บทที่ 61
แบกรับความรู้สึก
เฮือก!!
อี้หยางเซียวหมิ่นสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย เม็ดเหงื่อผุดแพรวพราวบนใบหน้า ความทรงจำในความฝันเด่นชัดเจน ที่ชัดกว่าคือความเจ็บปวดที่หัวใจคล้ายกับถูกกรีดแทงซ้ำๆ อธิบายถึงความเจ็บปวดได้ยากเย็นเหลือเกิน
ความจริงที่ตนเป็นผู้สังหารเป่าซูเม่ยและครอบครัวในอดีต แม้จะเป็นการจัดฉากให้ตนเข้าใจผิดก็ตาม แต่ความจริงก็คือความจริง ตนเป็นผู้หยิบยื่นความตายให้นาง ภาพจำในอดีตผุดขึ้นมา ในคืนวันวสันต์ที่นางหนีออกจากจวนไป ท่าทางที่ดูหวาดผวาและหวาดกลัวตนล้วนแล้วแต่มีที่มาที่ไหน
…นั่นคงเป็นช่วงเวลาที่นางย้อนเวลากลับมาสินะ แถมข้ายัง…ยังใช้กำยานปลุกกำหนัดกับนาง นางจะรู้สึกเกลียดชังข้าก็ไม่แปลก ทว่านางกลับหยิบยื่นความหวังดีให้กับข้าผู้เคยมอบความตายให้กับนาง เม่ยเอ๋อร์ ชาตินี้ข้ามิอาจมีวาสนาต่อเจ้าแล้ว ข้าละอายเหลือเกิน…
แม้จะย้อนเวลากลับมาแทนที่นางจะเกลียดชังเข้าไส้ ทว่านางกลับให้โอกา
