บทที่ 69
แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม 2
เพลานั้นเองท้องนภาก็โปรยปรายบุบผาสีขาวนวลลงมา บุบผาจากท้องนภาที่มีสัมผัสเย็นและนุ่มฟู ดวงตากลมเพ่งพินิจมองด้วยความไม่แน่ใจนัก ด้วยเพลานี้ดวงตาของนางช่างเลือนลาง คล้ายกับภาพจะตัดได้ทุกเมื่อ นางมีอาการเช่นนี้มาสักพักแล้ว ทว่ามันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“นั่นมัน…หิมะนี่”
อิสตรีเอ่ยด้วยแววตาเป็นประกาย แม้นางจะไม่ชอบอากาศหนาว ร่างกายเองยิ่งทนต่อความหนาวมิได้ แต่กลับชื่นชอบหิมะ เนื่องจากเมืองหลวงมิค่อยมีหิมะตกสักเท่าไหร่ ทว่าที่แดนเหนือมีหิมะตกทุกปี
“หิมะแรก…”หลี่จวิ้นข่ายเองก็ชื่นชอบเช่นกัน…
…ถ้าเป็นเพลานี้คล้ายกับข้าจะสามารถเอ่ยออกไปได้…
ความกล้าก่อตัวขึ้นภายในใจของบุรุษ ด้วยความที่ไม่อยากนึกย้อนกลับมาแล้วเสียใจในภายหลัง
“ท่านพี่ซูเม่ย รู้หรือไม่ว่าหากยืนตากหิมะแรกร่วมกับคนรัก…”บุรุษเอ่ยด้วยความเพ้อฝัน ดวงตาซึ่งทอดมองออกไปด้านนอกดึงกลับเข้ามาวางสายตาที
