บทที่ 64
ความผิดของทั้งสอง
ณ หมู่บ้าน
บุรุษร่างกำยำอยู่ในชุดคลุมสีดำทั้งตัว เพื่อพลางตนให้กลมกลืนไปกับความมืด ดวงตาเรียวคมจ้องมองสตรีตัวน้อยที่อยู่ในอาภรณ์ที่ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ด้วยแววตากระวนกระวายใจ
…เฮ้อ อดเป็นห่วงมิได้ อย่างไรข้าก็รักนาง จะปล่อยให้นางออกมาผู้เดียวเช่นนี้ได้อย่างไร แม้จะมีมู่เหรินคอยตามอารักขาอยู่ก็ตาม แต่ข้าอดเป็นกังวลมิได้จริงๆ…
สุดท้ายแล้วอี้หยางเซียวหมิ่นก็นิ่งเฉยได้ไม่นาน แม้คิดว่าหากนางต้องการย่อมให้นางกระทำตามใจนาง เป็นการกระทำตรงกันข้ามกับถ้อยคำเหลือเกิน บุรุษรีบเดินทางออกมาโดยไม่แจ้งผู้ใดเว้นเสียแต่เย่หลงจวิ้นและฉางเนี่ยนเจิน เผื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินใด องครักษ์และรองแม่ทัพของตนจะได้รับมือได้ทัน
เป่าซูเม่ยหลบหนีออกมาโดยไม่มีผู้ใดติดตามมาเลยสักคน ไม่ว่าจะยุคสมัยใดอิสตรีมีร่างกายและกำลังด้อยไปกว่าบุรุษเสียส่วนมาก รูปร่างนางบอบบางเสียขนาดนี้ หากโดนผู้ใดคิด
