก็พอนะคะ"
ฉันมองเวย์อย่างลังเลก่อนจะค่อยๆพยักหน้าเบาๆ เวย์เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับชุกใบหน้าลงที่ซอกคอฉันก่อนค่อยๆเลื่อนลงไปช้าๆจน ฉันกลั้นเสียงของตัวเองอย่างอายๆพร้อมกับกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นเมื่อเวย์ค่อยๆปลดบราของฉันพร้อมกับเลี้ยที่หน้าอกฉันแรงๆ
"อ๊ะอื้ออ..."
"ซ้อนรูปนี่" เสียงทุ้มต่ำของเวย์ดังขึ้นอีกครั้งเขาก่อนที่เขาจะลงลิ้นลงบนยอดอกฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว
"วะเวย์เคสอื้มม.."
เวย์ไม่ได้ตอบกลับอะไรเพราะตอนนี้ริมฝีปากร้อนๆของเขากำลังครอบยอดอกฉันอยู่ฉันเอื้อมมือไปจับแขนของเขาที่กำลังบับเค้นหน้าอกอีกข้างไว้เมื่อมันรู้แปลกๆในท้อง ฉันบิดตัวไปมาเบาๆพร้อมกับหอบหายใจเขาปอดเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายเพราะขาดอากาศหายใจ
"วะเวย์ตรงนั้นมะไม่"
ฉันถอยตัวออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าเวย์กำลังปลดซิปกางเกงเขาอยู่ใบหน้าคมสันของเวย์เงยขึ้นมามองฉันด้วยสายตาที่เหมือนสัตว์ป่ากำลังจะขย้ำเหยื่อซึ่งมันดูน่ากลัวมาก
"ฉันแค่จะทำให้เธอรู้สึกดี"
เวย์ว่าขึ้นพร้อมกับประกบริมฝีปากตัวเองลงมาอย่างร้อนแรง เขากำลังมอมเมาฉันด้วยรสจูบของตัวเองพร้อมกับมือทั้งสองของตัวเองที่ดึงรั่งกางเกงของฉันออกจากขาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเมื่อเขาใช้มือทั้งสองข้างของตัวลูบไล้พร้อมกับบีบเค้นไปทั่วทั้งร่างกายของฉัน
"จะเจ็บเวย์เคสเจ็บ!" ฉันสบัดหน้าหนีใบหน้าร้ายๆของเวย์พร้อมกับพยายามถกตัวหนีเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่พยายามดันเข้ามาภายในตัวฉัน
"ชู่ อย่างเกร็งเคสเดียวมันจะดีขึ้น"
ฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาตัวเองไหลออกมา เวย์เลี้ยที่ริมฝีปากฉันอีกครั้งก่อนจะส่งลิ้นร้อนตัวเองเข้ามาหาฉันอีกครั้งฉันบิดตัวไปมาเพราะตัวเองที่โดยจู่โจมทั้งสองทางเวย์พยายามดันนิ้วตัวเองเข้ามาภายในของฉันมากขึ้น เขาละริมฝีปากออกมามองหน้าฉันนิ่ง
"อ๊ะอื้อมะมัน"
ฉันร้องขึ้นพร้อมกับซุกใบหน้าตัวเองกับหมอนเมื่อเวย์เริ่มขยับนิ้วไปมาถายในช้าๆ ฉันหลับตาแน่นพร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองไว้เมื่อเวย์ขยับมันเร็วขึ้น มันทำให้ฉันทั้งรู้สึกดีและอายไปพร้อมกันจึงทำให้แต่หลับตากลั้นเสียงตัวเองไว้
"อยากชิม" ฉันเบิกตาขึ้นมามองเวย์ที่ว่าขึ้นแบบนั้น
"เวย์คุณจะมะไม่ตรงนั้นไม่ดะอ๊ะอ๊ะ!"
