บทที่ 59
ความทรงจำหวนกลับคืน 1
ย้อนอดีต…
เมื่อมีราชโองการว่าจะได้ตบแต่งกับบุตรธิดาของเสนาบดีเป่าผู้ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ในสนามรบร่วมกับฮ่องเต้และตนมา บุรุษมิได้ยินดี มิได้มีความรู้สึกใดเลยสักนิด ทว่าในคืนหนึ่ง…
“ว้าย ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านพี่”อิสตรีนางหนึ่งเดินมาชนบุรุษ นางรีบถอยห่างแล้วขอโทษตนอย่างคนรู้ความ
“เม่ยเอ๋อร์ เจ้าอยู่ที่ใด?”
“ข้าอยู่ทางนี้เจ้าค่ะ!”นางตะโกนร้องเรียกบอกผู้ที่เอ่ยนามของนาง ก่อนจะหันมาขอโทษบุรุษอีกคราแล้ววิ่งหายไปในฝูงผู้คน”ขออภัยนะเจ้าค่ะ ข้าพลัดหลงกับท่านพี่ของข้า ข้าต้องไปแล้ว”
อี้หยางเซียวหมิ่นมองตามนางที่ถูกฝูงคนกลืนไปก่อนจะละความสนใจ ในเพลานั้นเองเย่หลงจวิ้นได้เอ่ยบอกกับบุรุษ
“อิสตรีนางนั้นคือเป่าซูเม่ย บุตรธิดาของเสนาบดีเป่าขอรับ”
ทว่าบุรุษกลับมิได้แสดงอารมณ์ความรู้สึกใด ช่วงเวลานั้นถูกลืมเลือนไป กระทั่งได้มาพบกันอีกคราในวันสมรส
บุรุษไม่คิดที่จะร่วมหอกั
