บทที่ 60
ความทรงจำหวนกลับคืน 2
นัยน์ตาดั่งหยดหมึกเป็นประกายวูบไหวอยู่ชั่วครู่ ดวงตาคมหลับตานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะออกคำสั่งให้จัดการศพของสกุลเป่าตามธรรมเนียมอย่างเงียบเชียบ เนื่องจากกฎหมายบ้านเมืองห้ามมิให้มีการทำศพให้กับผู้ก่อกบฏ
หลังจากวันนั้นอี้หยางเซียวหมิ่นมีอาการนอนไม่หลับ ในวันหนึ่งหมอโยวได้เข้าพบอี้หยางเซียวหมิ่นแล้วเอ่ยความจริงว่าในชาของเป่าซูเม่ยนั้นมียาพิษ แม้จะมีในปริมาณน้อยทว่าพิษชนิดนี้หากเข้าสู่ร่างกายนานวันเข้าร่างกายจะทรุดโทรม เจ็บป่วยง่าย ซึ่งไม่มีเหตุผลใดให้เป่าซูเม่ยต้องกินยาพิษด้วยตนเอง นางสดใสร่าเริงถึงเพียงนั้น…
และนั่นทำให้อี้หยางเซียวหมิ่นสืบค้นหาความจริง จนได้ความมาว่าฉูซูซินคือผู้ลอบวางยาพิษนางตั้งแต่นางยังเยาว์วัย โดยผู้อยู่เบื้องหลังคือเป่าเซียวอวี้ พี่สาวแท้ๆ ของนาง! อีกทั้งยังสารภาพหมดเปลือกว่าในวันนั้นเป่าเซียวอวี้จงใจสังหารเป่าซูเม่ย จึงใส่ยาพิษมามากกว่าปก