ฉันส่ายหน้าไปมาแรงๆเมื่อเวย์จับขาฉันให้กางออกกว้างพร้อมกับโน้มตัวลงไปกึ่งกลางฉันก่อนจะส่งลิ้นร้อนของตัวเองเข้ามาแทนนิ้ว ฉันดันไหล่เวย์ไว้พร้อมกับกัดปากตัวเองไว้เพื่อกลั้นเสียงที่มันจะออกมา ตัวฉันบิดไปมาอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเขาระรัวพร้อมกับดูดดึงลิ้นตัวเองภายในตัวฉันอย่างกลั้นแกล้ง เวย์เอื้อมมือทั้งสองข้างของตัวเองมากุมทั้งสองมือฉันไว้แน่นและเริ่มรังแกฉันด้วยลิ้นของเขาเร็วขึ้นและแรงขึ้นจนฉันเริ่มจะทนความรู้สึกแปลกๆภายในไม่ไหว
"วะเวย์เคสจะอ๊ะอ๊าา"
ฉันบับมือเวย์แน่นเมื่อตัวฉันกระตุกอย่างห้ามไม่อยู่มันเหมือนกับว่าฉันถูกปลดปล่อยจากความรู้สึกทรมานนี้ เวย์กดเม้มตรงนั้นแรงๆอีกสองสามครั้งก่อนจะเลื่อนมากดเม้มที่ต้นขาด้านในฉันแรงๆ ฉันช้อนตาขึ้นมองเวย์ด้วยความเบลอพร้อมกับเลี้ยริมฝีปากแห้งของตัวเองเบาๆ
"ไม่ไหวแล้วว่ะ"
เสียงแหบพร่าของเวย์ดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักของตัวเองพร้อมกับหยิบซอกสี่เหลี่ยมติดมือมา ฉันเพ่งมองมันก่อนจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าเวย์ฉีกซองนั้นและสวมมันใส่ลงที่เอ่อ...ตรงนั้นของเขา!
"มะไม่นะเวย์ เคสไม่.."
"ไม่ได้แล้วเคส ฉันกำลังทรมาน"
ฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆพร้อมกับหันหน้าหนีเวย์ที่กำลังมองฉันด้วยสายตาร้อนๆนั้น ฉันสะดุ้งอีกครั้งพร้อมกับมองเวย์ที่ดึงฉันให้เข้าไปหาเขาที่กำลังคุกเข่าอยู่พร้อมกับดันขาของฉันให้ออกห่างจากกันอีกครั้ง ตัวฉันสั่นอย่างห้ามไม่อยู่และสั่นเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อเวยดึงมือฉันให้ไปสัมผัสกับแท่งร้อนที่ขยายใหญ่ของเขา
"เวย์!"
"ฮื้มม"
ฉันกัดริมฝีปากตัวเองพร้อมกับสบสายตากับสายตาหื่นๆของเวย์ด้วยความกลัว เวย์บังคับมือฉันให้ขยับไปมาเบาๆบนแท่งร้อนที่ตอนนี้มันกำลังขยายใหญ่ขึ้นไปอีก มะไม่ไหวฉันรับเขาไม่ได้หรอกมันใหญ่เกินไป
"เวย์เคสไม่ไหวหรอก เคสกลัว"
"ไม่ต้องกลัวเดียวเคสจะรู้สึกดีเอง "
"อ๊ะ!"
ฉันกัดริมฝีปากตัวเองทันทีที่เวย์เคลื่อนแท่งร้อนของตัวเองมาถูไถไปมาที่กึ่งกลางฉันอย่างหยอกล้อ ฉันเม้มปากตัวเองแน่นพร้อมกับสบตากับเวย์ที่กำลังมองฉันอยู่ เขาเอื้อมมือมาลูบแก้มฉันเบาๆพร้อมกับกัดปากตัวเองไว้เช่นกัน
"เวย์รักเคสนะ" ฉันมองใบเวย์ที่ส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนที่ฉันจะค่อยๆยิ้มให้เขาฉันค่อยๆเอื้อมมือไปจับแก้มเวย์ไว้ช้าๆ
"เคสก็รักเวย์ค่ะ อ๊ะอ๊ะ!"
ฉันตวาดมือโอบรอบคอเวย์ไว้อย่างรวดเร็วเมื่อเวย์ค่อยๆดันแท่งร้อนของตัวเองเข้ามาภายในตัวฉัน เวย์หายใจเสียงดังพร้อมกับคำรามออกมาเหมื่อนพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่
"แน่นชิบ!"
