บทที่ 63
หลบหนี
“อะ เอ่อ ข้า…”เมื่อถูกถามด้วยสายตาแข็งกร้าว อย่างที่ไม่เคยได้รับจากอิสตรีมาก่อนก็ถึงกับชะงักและอ้ำอึ้งไปครู่หนึ่ง เมื่อได้รู้ข่าวนางก็รีบวิ่งมาทันทีด้วยความเป็นห่วง มิทันได้นึกคิดถึงข้ออ้าง ด้วยปกติเป่าซูเม่ยมิเคยเอ่ยถามนาง
“ได้รับคำสั่งมาจากท่านพี่ใช่หรือไม่!?”
“ข้า ข้าน้อย…”
…อีกคนก็อ๋องทรราช อีกคนก็เป็นคนที่อ๋องทรราชโปรดปราน แล้วข้าจะเลือกผู้ใด แต่เขาว่ากันว่าหากได้รับความโปรดปราน แทบไม่ต่างไปจากชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้เลยมิใช่หรือ ที่ผ่านมาหมิ่นอ๋องก็ดูแลเอาใจใส่เม่ยหวางเฟยตลอด ไม่แน่ว่าผู้ที่กุมอำนาจที่แท้จริงคงไม่ใช่หมิ่นอ๋องหรอก แต่เป็นเม่ยหวางเฟย!...
“ใช่! หรือ! ไม่!”
“เจ้าค่ะ…”
…ถึงเวลาย้ายข้างแล้ว รั่วเอ๋อร์!...
สิ่งนี้เป็นหลักฐานยืนยันในถ้อยคำของเย่หลงจวิ้น อิสตรีปรายตามองเย่หลงจวิ้น บุรุษเหล่สายตาออกไปนอกหน้าต่าง นางจึงหันขวับมองตามทันที ก็พบมู่เหรินซุ
