บทที่ 67
ผู้พ่ายแพ้
“เจ้ามีนามว่ากระไร?”
“ตัวข้ามีนามว่าเข่อฟู่ ว่าแต่แม่นาง เจ้ามิหวาดกลัวข้าหรอกหรือ?”เอ่ยถามด้วยความฉงนใจ เนื่องจากการพบเจอกันทั้งสองครั้ง ไม่นับรวมครั้งนี้ ต่างเป็นการพบเจอกันโดยไม่น่าประทับใจสักเท่าไดนัก
“เหตุใดข้าต้องกลัวเจ้าด้วยเล่า?”
“ข้าเคยทำร้ายเจ้า”
…อีกทั้งยังเคยคิดจะชิงตัวเจ้าด้วย ทว่ามิอาจสู้ศิษย์พี่เซียวหมิ่นได้ หลังจากนั้นข้าก็ได้เรียนรู้จากท่านอาจารย์ แต่ถ้าหากมีโอกาส หรือเจ้าถํกกระทำไม่ดี ข้าก็พร้อมจะลักพาตัวเจ้า!…
“นั่นก็จริง ทว่าเพลานี้รอบตัวข้ามีองครักษ์ฝีมือดีกว่าสิบคน กับเจ้าแค่ผู้เดียว หรืออาจจะหลายคน ทว่าองครักษ์คุ้มกันข้าใกล้ชิดข้าเช่นนี้ มีสิ่งใดให้ข้าหวาดกลัวกัน?”
“จริงของเจ้า เจ้ามนุษย์ ข้ามินึกคิดมาก่อนว่าสตรีมนุษย์จะเฉลียวฉลาด ข้าถูกใจเจ้าจริงๆ”
“บังอาจ! ระวังถ้อยคำของเจ้าเสีย!”หมิงเจ๋อเอ่ยอย่างเอาเรื่อง เมื่อได้ยินสิ่งนั้น หากอี้หย
