บทที่ 52
ยั่วยวนข้าหรือ
และแล้วค่ำคืนหนึ่งก็มาถึง…
ท้องนภาแปรเปลี่ยนเป็นมืดสนิท มีแสงจันทร์ส่องสว่างเจิดจ้า มีแสงดาวพร่างพรายเป็นประกายราวกับอัญมณีล้ำค่า
เป่าซูเม่ยอาบน้ำอุ่นที่ถูกเตรียมเอาไว้เพื่อนางเพียงผู้เดียว น้ำอุ่นธรรมชาติซึ่งใส่สมุนไพรเพื่อสุขภาพ และบุบผากลิ่นหอมหวานเพื่ออารมณ์สุนทรีย์ของอิสตรี
สตรีตัวน้อยยกแขนขึ้นที ยกขาขึ้นที หยอกล้อเล่นกับกลีบบุบผาอย่างอารมณ์ดี ผิวขาวนวลต้องกับแสงจันทร์ช่างงดงามเกินบรรยาย ระหว่างนั้นเองเป่าซูเม่ยก็ได้ยินราวกับเสียงฝีเท้าของคนผู้หนึ่ง ไม่ใช่ฝีเท้าของสาวใช้ทั้งสองที่มักจะเดินอย่างแผ่วเบาและระมัดระวัง แต่เป็นฝีเท้าที่ค่อนข้างหนักแน่นแม้จะเป็นการย่ำอย่างเงียบเชียบก็ตาม
…ผู้ใดกัน หรือจะเป็นเจ้ามนุษย์หมาป่า? ทว่าภายในจวนของท่านพี่นั้นมีการคุ้มกันอย่างหนาแน่น จะเป็นไปได้หรือที่มนุษย์หมาป่าตนนั้นจะบุกเข้ามาโดยไม่ส่งเสียงใด…
นางกระทำทุกอย่างเช่นคน