เวย์สบถขึ้นพร้อมกับกดเม้มที่ต้นคอฉัน ฉันชุกหน้าลงที่ไหล่เขาพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาตัวเองไหลออกมาเพราะความเจ็บแต่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะหากมันทำให้เวย์รู้สึกดี...ฉันก็รู้สึกดีไปด้วย
"ฉันไม่ไหวแล้วเคส ฉันขอโทษนะ!"
"วะเวย์อ๊ะอ๊ะอื้มม"
ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจพร้อมกับเวย์ที่ประกบริมฝีปากลงมา เขาเริ่มขยับอย่างรวดเร็วเมื่อตัวเขาเองเริ่มจะทนต่อความทรมานนี้ไม่ไหวเวย์จูบฉันอย่างกระหายพร้อมกับยกสะโพกฉันให้เข้าไปหาเขามากขึ้น
พั่บ พั่บ พั่บ
"วะเวย์ชะช้าเคสเจ็บ!"
ฉันว่าขึ้นเมื่อเวย์ละริมฝีปากออกจากฉันพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองไปดันหน้าท้องของเวย์ไว้แต่เขากลับไม่ได้สนใจอะไรฉันแถมยังเพิ่มความเร็วของจังหวะการกระแทกสะโพกสอบของเขาเข้าหาฉันจนฉันเจ็บจนแทบไม่ไหว...ตอนนี้เวย์น่ากลัวมากขะเขาไม่เหมือนเวย์คนเมื่อกี้เลยสักนิด
"ฉันทนมานานแล้วเคส!"
ฟรึ่บ!
"อ๊ะ!"
ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อเวย์พลิกให้ฉันคว่ำหน้าลงกับเตียงโดยที่ส่วนนั้นเรายังไม่หลุดออกจากกัน เวย์คว้าสะโพกฉันให้ลอยสูงพร้อมกับเริ่มกระเเทกเข้ามาหาฉันอย่างรุนแรงขึ้นหนักกว่าเดิม ฉันชุกใบหน้าลงกับหมอนด้วยความกลัวเพราะเวย์ที่ดูเปลี่ยนไป
"อื้ม อ่ะอ่ะ"
ฉันหลับตาลงพร้อมกับรับแรงกระแทกของเวย์ที่เพิ่มขึ้น เสียงของเวย์ที่คำรามอยู่ข้างหูฉันมันทำให้ฉันรู้ว่าเขาโน้มตัวลงมาใกล้ฉันมากแค่ไหนฉันกัดริมฝีปากตัวเองเมื่อความรู้สึกเจ็บในทีแรกของตัวเองมันเริ่มเปลี่ยนไป
ปึก ปึก ปึก
กึก กึก กึก
"ชิบ!"
ฉันชุกหน้ากับหมอนเข้าไปอีกเมื่อได้ยินทั้งเสียงน่าอายที่ดังขึ้นเสียงเตียงที่กระทบผนังแล้วยังมีเสียงคำรามของเวย์อีก สมองฉันเริ่มพร่าเบลอจนแทบจะฟังทุกอย่างไม่รู้เรื่อง แต่สิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกได้คือจังหวะของการสอดประสานของเราสองคนมันทั้งรุนแรงและดูน่ากลัว ร่างกายของฉันกระเด็นในทุกจังหวะของการกระแทกของเวย์ซึ่งมันทั้งทรมานและรู้สึกดีไปพร้อมๆกัน
"วะเวย์คะเคสไม่วะไหวอ๊ะอ๊ะ!"
"พร้อมกัน!"
ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างทนไม่ไหวเมื่อความทรมานนี้กำลังมาถึงจุดสิ้นสุด เวย์จับสะโพกฉันให้ลอยสูงพร้อมกับกระแทกสะโพกสอบของตัวเองเข้ามาภายในฉันด้วยความแรงและเร็วมากมากซะจนฉันหายใจไม่ทัน!
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ!
"อ๊ะอ๊ะอ๊าา/อ่าา"
ฉันทิ้งตัวลงกับที่นอนอย่างหมดแรงพร้อมกับหอบหายใจออกมาหนักๆ เวย์พลิกตัวฉันให้กลับมาหาเขาพร้อมกับประกบปากตัวเองลงมาหาฉันอีกครั้ง ฉันตอบรับจูบเขาทันทีและพยายามจูบตอบให้ได้มากที่สุด
"ฮึม.."
