บทที่ 66
ศัตรูกลายเป็นมิตร
ขณะที่นางนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มอยู่นั่นเอง เสียงฝีเท้าคู่หนึ่งดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เป่าซูเม่ยรีบหันไปมองด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นว่าเป็นอี้หยางเซียวหมิ่นจึงเตรียมหยัดกายขึ้นเพื่อคำนับ แต่บุรุษกลับยกฝ่ามือขึ้นห้ามเสียก่อน
เมื่อสองเท้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียง อี้หยางเซียวหมิ่นยื่นฝ่ามือวางบนหน้าผากเนียน เลื่อนมาที่ข้างแก้ม...
“ข้าได้ยินว่าเจ้ามิยอมลุกจากเตียงเลย เจ้าป่วยหรือ?”
“ได้ยิน? อ๋อ…มู่เหรินสินะเจ้าคะ”นางว่าพลางเหล่สายตาออกไปนอกหน้าต่าง แม้อากาศจะเย็นขึ้น แต่การเปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทได้สะดวกเป็นการดีต่อร่างกายของนางมากกว่า
“อึก…”เมื่อสตรีตัวน้อยส่งสายตาดุมาให้ อี้หยางเซียวหมิ่นถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนี”อะ อืม”
“อากาศหนาวเช่นนั้น เหตุใดจึงให้องครักษ์เงาตามติดข้าอีกเจ้าคะ อีกอย่างแดนเหนือแสนเงียบสงบจะมีเหตุการณ์อันใดให้องครักษ์เงาทำอีกหรือเจ
