บทที่ 55
มานั่งตักข้า
เมื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย เป่าซูเม่ยก็ออกมาร่วมรับสำรับพร้อมกับครอบครัวและอี้หยางเซียวหมิ่น นางเตรียมตัวเตรียมใจมาอย่างดีก่อนที่คิดจะหลบหนีออกมาจากจวนแล้ว ว่าจะต้องโดนดุโดนลงโทษเป็นแน่ ทว่าอีกฝ่ายกลับเงียบเฉยราวกับความสงบก่อนพายุจะเข้า!
ด้วยรู้ถึงความผิดของตนจะปล่อยให้เล่นสงครามประสาทกันเช่นนี้ต่อไปเห็นจะไม่ดี สตรีตัวน้อยยกขนมเปี๊ยะและน้ำชามาให้อี้หยางเซียวหมิ่นด้วยตนเอง
“ดื่มชากับข้าสักถ้วยนะเจ้าคะ ท่านพี่”
ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงแค่การเหลือบสายตามอง แววตาคู่นั้นเรียบเฉยจนหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ทว่านางสมควรได้รับเนื่องจากความผิดของตนที่หนีออกมา แม้จะเป็นเรื่องเร่งด่วนอย่างเพียงใดแต่การที่ภรรยากระทำสิ่งใดโดยที่สามีไม่รับรู้ไม่ต่างจากการหยามหน้า แต่เป่าซูเม่ยจำเป็นต้องทำด้วยรู้ว่าหากเอ่ยขออนุญาตก็คงไม่ได้รับอนุญาตเป็นแน่ นางรู้ รู้ทุกสิ่งทุกอย่างแต่นางก็ยังกร