เวย์คำรามขึ้นเบาๆและเริ่มแปรเปลี่ยนจูบตัวเองให้มันร้อนแรงขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือตัวเองมาบีบเค้นหน้าอกของฉันไว้อีกครั้ง
ฟรึ่บ!
"วะเวย์!"
"ร้อนแรงกว่าที่ฉันคิดนะเคส"
ฉันกัดริมฝีปากตัวเองพร้อมกับจับไหล่เวย์ไว้แน่นเมื่อเขาดึงให้ฉันขึ้นมานั่งที่ตักตัวเอง เวย์ชุกไซใบหน้าตัวเองเข้ามาที่ซอกคอขาวฉันอีกครั้งพร้อมกับกดเม้มมันแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ของเขา
"พะพอแล้วเวย์"
"ไม่!"
ฉันร้องขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อเวย์เริ่มแกล้งฉันอีกครั้งและอีกครั้ง จนฉันไม่รู้ว่าคืนนี้เวย์จะหยุดที่ตรงไหนแต่สิ่งที่ฉันรู้ตอนนี้คือฉันรักเวย์มาก มากจนยอมให้เขาทำเรื่องแบบนี้กับฉันได้ และฉันหวังว่าเขาคงจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ.....
.
.
เวย์นั่งพิงตรงหัวเตียงของตัวเองพลางมองใบหน้าของเคสที่กำลังหลับไหลอยู่นิ่งๆ เวย์เอื้อมมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าหวานที่ตอนนี้ไม่มีแว่นสายตาปกปิดอยู่ออกจากกรอบหน้าเธอช้าๆก่อนจะเหยียดยิ้มออกมาอย่างพอใจ...ใช่เขากำลังพอใจพอใจที่ทำแผนตัวเองสำเร็จ แต่สิ่งที่ทำให้เขาพอใจที่สุดกลับไม่ใช่เรื่องนั้นแต่เป็นร่างกายของเธอคนนี้ เคสทำให้เขาฟิวส์ขาดขณะที่กำลังมีอะไรกัน ตอนแรกเขากะว่าจะอ่อนโยนกับเธอเพรามันเป็นครั้งแรกแต่พอเขาได้เห็นใบหน้าสีแดงๆของเธอที่มันกำลังทรมานมันกลับทำให้เขารู้สึกกระหายมากขึ้น มากซะจนเผลอรุนแรงและรบเร้าเธอจนเธอสลบคาอก
อันที่จริงวันนี้เขาก็ไม่ได้ป่วยอะไรหรอก...มันก็แค่มารยาของเขาเท่านั้นเอง คือจะเรียกให้เคสมาหามันก็อาจจะทำให้เธอนึกกลัวเขาเลยใช่ความน่าสงสารของตัวเองล่อลวงเหยื่อให้มาติดกับตัวเองคงจะดีกว่า เวย์หยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดอะไรนิดหน่อยพร้อมกับส่งมันไปหาปลายทางและเพียงไม่กี่วิปลายทางก็ส่งตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
'เชี้ย เร็วไปไหมว่ะ?' เวย์กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆพร้อมกับกดตอบกลับไป
'ตามที่ตกลงกันไว้ กูอยากได้คันนี้'
'เออสัส แต่ถามหน่อยน้องแว่นเป็นไงบ้างว่ะ เด็ดป่าว??'
เวย์เหยียดยิ้มออกมาพร้อมกับกดปิดโทรศัพท์ของตัวเองอย่างไม่นึกตอบ...เขาจะตอบให้พวกมันมาสนใจเคสเพื่ออะไรในเมื่อตอนนี้เขากำลังรู้สึกสนุกกับร่างกายนี้อยู่ ใช่เขากำลังสนใจเคสและถ้าพวกนั้นมันอยากได้ก็คงต้องรอ รอให้เขาเบื่อเธอก่อนเพราะหากเขายังไม่เบื่อใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับของของเขา!
- ผู้เขียน
